Review Eurorock 2015: dag 3

Datum: 
zaterdag, 16 mei, 2015

Het was niet eenvoudig om zorgeloos op de derde dag van Eurorock te vertoeven. Onze reporter ter plaatse deed deze laatste dag van dit alternatieve gothic/new wave/industrial festival al diverse updates die de lezers hopelijk geholpen hebben. Headliners waren Front 242, Therion en Killing Joke, nog gevolgd door een dj set van Praga Khan. Maar driewerf helaas, op deze laatste dag viel alles in duigen. 


Er heerste chaos de hele dag lang. De hoofdorganisator was in het ziekenhuis opgenomen met gezondheidsproblemen (hartaanval naar men zegt) en niemand anders van de organisatie was te bespeuren. Op de koop toe waren de meeste bands die vandaag zouden spelen nog niet betaald, dit zou op deze dag zelf gebeuren maar het voorziene geld hiervoor (maar liefst 80.000 euro cashgeld) is op mysterieuze wijze verdwenen uit de opslagplaats. De leverancier van instrumenten voor de buitenlandse bands had hierdoor ook afgehaakt, de catering liep in de soep, het zag er niet al te best uit. Dit alles lokte de nodige onrust uit en het was vrezen voor het verdere verloop van het festival.

Tot zover een initiële samenvatting van de situatie. Festivalblog kwam net op tijd om Lacrimas Profundere aan het werk te zien. Maar vreemd, op de vlag die achteraan het podium hing na was er nog niets anders te bespeuren. Maar liefst 90 minuten gingen voorbij zonder enige verandering aan deze situatie (ondertussen zou Legend al moeten gespeeld hebben op het andere podium en moest Xandria al beginnen). De halfvol gevulde tent met mensen, waar de Heaven en Hell podia waren ondergebracht, wachtte ongeduldig op welk nieuws dan ook. Ging het om een  cancel? Was het tijdschema aangepast? Niemand die het wist.

Lacrimas Profundere kwam dan toch on stage om hun half uur lange setlist te spelen. Duitsers zijn heel goed in het maken van gothic metal, zo ook deze band. Ze speelden een intens, donker optreden maar dat in een zaaltje nog beter tot zijn recht zou komen. Ze wisselden af tussen trage gothic nummers en snellere nummers waar meer gitaar bij te pas kwam. De zanger hield evenwel geen blad voor de mond. Hij bedankte het publiek, moedigde hen aan mee te klappen en verontschuldigde zich meerdere malen voor de vertraging. Hij gaf meteen ook de reden op voor ze hun laatste nummer speelden: “if you like us, please go buy our CDs because we are not getting paid here, everything is fucked up, as usual”. Een eerste tipje van de sluier.

Aan de andere kant van de tent op de Heaven stage begon onmiddellijk Crash Course In Science te spelen. Bovenaan dat podium hing een scherm dat de artiesten konden gebruiken om verschillende beelden te projecteren. Het visuele aspect is dan ook heel belangrijk bij dit soort elektronische muziek. Van moody headbangen ging het naar dansen. Allerlei electro tonen werden gebracht door deze band die al sinds 1979 bestaat. Ze beschikken over zowel een zanger als zangeres, die met elkaar afwisselden. Zowel het publiek als de groep amuseerden zich, dit was duidelijk te zien aan de zangeres die als ze niet zong verschillende alternatieve danspassen en bewegingen deed. Het paste perfect hier op Eurorock en zoiets smaakte naar meer! Ze kregen extra speeltijd en brachten nog enkele nummers.

Vervolgens kon Xandria met nog een klein beetje extra vertraging beginnen aan hun optreden. Nog steeds was niemand geïnformeerd over wat er nu gaande was met al die vertragingen. Gelukkig kwam net voor hun optreden een tweetal meer uitleg geven. De organisator lag in het ziekenhuis met gezondheidsproblemen en de rest van de organisatie was er niet meer. Zo kwam het allemaal op overgebleven vrijwilligers neer om alles nog in goede banen te leiden. Het was vooral Bernard Van Isacker, de persverantwoordelijke, die alles op zich leek te nemen als stand-in organisator uiteraard samen met de rest van de bereidwillige crew. Er werd verder aangekondigd dat bands inderdaad niet betaald waren en het op hun goodwill rekenen was of ze nog wilden spelen of niet. Het eerste lijstje bands die toch nog zouden spelen bestond uit Xandria, Portion Control, Absolute Body Control, Whispers in the Shadow, Anathema en Tanzwut. Front 242 en The Neon Judgement hadden afgezegd, met alle overige bands bleven ze verder onderhandelen.

Zonder verdere vertraging dan, Xandria. Deze Duitse symphonic metalband met de Nederlandse zangeres Dianne Van Giersbergen leken zich niet teveel aan te trekken van de situatie. Ze hadden heel veel aantrek al deed niet iedereen mee. Ze gaven een spetterende show, heel bombastisch, heel actief. Ze waren op Therion en Anathema na dan ook een van de enige echte metalbands op het festival. Hun setlist bestond uit nummers van hun laatste album ‘Sacrificium’ en het album ervoor ‘Neverworld’s End’. Xandria speelt tegenwoordig geen oude hits meer, wat wel jammer is. Maar er is hoop, want op hun nieuwe EP ‘Fire and Ashes’ die in juli uitkomt, staan twee heropgenomen oude nummers die ze hopelijk op een volgend Xandria optreden live zullen spelen. Knallers als opener Nightfall, Cursed en Stardust galmden doorheen de tent. De band heeft heel wat gitaartalent en dat werd uitgebreid tentoon gesteld met de vele gitaarsolo’s. De bevallige Dianne wist het publiek voor zich te winnen door goede bindteksten te gebruiken en kwam heel sympathiek over. Ook haar stem liet niet te wensen over. Ze hadden er allemaal zin in en vermaakten het publiek heel goed, bedankt Xandria, zoals ook de slecht-nieuws-aankondiger zei.

Hierna volgde opnieuw een electro/industrial act. Portion Control deed hun ding en deed dat goed. Ze bestaan ook al van begin de jaren 80 en hebben vorig jaar nog een nieuw album uitgebracht, opnieuw vol met pompende electro tunes. Maar de Eurorock aanwezigen waren in de war. Wie zou de volgende band zijn en wanneer zou die spelen? Zo bleek dat niet Tanzwut of Whispers in the Shadow op de Hell stage hierna speelden, maar wel Peter Hook met zijn Joy Division celebration.

Peter Hook is de bassist van voormalig Joy Division. Samen met een nieuwe band bracht hij een ode hieraan. Hij stapte met zijn band het podium op en begon met de mededeling dat hij gratis speelde, speciaal voor het publiek, voor de muziek en de scene. Want daar gaat het echt om! Achter hem hingen vlaggen met de albums ‘Unknown Pleasures’ en ‘Closer’ op, de twee studio-albums van Joy Division. Peter Hook was ook een prima zanger. Het publiek vermaakte zich uitermate. Hits als Transmission, Isolation en natuurlijk Love Will Tear Us Apart deden de tent ontploffen. Hij speelde een uur lang, ook al was hij veel vroeger geprogrammeerd dan normaal voorzien. Een uitstekend optreden en nostalgie voor alle fans, met veel respect voor band en publiek. Het was een boost die het festival momenteel nodig had.

Hierna kwam er nog even een update van het festival. Ook Fields of the Nephilim zou nog spelen en Therion zou de afsluitende headliner worden. Groot gejuich steeg op uit het publiek, die nu aan de Heaven stage verzameld waren om Absolute Body Control te zien, vrij harde electro.

Om ook even andere aspecten van het festival aan te halen, er was ook een bescheiden markt op het terrein. Diverse gothic en metal winkeltjes zorgden voor een uitvlucht als een bepaalde band je niets zei. Het had al een hele dag geregend (ja, ook dat viel tegen!) maar gelukkig kwamen er enkele zonnestralen van tussen de wolken piepen. Heerlijk om even op te warmen en in het gedroogde gras te zitten. Een andere optie die je had, was gaan dansen in de kleine electro tent. Daar speelde non-stop zware industrial en electro. Eurorock had trouwens ecologische warmtestralers voorzien in de grote tent, maar die leken niet te werken.

Whispers in the Shadow speelde veel later dan gepland op de Hell stage. Typische gothic rock, heel donker en voornamelijk traag. De muzikanten speelden goed en de zanger (met hoge hoed zoals dat erbij past) had een zware stem die perfect bij zulke muziek past. Het zijn ook lang geen beginnelingen, met al zo’n 8 studio-albums en live cd’s op hun palmares. De muziek gaat steeds over het occulte en de mystiek, onderwerpen zoals alchemie komen vaak aan bod. Er was duidelijk een publiek voor, maar het half uur dat ze speelden was voor deze reviewer genoeg.

Nog even een festivalupdate: ook Killing Joke was nog bereid om te spelen. Opnieuw alom gejuich uit het publiek dat dit nog geregeld was. Anathema speelde nu op de Heaven stage (verwarring, want niemand wist dat zij de volgende waren daar). Ook zij kwamen net als Peter Hook op met de boodschap dat ze hier gratis speelden uit respect voor het publiek. Hier scoorden ze zeker goede punten mee, het publiek beantwoordde dit met geroep en gejuich. Toen ze hun eerste melodieën inzetten, was het duidelijk dat het een intens optreden zou worden. Hun progressieve metal is zeer melancholisch en emotioneel en kan je tot in het diepste van je ziel raken. De trage, rustige muziek wordt gecombineerd met de zachte mannelijke stem en een hemelse vrouwelijke stem. Ze hadden enorm veel aantrok en iedereen leek alle problemen van vandaag even te vergeten.

De avond was nog lang niet voorbij, want het zou nog een feestje worden met Tanzwut. Deze Duitse band is heel apart. Doedelzak en trompet zijn integraal in het optreden aanwezig. Twee bandleden zijn hier volledig aan toegewijd. Noem het maar medieval metal, alle bandleden waren ook keurig in een outfit uitgedost.  Vraag ons niet wat de setlist is of welke nummers ze allemaal gespeeld hebben, maar het klonk gewoon leuk. Normaal gezien zouden ze in de namiddag spelen, maar het was ondertussen bijna 22:00. Ze lieten er geen gras over groeien, ze begonnen vlak, maar dan ook echt vlak na Anathema. De heren mochten zelfs een uur lang spelen en wat een mogelijkheden gaf hen dit. Lichteffecten, vuur, rook en accessoires op het podium, het leek haast een headliner show te zijn! De zanger sprak de menigte toe in het Duits met slechts her en der een zin in het Engels, maar niet erg, dit droeg bij tot de act. Gedurende de nummers kwam er een galg voorbij en wat leek op menselijke ruggengraten, die aan die galg werden gehangen. Dit allemaal op de doedelzak- en trompet tonen, bonkende drums en ja toch wel, elektrische gitaar. Tanzwut was ongetwijfeld een van de hoogtepunten van deze dag.

Na Tanzwut volgde een twintigtal minuten pauze. Fields of the Nephilim zou moeten spelen maar dat ging niet meer door. De uitleg die gegeven werd was dat de band zelf wel wilde, maar het management niet toegaf. Later gaf de band zelf een statement via sociale media, zijnde dat ze van Engeland kwamen met gehuurde en betaalde bus, chauffeur, betaald hotel en helemaal niet geïnformeerd waren over de situatie. Ook hadden ze geen materiaal om mee te spelen, was er geen eten na hun 10 uur durende reis en waren geen van hun technische specificaties in orde gebracht. Ze konden dan ook niet anders dan zich terug te trekken. Killing Joke speelde dan met een extra lange set en gaven er nog een ware lap op, deze oude ervaren rotten brachten met hun new wave het publiek weer even terug de tijd in. Zeer leuk voor de fans, maar velen waren teleurgesteld in Fields of the Nephilim, waarvoor veel fans waren gekomen. Hetzelfde gold voor Front 242, de massaal aanwezige Front 242 truien en t-shirts wezen erop dat ook zij veel mensen moesten teleurstellen.

Voor Festivalblog was het mooi geweest, het was ondertussen lang na middernacht. Therion zou nu spelen en dat is doorgegaan, ondanks eerdere berichten op de sociale media van de band zelf dat ze over geen materiaal beschikten. Gelukkig kon materiaal van andere bands voorzien worden en was er geen enkele reden meer om niet te spelen, zij waren immers al voor 95% op voorhand betaald. Na hen speelde nog Legend. Zij stonden geprogrammeerd iets na de middag en waren er al een hele dag aanwezig. Ze hadden dan ook de oproep gedaan naar het publiek toe om niet weg te gaan na Therion en hen de kans te geven om toch nog een goed optreden te spelen.

Eurorock zat er na de hectische situaties op. Hoe het nu zal verdergaan met het festival is niet geweten. Ongetwijfeld zal het festival nog in de media komen omwille van het verdwenen geld, maar of er ook een volgende editie komt lijkt onzeker. Ondanks de situatie, maakten alle vrijwilligers (zijnde stand-in organisatie, technisch personeel, eet- en drankkramen en security en natuurlijk de bands die optraden) het een aangename dag, ze hebben hun uiterste best gedaan in deze omstandigheden. Op het internet en sociale media regende het klachten en commentaar, maar wie aanwezig was zag dat de sfeer over het algemeen goed zat en iedereen er het beste van maakte en zich amuseerde. En dat is het belangrijkste, toch?

Meer foto's vind je in het fotoverslag.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!