Review Groezrock: vrijdag 26 april 2019

Datum: 
vrijdag, 26 april, 2019 tot zaterdag, 27 april, 2019

Na een sabbatjaar in 2018 (er werd enkel een indoor editie in de Hasseltse Muziekodroom georganiseerd), was er in 2019 de volwaardige comeback van Groezrock, de 27ste editie ook al weer. Het beproefde recept van punkrock, hardcore en metalcore had net zoals vroeger weer volk vanuit heel Europa naar Meerhout gelokt. We zagen dat op organisatorisch vlak alles naar wens verliep en gelukkig bleken de weergoden ook van goede wil op enkele druppelbuien na. Wel was er zaterdag beduidend meer volk dan vrijdag, waar op sommige momenten de grote tent akelig leeg oogde. GigView ging twee dagen de sfeer opsnuiven in Meerhout, hieronder een impressie van de eerste dag.

Onze eerste dag Groezrock begon alvast met enkele verplichtingen: aan de ingang van het festival flyeren om onze medemens op de hoogte te stellen van menig gepland concert. Zo zagen we mensen vanuit verschillende landen en allerlei strekkingen binnen het heavy muziekgenre naar binnen stromen. Jong en oud, modern of oldschool, punker of metalhead... Die diversiteit kan je op Groezrock verwachten. Maar allen hebben ze een ding gemeenschappelijk: hun liefde voor muziek, voor Groezrock. En een grote glimlach op het gezicht en de zin om zich voluit te geven.

De eerste groep die we aan het werk zagen, waren de Californians van Good Riddance. Onder aanvoering van zanger Russ Rankin gingen deze veteranen van de punkrockscene energiek tekeer middels een vooral op ouder materiaal georiënteerde set en het publiek lustte daar wel pap van. Leuk aan de Back 2 Basics stage was dat men vlot tot op het podium kon geraken en dat stagediven hier toegelaten was. Zo hebben we het graag en dit zou ook op andere (grote) stevige festivals op één van de kleinere podia wel eens mogelijk moeten gemaakt worden.

Uit Utrecht, Nederland kwam Tusky spelen op de Red Bull stage. Zanger/gitarist Alfred speelde vroeger in John Coffey en dat is ook de referentie waar je de sound van Tusky kan situeren, smeuige garagerock. Er stond niet altijd veel volk aan het openluchtpodium van de Red Bull stage (je was er ook niet beschut tegen de weersomstandigheden), maar er viel wel af en toe iets te ontdekken voor de meerwaardezoeker onder de festivalgangers.

Het Leuvense trio van Brutus speelde na de recente release van hun tweede cd 'Nest' hun eerste volwaardige show in België en kwam mogelijk daardoor ietwat zenuwachtig voor de dag. Dat deed echter geen afbreuk aan de mengeling van mathrock, progressieve rock, punkrock en metal die de groep ons serveerde. De nieuwe songs werden enthousiast onthaald door het publiek en het is duidelijk dat Brutus klaar is om ook in het buitenland te scoren.

Deez Nuts, de Australische rapcore band, vierde het elfjarig bestaan van hun cd 'Stay True' door die bijna in zijn geheel op te voeren, aangevuld met nog enkele andere songs (waaronder Binge en Purgatory van hun meest recente cd). Tegen het einde van de set werden de toeschouwers uitgenodigd op podium met als gevolg dat de Back 2 Basics stage volstroomde en de kabel van de zanger zijn microfoon uitviel. Hierdoor moest het prijsnummer Face This On My Own als een instrumental worden afgewerkt. Naast deze valse noot maakte Deez Nuts zijn co-headlinerstatus helemaal waar en we kijken al uit naar een volgende clubtour van deze bende.

Na Deez Nuts konden we slechts nog het einde van de set van de New Yorkse progrockers met een snuifje emo Coheed And Cambria op de Main stage meepikken. Het deed deugd om een oudere song en tevens publieksfavoriet zoals A Favor House Atlantic en Welcome Home te horen. Frontman Claudio Sanchez en zijn kompanen mogen dan geen typische festivalband zijn met hun ietwat minder toegankelijke muziek, de echte fans wisten de groep toch te smaken.

Als headliner van de eerste Groezrock-dag waren de New Yorkse culthelden van Jawbreaker uitgenodigd. Voor het eerst sedert hun comeback in 2017 (na een pauze van meer dan 20 jaar) was het trio eindelijk nog eens in ons landje te aanschouwen en dat er daar maar een paar honderd man in geïnteresseerd was, daar hadden de afwezigen ongelijk in. In afwachting van nieuw werk dat later dit jaar hopelijk uitkomt, kregen de toeschouwers vooral materiaal van de albums ’24 Hour Revenge Therapy’ en ‘Dear You’ voor de kiezen. Jawbreaker verraste ook met een cover van Bad Religion’s Chasing The Wild Goose uit 1983. Gezien de lange break die de groep nam en de cultstatus die ze genieten, was dit concert van Jawbreaker vergelijkbaar met dat van Quicksand enige jaren terug op Groezrock: enkel de generatiegenoten zitten te wachten op deze groepen en de jongere generatie kent ze gewoon niet. Ze weten niet wat ze missen!

In 2020 zal Groezrock op 1 en 2 mei plaatsvinden. We hopen dat de organisatie er opnieuw in slaagt om twee dagen een affiche van hoogwaardige kwaliteit samen te stellen, met naast de talloze undergroundacts ook de nodige publiekstrekkers (al dan niet exclusief).

Lees ook het verslag van de tweede festivaldag.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!