Review Graspop Metal Meeting: donderdag 16 juni 2016

Datum: 
donderdag, 16 juni, 2016

Graspop Metal Meeting… Of voor het eerst in jaren Draspop of Graspop Mud Meeting. Beschrijf het zoals je wil, het grootste Belgische metalfestival bij uitstek werd dit jaar getroffen door zware regenval met een modderig terrein. Desondanks blikken we terug op opnieuw een fantastische editie met een heel gevarieerde line-up.

Graspop gaat officieel drie dagen door, maar het begint de laatste jaren steeds meer een vierdaagse bedoeling te worden. Op donderdag komen veel kampeerders immers al toegestroomd om een mooi plekje op de campingwei uit te zoeken en om het feest alvast in te zetten met enkele eerste bands en randentertainment. Het weer stak hier echter al een eerste stokje voor, zo waren verschillende grasvelden nog afgesloten wegens te drassig of modderig. De organisatie kondigde op voorhand aan om zoveel mogelijk het openbaar vervoer te gebruiken en de auto aan de kant te laten, ook enkele parkeerterreinen waren buiten gebruik door de regenbuien. Graspop voorzag in de plaats een heuse pendeldienst van en naar parkeerterreinen in de buurt, vooral handig voor de eendagsbezoekers. Hier werd gretig gebruik van gemaakt, niemand had een reden tot klagen met de omstandigheden zoals ze waren. Alvast een eerste pluim voor de organisatie.

Slecht weer betekent ook files. Daar kwam nog bij dat de werken aan de N18 in Retie-Dessel nog niet afgewerkt waren, waardoor het verkeer omgeleid werd. De combinatie van de twee leidde tot lange files om tot in Dessel te geraken, waardoor velen helaas heel wat bands hebben moeten missen op de pre-Graspop party. Hierbij werd het eerste gedeelte van het festivalterrein geopend, waar bands in de marquee, metaldome en Jupiler stage speelden. Op donderdagnamiddag/avond was België troef in de grote overdekte metaldome met Knives to a Gunfight, Your Highness en Bark. Zij werden uitgekozen en voorgesteld door Channel Zero frontman Franky DSVD en werden ten zeerste gesmaakt door het aanwezige publiek. Spoil Engine, Killer, Fleddy Melculy en Reject The Sickness (die de eer hadden om Graspop te openen) stonden geprogrameerd op de Jupiler stage, een openlucht zijpodium, terwijl de marquee (die ook net als de metaldome omgebouwd was tot een gebouw in plaats van de gebruikelijke paarse tent) plaats bood voor de optredens van Primal Fear, (Udo) Dirkschneider en een surprise act.

Nu, zo’n verrassing was dit niet meer, de band in kwestie had immers zelf al in hun tourdata aangekondigd dat ze op Graspop zouden spelen. Niet eenmaal, maar zelfs tweemaal. Trivium speelde een reguliere setlist die op de eerste en laatste nummers na (waaronder grote hit In Waves) verschillend was dan die van hun optreden op zondag op de main stage. De surprise act lokte heel wat nieuwsgierigen, de vraag is echter of er niet nog meer volk zou geweest zijn op deze avond moest het effectief lang op voorhand geweten zijn. Toch, heel leuk voor de fans, maar ongeinteresseerden hadden allicht op iets heel anders gehoopt dan een ‘dubbele boeking’. Trivium oogst echter met de jaren steeds meer succes en met reden, de band werkt hard aan hun muziek en carrière.

Met Fleddy Melculy was er zowaar een band geprogrammeerd die in het Vlaams zingt (of brult). De talloze anderstaligen zullen zich er niet aan gestoord hebben, want het metal-zijproject van Jeroen Camerlynck (de zanger/gitarist van De Fanfaar) liet een gretige indruk na met de songs van hun in september te verschijnen full CD, alsook de liedjes die reeds verschenen op de iTunes-EP 'Wat De Fok?'. Daarin eisen niet alleen de invloeden van bijvoorbeeld Slipknot de aandacht op, maar ook de grappige teksten. En humor speelt ook op het podium een belangrijke rol, met een Urbanus-grapje hier en daar (wie de hond slaapt...) en zelfs Bifi-worstjes die in het publiek gesmeten werden. Uiteraard was de veelgedraaide Stu Bru-single T-Shirt Van Metallica een voorspelbaar hoogtepunt aan het einde van de set, waar ook nog een krachtige versie van Sepultura's Refuse / Resist werd aan vastgekoppeld (Max Cavalera, eat your heart out). De metalcore van Fleddy Melculy zal de komende maanden prominent in het Vlaamse metal-landschap terug te vinden zijn. Strength, Unity, Bifi Roll!

Een andere Belgische band was aldus Spoil Engine. Het succesverhaal van Spoil Engine leek tot een einde te komen toen zanger Niek aankondigde te stoppen met de band. Na wikken en wegen werd er besloten om verder te gaan met een zangeres, Iris Goessens. Zo ontstond Spoil Engine 2.0. Voorheen waren we al drie keer getuige van deze band op Graspop maar dit was de eerste keer dat we de vernieuwde band te horen kregen op een groot festival. Het optreden was zeer geslaagd. Er was interactie met het publiek en dat is wat we van een band op de Jupiler stage verwachten. Het duurde ook niet lang voordat er mee gebruld werd. Er werden zowel oudere als nieuwere nummers gespeeld. Iris kon deze nummers perfect aan en kreeg het voor mekaar om het publiek te laten moshen en we kregen zelfs al een circle pit te zien. Het hoogtepunt van het optreden was toch toen de nummers Disconnect en Stormsleeper gespeeld werden, het publiek werd wild. Over het enthousiasme van de band kunnen we alleen maar tevreden zijn. Dit resulteerde in een zeer enthousiast publiek. Dit is zeker niet de laatste keer dat we Spoil Engine te zien krijgen op Graspop en het zou zelfs geen verrassing zijn moesten we deze band de volgende keer op een ander stage te zien krijgen. Een dikke pluim voor de ijzersterke prestatie van Spoil Engine.

De lat lag in de Marquee hoog nadat Trivium als surprise act een sterke prestatie neerzette. De mannen van Primal Fear zijn ondertussen al een gevestigde naam in de heavy metal wereld. Sinds 1997 maakt deze band al de podia onveilig. Dat het publiek deze band goed vindt is geen verrassing, het is maar liefst de zesde keer dat Primal Fear op Graspop te zien is. Een van de succesfactoren is zanger Ralf Scheepers, een geweldige heavy metal zanger. Hij maakte zelfs kans om Rob Halford op te volgen bij Judas Priest toen Halford zijn eigen band wou oprichten. Na weer een zeer goed optreden van Ralf snappen we waarom hij een van de topkandidaten was om Halford op te volgen. Openen deden de Duitsers met Final Embrace. De strakke riffs en geweldige solo’s vlogen ons om de oren. In Metal We Trust, Angel in Black en Rulebreaker zorgden er voor dat de metal horns de lucht in vlogen en het headbangen kon beginnen. Tijdens de set werden er kleine moshpits gevormd en we zagen geregeld crowdsurfers voorbij komen (hoewel dit officieel verboden was op het festival). Er werd afgesloten met When Death Comes Knocking, Chainbreaker en Metal Is Forever. Dit optreden was zonder twijfel een must voor iedere heavy metal liefhebber. In het begin moest het geluid nog een beetje bijgestuurd worden maar dat gebeurde snel en vlekkeloos. Zo kon het publiek genieten van een geweldig optreden.

Als afsluitende band van de donderdag stond Dirkschneider op de affiche. Voor degenen bij wie de naam Dirkschneider geen belletje doet rinkelen: Udo Dirkschneider is de kleine generaal die in de topjaren zong bij Accept en nadien met UDO zijn eigen Teutoons heavy metal-orkestje had. Op zijn oude dag (onze Duitse vriend is sedert april jongstleden 64 jaar oud) heeft Udo besloten om de metal-wereld nog één laatste keer te verblijden met een tour waarin hij enkel songs brengt uit zijn Accept-periode, en dat onder de noemer Dirkschneider. De optredens kennen veel succes en er is nu reeds een verlengstuk aan de tour gebreid, tot ruim in 2017. In de Marquee zegevierde Udo samen met zijn kompanen door de ene Accept-klassieker na de andere in een strak gespeelde versie de tent in te zwieren. You name it, you got it. Starlight, Breaker, Restless and Wild, Son of a Bitch, Midnight Highway, Metal Heart, Fast as a Shark en vanzelfsprekend Balls to the Wall, allemaal passeerden ze de revue en brachten het publiek in extase. Een oerdegelijke nostalgische slotact om de Graspop-donderdag af te sluiten. Bijna 65 jaar, nog veel te vroeg voor den Udo om op pensioen te gaan!

Na al dit lekkers werd er nog verder gefeest met enkele DJ’s waaronder het tweetal Goe Vur In Den Otto, een worstelwedstrijd en de ondertussen ingeburgerde top 50 tot in de vroege uurtjes. Zo begon Graspop, meer volgt later!

Geschreven door Tim Vermoens, Rick en Jeroen Vranken.

Lees ook de reviews van vrijdag, zaterdag en zondag.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!