Review An evening with Dimmu Borgir

Dimmu Borgir is opnieuw op tour en ze hebben halt gehouden in de Trix in Antwerpen. Niet eenmaal, maar tweemaal daverde de grond onder het podium.

De Noorse black metal grootheden Dimmu Borgir reizen opnieuw Europa rond om hun kunsten te tonen. Ook België werd niet overgeslagen, ze werden verwelkomd in de Trix in Antwerpen. Dit optreden kon niet beter verwoord worden dan dit: “An evening with Dimmu Borgir”. De heren hadden namelijk niet eens een support bij. In plaats daarvan zouden ze maar liefst tweemaal spelen. Een eerste set zou een album naar keuze van de lezers van het magazine Metalhammer worden, dat ze integraal zouden spelen. Een tweede set zou een soort best of worden, met vele Dimmu Borgir klassiekers.

Het album dat ze zouden spelen, is Enthrone Darkness Triumphant geworden. Dit album dateert van 1997 en is hun eerste plaat in het Engels. De lezers van Metalhammer kozen dus voor vrij old school Dimmu Borgir.  Een uitstekende keuze trouwens, hier staan enkele knallers van nummers op. Ook live was dit het geval, alle verwachtingen werden ingelost bij de openingstrack Mourning Palace, het opvolgende Spellbound en onder andere In Death’s Embrace en The Night Masquerade. Met de laatste, Noorse track Raabjørn Speiler Draugheimens Skodde eindigden ze hun eerste performance.

De setlist van deze eerste set was uiteraard:

• Mourning Palace
• Spellbound (by the Devil)
• In Death's Embrace
• Relinquishment of Spirit and Flesh
• The Night Masquerade
• Tormentor of Christian Souls
• Entrance
• Master of Disharmony
• Prudence's Fall
• A Succubus in Rapture
• Raabjørn Speiler Draugheimens Skodde

Hoewel er al veel sfeer was bij deze eerste setlist, zowaar werd de sfeer in de zaal nog beter bij het tweede deel van de avond. Na een pauze van een tiental minuten werden de mensen die aan de bar stonden terug naar de zaal gelokt door een uitgebreide drumsolo. Een kenmerk van Dimmu Borgir is onder andere de beukende, snelle drumpartijen die in alle snelle nummers te horen zijn. Dit werd uitgebreid gedemonstreerd door drummer Daray.

De bandleden kwamen vervolgens een voor een het podium opnieuw op. Deel twee werd hard ingezet met Vredesbyrd. Een schel contrast met de nummers van Enthrone Darkness Triumphant toch wel, dit nummer is veel harder en sneller dan welk nummer van dat album dan ook. Na de drumsolo koos de band er dus voor om ons opnieuw wakker te schudden voor degenen die tijdens de pauze mogelijks wat waren afgekoeld. Kings of the Carnival Creation was de volgende klassieker en kon uiteraard niet ontbreken in deze setlist. Het is overigens ook jammer dat Vortex niet meer in de band speelt, nu waren de clean vocals slechts een bandopname. De band vond het zichtbaar leuk om voor deze net niet uitverkochte zaal op te treden, net als in de vorige setlist jutten ze het publiek op, vooral zanger Shagrath dan. Hierna werden drie nummers gespeeld van hun laatste album Abrahadabra: Dimmu Borgir, Ritualist en Gateways. De sfeer rees tot een hoogtepunt, het was alsof de hele zaal (of althans het voorste gedeelte) een was geworden en samen de woorden DIMMU…. BORGIR uitriepen. Het laatste album is wel heel symfonisch, dat was aan deze drie nummers goed te horen. Wel jammer dat er geen guest vocal bij Gateways was, maar een mens kan niet alles verwachten.

Terug naar Dimmu op hun best met Puritania. Een hit van hen, maar live klinkt de song toch anders dan op cd, persoonlijk vind ik dat ze de magie van dat nummer niet kunnen weerspiegelen in het echt. Shagrath’s stem klonk ook lichtelijk anders dan op het album, uiteraard is dit moeilijk na te bootsen wegens de elektronische geluiden die er op het album in verwerkt zijn. Beter dan was The Serpentine Offering, het enige nummer van het album In Sorte Diaboli. Een duidelijke publiekscorer, massa’s geheadbang en meegebrul. Ze sloten al af met Progenies of the Great Apocalypse. Nog zo’n hit. Dimmu vond het blijkbaar genoeg want ze kwamen niet opnieuw op voor enkele bisnummers. Je kan het hen niet kwalijk nemen na twee volledige setlisten te spelen! Een beetje onsportief boegeroep kwam van her en der in het publiek wegens het ontbreken van de gewoonlijke bisnummers.

Desalniettemin een zeer geslaagde performance van Dimmu Borgir, tweemaal. Het was uniek om een volledig, oud album integraal gespeeld te zien. De setlist die daarop volgde was van begin tot eind Dimmu Borgir-genot.

De volledige setlist van deel twee:

• Drum Solo
• Vredesbyrd
• Kings of the Carnival Creation
• Dimmu Borgir
• Ritualist
• Gateways
• Puritania
• The Serpentine Offering
• Progenies of the Great Apocalypse