Review Graspop 2012: dag 3

De derde dag op Graspop Metal Meeting startte zeer somber door het slechte weer. Regen en koude wind verpestte voor veel festivalgangers de sfeer. Jammer genoeg bleef het nog de volledige namiddag doorregenen en kregen we enkel in de late avond nog een streepje zon te zien. Deze laatste dag was dan ook vooral uitbollen voor de meesten maar met her en der toch enkele hoogtepunten.

Zondag 24 juni:

Het waren deze dag vooral de marquee's die veel volk trokken. Six Hour Sundown bijvoorbeeld op de main stage had lang niet zoveel publiek, wat wil je dan ook als je al een paraplu zou moeten bovenhalen, de regen gutste uit de wolken en regenjassen of poncho's waren al snel doorweekt. 

MaYaN had het geluk om in marquee 1 te spelen. Maar ook hier kon je nog vrij makkelijk tot vooraan raken. Veel festivalgangers bleven op de camping of bleven iets langer thuis en kwamen pas later naar de festivalweide. Sommigen hadden ook genoeg van dit weer en/of de affiche van deze dag vermits er al heel wat leegstroom op de camping was, huiswaarts. 

Wie MaYaN hierdoor gemist heeft, zal zich dit toch kunnen beklagen. De band rond zanger Mark Jansen (gekend als gitarist/grunter en oprichter van Epica) stond voor het eerst op Graspop en hier waren ze uitermate blij mee zo bleek. Met mede vocalist Henning Basse (Sons of Seasons) en zelfs Floor Jansen (ex-After Forever, Revamp) die voor de gelegenheid meekwam, was het een waar spektakel. Vier vocalen in totaal zelfs, als je backing vocal Laura meetelt, die voor de opera gedeeltes zorgde. 

Je kan het zien als een zwaarder Epica en met Mark als centrale vocalist. Symfonische death metal eigenlijk als je het zo wil noemen. Alle nummers klonken net als op album zeer bombastisch, het wekte een intense sfeer op in de marquee. Ze kregen het aanwezige publiek makkelijk mee en zetten hen zelfs aan tot kleine moshpits. Enig minpunt misschien is dat hoe sterk de nummers ook zijn, er velen vrij op elkaar lijken. Gelukkig werd er geregeld afgewisseld tussen gelijkklinkende nummers. Leuk weetje, de band bestaat uit maar liefst vier van de zes huidige leden van Epica. 

In Marquee twee was het de beurt aan de metal/deathcore band Emmure. De band greep direct het publiek naar de keel en brachten in ijltempo een reeks nummers. Het opgedaagde publiek lustte de band graag want de tent ging volledig uit zijn dak. Ondanks dat de tent niet volledig gevuld was beleefde het opgedaagde publiek toch een geweldige show. Aan de reacties van de band te zien hadden zij het ook goed naar hun zin.

Een groep waar iedereen zich afvroeg wat die nu op het Graspop podium kwamen doen was Europe, aangezien enkel het nummer 'The Final Countdown' bekend is bij de meeste mensen. Europe maakt wel degelijke klassieke rock en het nummer 'Rock the Night' herinnerde ons dat ze wel degelijk andere nummers hebben.

Dat er weinig volk aanwezig was lag misschien aan de regen, maar echt overtuigen kon Europe sowieso niet. Toen de tonen van 'The Final Countdown' ingezet werden ging het publiek eindelijk pas echt los. Vermits dit meteen ook de afsluiter was, was het dus van korte duur. Een leuk tussendoortje, maar niet meer dan dat.

Op hetzelfde uur als Europe speelde Spoil Engine, in de metal dome. Dit Vlaamse en Nederlandse metal geweld is na een reeks audities voor een nieuwe drummer en gitarist en na een platenlabel verandering opnieuw 'back in action'. Ze lijken goed uitgerust te zijn, want het was knallen in de dome met Spoil Engine. Het was de derde maal dat ze op Graspop te zien waren en aan de performance die ze gaven allicht ook niet de laatste keer. Hoewel ook hier weer de neerslachtigheid van het slechte weer zich leek te reflecteren op (de activiteit van) het publiek. 

De volgende band in Marquee 2 was een hardcore band namelijk H2O. De band kreeg het gezelschap van drummer en gitarist van Cruel Hand. De zoon van frontman Toby Morse kondigde de band in stijl aan alsof hij nooit iets anders gedaan heeft. De band vloog er direct in en het publiek werd er wild van. H2O bracht een zeer sterke set en het publiek at uit hun hand. H2O staat altijd garant voor een feest en dit was deze keer ook zo. Afsluiten deed de band met hun bekendste hit 'What Happened'.

Als toegift kreeg het publiek nog een extraatje. De zoon van Toby Morse kroop achter het drumstel in en liet het beste van zichzelf zien. Hij verdiende een stevig applaus en dit kreeg hij ook van het publiek. Na zijn geweldige drumsolo kwam hij het publiek groeten als een rockartiest. Hou deze jongeman zeker in de gaten want hier zit toekomst in!

Machine Head kon dan weer wel op veel activiteit rekenen. Hoe kan het ook anders met deze thrash metal machine. Ze waren duidelijk op voorhand goed geolied en van roest was helemaal geen sprake, ook al was het tien jaar geleden dat de band nog op Graspop stond.

Neen, ze toonden wat ze waard waren. Rob Flynn en de zijnen waren goed op elkaar ingesteld, maar dat was al duidelijk met hun nieuwste plaat ‘Unto the Locust’, zowat de revelatie van 2011. Zo begonnen ze met de eerste track hiervan, ‘I am Hell (Sonata in C#)’ en ook titeltrack ‘Locust’ kwam aan bod, ondanks de ruige bolster er om heen een zalig en intens nummer dat je tot diep kan raken. Natuurlijk kwam ook de hit ‘Aesthetics of Hate’ en het prachtige ‘Halo’ aan bod, eindigen deden ze met Davidian, waarbij het plein voor de main stage uit hun dak ging.

Na het optreden verscheen ook dat Machine Head op de Lokerse Feesten zal spelen als headliner. Opnieuw te bezichtigen op 5 augustus dus.

De marquee’s kregen hierna Gojira en Behemoth te slikken, twee bands die eenzelfde publiek aantrekken, al is Behemoth wel veel extremer dan Gojira. De rauwe en pure black metal van Behemoth is bijna uniek, veel meer ‘black metal gehalte’ is moeilijk in een andere band te vinden. Of laat ons toch op zijn minst zeggen dat ze tot de groten behoren. Geen loze woorden, want dat bewezen ze ook met hun optreden.

Volledig geschminkt kwam de band op, keihard en strak ging het er aan toe van begin tot eind. Omgekeerde kruisen werden op het podium geplaatst, waarna de gitaristen ze in brand staken. ‘Ov Fire and the Void’, ‘Demigod’, ‘Conquer All’… Dat waren pas de eerste drie nummers, onmiddelijk raak dus. Hierna verslapte het optreden wel eventjes, maar met bv. ‘Slaves Shall Serve’ kwam alles terug goed. Afsluiten deden ze met ‘Lucifer’, waarbij zanger Nergal met een ijzeren masker opkwam.

Na een dag vol regen brak 's avonds de zon door. De laagstaande avondzon gaf dit Motörhead optreden zowaar het gevoel alsof je op een roadtrip met de motor bent. Dit gaf vooral een zeer 'bluesy' sfeer aan dit optreden. Voor velen was dit de échte headliner op zondag, aangezien dit de enige band is die zowel bij jong als oud echt gesmaakt werd. De band stond er ontspannen bij, het publiek stond er ontspannen bij (en was vooral blij dat de zon scheen). Het mocht allemaal gerust wat sneller, maar het was in ieder geval strak genoeg. Toch was het voor het merendeel van het publiek vooral wachten op de echte classics als 'Ace of spades' of 'Overkill'. Motörhead blijft hoe dan ook een van de thuis bands van Graspop en is een band die nooit een slechte show aflevert.

Headliner in Marquee 2 was de bekende hardcoreband Hatebreed. Een volledig volgelopen tent stond de band op te wachten. Vanaf de eerste noot ging het publiek wild en de band genoot er met volle teugen van. Al hun grootste hits passeerden de revue zoals 'Call For Blood', 'I Will Be Heard' en 'This Is Now'. Als extraatje kreeg de band nog het gezelschap van Phil van Machine Head. Samen brachten ze het nummer 'Live For This'! Afsluiten deed de band met hun grootste nummer 'Destroy Everything'. Hatebreed kwam en overwon alles en iedereen.

Children of Bodom mocht op zondag Marquee 1 afsluiten. Het oog wil ook wel wat en dus werd een heuse auto (of toch de helft er van) het podium opgesleurd als decoratie. COB stelt - als de zin er is - nooit teleur en dat was deze avond niet anders. De Finnen, onder leiding van een zoals gewoonlijk stevig vloekende frontman Alexi, brachten een heuse best off met nummers als 'Hate Me!', 'Silent Night, Bodom Night', 'Hate Crew Deathroll', 'Every Time I die', ... maar ook nieuwer materiaal zoals 'Blooddrunk' werd niet vergeten.

Zij die afwezig waren, hadden ongelijk. Zij die wel aanwezig waren, kwamen licht gekneusd en enkele liters zweet lichter een klein uurtje later voldaan uit de tent. Dat er op Graspop een crowdsurf verbod is zal niemand gemerkt hebben, zowat bij elke song passeerden er massaal mensen over de hoofden van de eerste rijen heen. Aan al het geduw en getrek te merken, zal de moshpit ook zelden stil gelegen hebben, zeer intens dus. Enig minpuntje van dit optreden was wel het geluid, dat vooral in het begin ontzettend slecht te noemen was en tot op het einde van de show een (kleine) spelbreker bleef. Toch, een stevige set, met een laaiend enthousiast publiek en opnieuw, dit smaakte naar meer.

Op de main stage was het ondertussen tijd voor Guns N' Roses. Tegen de verwachtingen in stond de band 20 minuten te vroeg op het podium waardoor marquee gangers dus verrast de tenten uitkwamen na de optredens daar. Meestal begint de band minstens een uur te laat als ze een show moeten geven...

Ondanks dat ze 20 minuten te vroeg begonnen, speelden ze tot hun effectief einduur, half 2 's nachts. Een zeer lange setlist dus van maar liefst 2 volle uren waarin tal van hits zoals 'Live and let Die', 'Sweet Child O' Mine', 'November Rain', 'Knockin' on Heaven's Door' en zelfs een cover van Pink Floyd's 'Another Brick in the Wall' aan bod kwamen. De nodige gitaarsolo's en Axl Rose achter de piano waren ook present. Ze speelden na dit alles nog een hele resem nummers als bis. Het was alsof een tweede setlist was gestart, waaronder een 'Whole Lotta Rosie' cover van AC/DC en natuurlijk 'Paradise City'. Guns N' Roses lieten achteraf gezien een betere indruk achter dan velen verwacht zullen hebben. In elk geval was het beter dan hun eerder Graspop bezoek, waar ze toen wel te laat begonnen. Axl en co maakten dus die verloren tijd een beetje goed.

Geschreven door Ronnie Reniers, Tim Vermoens en Kurt Lamberigts

Alle informatie over Graspop Metal Meeting alsook de overige reviews vindt u hier terug.