Review Groezrock 2016: vrijdag 29 april

Datum: 
vrijdag, 29 april, 2016

25 jaar Groezrock! Feest! Wie had hier van kunnen dromen zoveel jaar geleden. Ook al waren de eerste jaren van Groezrock niet zo winstgevend, toch heeft het festival stand kunnen houden en mocht het afgelopen vrijdag 25 kaarsjes uitblazen. Ook Fat Wreck Chords bestaat al meer dan 25 jaar en het label mocht 8 bands aanleveren voor deze editie van Groezrock. Voor de start van het festival werd er natuurlijk gesproken over de affiche. Velen hadden veel meer van verwacht maar het festival trok dit jaar een andere kaart. Het vijfde podium verdween en er werden minder bands geboekt dan de voorbije jaren. Als compensatie gaf het festival wel een ticketprijs vermindering. Wat nu de beste optie is laten we in het midden want elke verandering brengt voor- en nadelen met zich mee.

Spelbreker de eerste dag was natuurlijk de regen, de meeste parkings waren al voor de start ontoegankelijk en ook de weide lag er zompig bij. De regen die in de loop van de dag viel creëerde alleen maar meer plaatsen met modder. Dit regenweer in combinatie met zoveel volk zorgde er dan ook al snel voor dat sommige stukken van de weide lastig te betreden waren naarmate de avond vorderde. Bij deze willen wij de parkingcrew bedanken voor het helpen van de vele vastrijdende wagens.

Ook had de weide een verandering ondergaan ten op zichte van de laatste jaren. De grootste tenten stonden op een andere locatie en deze waren een stukje kleiner dan de vorige edities. Leuk was het op de Impericon stage waar er geen voorste hekken waren zodat het contact tussen de bands en het publiek kleiner werd. Omstreeks 15:30 begonnen de eerste bands hun sets en werd de jubileum editie ingezet.

The Aggrolites- Monster Energy Stage

De eerste band op de Monster Energy Stage waren The Aggrolites. Een groep die toch maar een matige festivalreputatie had. Maar de toeschouwers die verkleumd waren van de regen en kou, konden de warmte van deze heren hun reggae wel appreciëren.

Less Than Jake - Monster Energy Stage

Less Than Jake zou het eerste hoogtepunt van de dag worden. Deze poppy ska-punkers staan altijd garant voor een feestje en dat hadden ze op de Groezrock pré party in Ham al aangetoond. De weinige gelukkigen kregen integraal het album 'Hello Rockview' te horen. Op Groezrock geen exclusieve show, maar gewoon wat we van Less Than Jake gewend zijn. Fun, ballonnen, confetti, humor en dansbare nummers zoals All My Best Friends Are Metalheads, afgewisseld met meezingers als The Science Of Selling Yourself Short, Plastic Cup Politics en Look What Happened. Afgesloten werd er met Gainesville, Rock City, en op dat moment denk ik dat iedereen wel liever in Gainesville, Florida vertoefde. Deze 4 nummers waren niet ontoevallig de 4 bisnummers die ze donderdag in Ham ook speelden. Dankzij dit vijftal kregen we toch wat meer zin in de rest van de dag.

Siberian Meat Grinder - Back To Basics Stage

Siberian Meat Grinder is een thrash metal/hardcore punk band van het Russisch front. Een band, die geïnspireerd wordt door stoner rock, black metal, melodic death metal, thrash metal, hiphop en oldschool hardcore punk. De band waarvan we konden genieten op de Back To Basics Stage was een absoluut strak en muzikaal genot. Russische beren met twee soortgelijke berenmaskers werd gelijkgesteld aan ruwe en explosieve thrashcore. Soms dachten we wel eens aan Iron Reagan, een band die op Groezrock 2015 het publiek stevig uit zijn slaap wakker schudde. Op Groezrock 2016 rockte de band Siberian Meat Grinder het publiek tot een zeer atmosferisch en exploderend genot. De band wist van aan te pakken, de fans waren door het dolle heen en de sfeer hield stand met stagedivend publiek. Sing-a-longs, violent dancers en de exploderende menigte zorgden voor een sterke set met nummers zoals Face The Clan, Hail To The Tsar en Slay The Dragon. Deze highspeed thrashmetal punk sensatie is er één die smaakt naar meer!

Frank Turner & The Sleeping Souls - Monster Energy Stage

Hoewel hun muziek niet echt punkrock is, stralen deze heren meer punkrock uit dan vele andere bands op de affiche. Frank Turner bracht ook deze keer met zijn doortocht op Groezrock zijn Sleeping Souls mee. Deze singer-songwriter van punk- en folkmuziek bracht het publiek in extase. Frank Turner kunnen we omschrijven als een man met het mooiste stemgeluid op Groezrock 2016. Kippenvelmomenten van het eerste tot het laatste nummer. Van zijn laatste album 'Positive Songs For Negative People' kregen we ook enkele nummers voorgeschoteld en het publiek lustte er wel pap van. Het absolute hoogtepunt en zing moment van het publiek was het nummer I Still Believe. Frank bedankte Groezrock voor de support en crowdsurfde er op los. Eindigen doen we met de woorden van Frank: "Something as simple as rock 'n' roll would save us all. And who'd have thought that after all, it was rock 'n' roll". Frank, bedankt!

Walls Of Jericho - Impericon Stage

Candace van Walls Of Jericho moest niet veel moeite doen om heel de massa in de Impericon Stage in beweging te brengen. Met het nummer Intro van het nieuwe album ‘No One Can Save You From Yourself’ kwam de roodharige op het podium met al haar andere bandleden. De leden van Walls Of Jericho namen hun plaats onder een sterk applaus en gejoel in. De eerste violent dancers kwamen zichzelf al tegemoet toen de opvolger Illusions Of Sanity gelanceerd werd door Candace en co. De Impericon stage zat afgeladen vol met wilde en brute fans voor het onweerstaanbare hardcore/metal geluid van de sterke schreeuwende Candace; een vrouw die hardcore op de juiste plaats heeft staan en die passie voelt in haar hart.

Het publiek was overweldigend; één nummer en het hele publiek stond in vuur en vlam. Alles vloog op en af het podium; al stagedivend door de Impericon stage. Er was geen mogelijkheid om stil te blijven staan in zo’n krachtige en passionele set. Met het nummer No One Can Save You From Yourself bracht Candace het publiek op gang met kleine en grote circle pits en prachtige sing-a-longs. De roodharige vrouw schreeuwde haar longen uit haar lijf, daarnaast sprong ze ook zelf het podium op en af, violent dancete zelf op het podium en ze motiveerde de stagedivers om nog meer hardcore en passie in de set te benadrukken.

Dit was nog maar het begin: de hele muzikale set stond oog in oog met het vuur, de passie en de interactie van Walls Of Jericho met het publiek. Nummers als Relentless, Reign Supreme, Fight The Good Fight, Anthem, The American Dream en Forever Militant werden gesmaakt. Kers op de taart kwam er met de afsluiter van formaat Revival Never Goes Out Of Style. Candace en co. schitterden op het podium met een onverwoestbare set vol hardcore metal/punk nummers in combinatie met een explosie van stagedivers, crowdsurfers, sing-a-longs, violent dancers en moshpits. De liefde voor hardcore vormde een passie samen met de leden van Walls Of Jericho in een overvolle Impericon tent.

Terror - Back To Basics Stage

Een opvolger van formaat volgde de Amerikaanse Walls Of Jericho op met de bekende zanger Scott Vogel. Als we deze naam horen, weten we dat we te maken hebben met de gespierde mannen van Terror. Alles werd zwart, zeker als je in een te drukke Back To Basics stage staat. Gepakt en gezakt stonden superveel fans te wachten op deze vurige en bombarderende mannen van Terror. De hiphop en de rap die we als intro en tussendoor konden gebruiken in de sensationele hardcore formatie Terror, zorgden voor een alarmerende menigte. De menigte werd verdeeld toen de tonen van het eerste nummer One With The Underdogs werden gespeeld. Het publiek schoot uit elkaar en iedereen begon te moshen. We werden van de ene naar de andere kant getrokken. We wisten het overduidelijk dat dit één van de beste optredens van de Back To Basics stage van Groezrock 2016 zou worden. Op de tonen van Terror sprongen er continu fans op het podium om er te stagediven en te crowdsurfen of om mee te zingen met de band. Dit was hardcore.

Het nummer Stick Tight zette de tonen in zodoende dat moshers en violent dancers zich een weg baanden in hun eigen liefde en passie voor hardcore. De plastic dolfijn van één van de fans van Terror zorgde ook voor een humoristisch tintje. Toen het nummer The Solution op het publiek werd gegooid was het hard tegen hard. "So much anger so deep inside" zong Scott naar het publiek toe en zijn woorden werden ingezet met diepe kracht. Dit toonde zich in het publiek tot weliswaar een orgie van violent dancers, moshers en stagedivers. Ook al speelde er geen muziek, de stagedivers waren a volonté aanwezig. Scott en co. zorgden voor een wervelend spektakel in de overvolle Back To Basics Stage, maar eerlijk, was dit erg? Nee. Met nummers als Overcome, Live By The Code, Always The Hard Way en Trust No Face werd opnieuw duidelijk dat Terror één van de beste hardcore bands van de laatste jaren is. Die heerlijke snoeiende gitaarlijnen en diepe drumtechnieken zorgden voor een zeer strak formaat, zeker in de nummers Spit My Rage, The 25th Hour, No Time For Fools, Mind At War en Keep Your Mouth Shut.

De gehele tent stond mee te zingen en te dansen; de interactie en de bijkomende sfeer zorgden voor de meest energetische optredens van Groezrock 2016. De diepe instrumentale talenten op het podium met één van de meest agressieve en gepassioneerde zanger, zorgde voor een heftig bombardement in de Back To Basics stage. Bij de afsluiter van formaat namelijk Keepers Of The Faith stond zelfs het hele podium in lichterlaaie; het podium werd bedrukt door fans die een moshpit hielden op het podium, stagedivers volgden waardoor zelfs de bandleden zich niet meer in bedwang konden houden. Terror bracht een ludieke, sterke, passionele en agressieve muzikale set die boven al onze verwachtingen uitkwam.

Soasin - Monster Energy Stage

In de Impericon Stage begon de ondergewaarde band Soasin geleid door zanger Anthony Green aan een vijftig minuten durende set vol spetterende post-hardcore nummers. Anthony Green gaf op de Groezrock wei een prachtige performance met een waanzinnige melodische emo/post-hardcore gehalte voor het hele publiek onder leiding van zijn bandleden Beau Burchell, Chris Sorenson en Alex Rodriguez. Technisch leed de band aan bepaalde screams die niet helder genoeg waren maar als men dit even langs zich neer legt, dan valt er niet te betwisten over de standvastigheid die neergezet werd door de bandleden van Saosin. Saosin kon natuurlijk ook rekenen op hun fanbase en nummers als Racing Toward A Red Light, Translating The Name, Mookie’s Last Christmas, Riff 9 en Seven Years werden gesmaakt.

Hatebreed - Monster Energy Stage

De Amerikaanse band Hatebreed stond reeds voor de vijfde keer op de planken van Groezrock. Op 13 mei brengt de band hun zevende studioalbum 'The Concrete Confessional' uit via Nuclear Blast, de fans op Groezrock kregen alvast een voorsmaakje. De stoomtrein die we Hatebreed mogen noemen vloog er vanaf de eerste seconde in en bleef doorrijden tot het allerlaatste nummer Destroy Everything. Ook de stem van frontman Jamey Jasta was uitstekend vanavond en het geluid was zeer goed afgesteld. Natuurlijk ontploften de tent volledig wanneer hun grootste hits This Is Now, Live For This en I Will Be Heard gespeeld werden. Hatebreed staat altijd garant voor een waar feest.

No Fun At All - Impericon Stage

Tijdens de Zweedse invasie vorig jaar was iedereen het eens dat er één Zweedse punkrocklegende ontbrak, namelijk No Fun At All. De organisatie kon deze heren overtuigen toch nog eens een keertje terug te komen.

Aangekomen in de Impericon stage bleek deze tent propvol te zitten. Nu heeft No Fun At All wel een trouwe fanbasis, doch zijn ze nooit een grote publiekstrekker geweest. Waarom de organisatie de tenten kleiner gemaakt heeft was ons een raadsel. Misschien dat het beter oogt op foto of video, maar het kwam de sfeer niet ten goede. Het op elkaar gepakte volk stond er maar stijfjes bij. De band zelf oogde ook wel wat stijfjes. Doordat ze nauwelijks nog touren waren ze duidelijk fysiek niet in vorm. Dat bleek al op de pré party op donderdag en werd vandaag bevestigd. Niettemin was er op het optreden niets aan te merken. De zanger had wel regelmatig problemen met zijn oortjes, waardoor ondermeer het nummer Perfection een beetje een soepje werd.

Een dik kwartier voor het einde verlieten vele mensen de tent om het grote Rancid te kunnen gaan zien. Dit was echter het moment dat de band en het overgebleven publiek los kwamen en alsnog fun maakten. Ineens volgde een salvo aan knallers. Out Of Bounds, Catch Me Running Round, Beat 'em Down, Master Celebrator en de Gang Green-cover Alcohol. Over een finale gesproken... De toeschouwers die er voor kozen Rancid vanaf het begin te zien hadden ongelijk. Of misschien toch niet?

Rancid - Monster Energy Stage

De Californische skapunkband, die speciaal voor het Groezrock optreden overgevlogen waren, begonnen hun show furieus. Omdat hun meest succesvolle CD '...And Out Come The Wolves' twintig jaar geleden verscheen, werden de 19 songs van die schijf integraal gespeeld. Daar zitten prijsbeesten zoals bijvoorbeeld Roots Radicals, Time Bomb, Olympia WA., Junkie Man, Ruby Soho, Old Friend en The Wars End tussen, maar het dient gezegd te worden dat lang niet alle 19 nummers evenzeer kunnen boeien en dus mag er toch wel een bedenking geplaatst worden bij het opzet om '... And Out Come The Wolves' in zijn geheel te spelen. Een mooi carrière overzicht in de vorm van een best of-set had de tent van begin tot eind op zijn kop gezet, terwijl het nu geregeld stil viel. Ach ja, we gaan niet zeuren, want Tim Armstrong, Lars Frederiksen en co (voor de gelegenheid zowaar ook aangevuld met een keyboardspeler) speelden uitermate strak en de 'gensters' vlogen bijwijlen van het podium af. En in de bisnummers kregen we (eindelijk) ook liedjes van andere CD's te horen, namelijk Fall Back Down, I Wanna Riot, Honor Is All We Know, Tenderloin en Radio. Met de zanglijnen 'When I Got The Music, I Got A Place To Go' nog in het hoofd werd de eerste festivaldag afgesloten.

Geschreven door Anna, Rick, Ronnie en Kurt

​Lees onze review van dag 2 hier.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!