Review Hammerfall @ Trix - Put on a happy face

Datum: 
woensdag, 5 februari, 2020

De Zweedse band kwam in Trix het nieuwe album Dominion voorstellen. Het optreden was een waaier van hits en nieuwe songs, maar had jammer genoeg meer dieptepunten dan hoogtepunten. 

Voor we in full force deze review starten, een kleine disclaimer. Hammerfall stond gisteren samen met Serious Black en Metalgoddess Battle Beast in Trix. Wegens omstandigheden kon uw nederige reviewer enkel het optreden van Hammerfall meepikken. Op voorhand mijn excuses voor de fans van Battle Beast, maar wees gerust, zangeres Noora Louhimo komt wel ter sprake. 

De band stond gisteren garant voor een twintigtal nummers en een uur en driekwart entertainment. Elk bandlid had er erg veel zin in, maar toch kon je het gevoel niet ontdoen dat zanger Joacim Cans een slechte dag had. Zijn ogen leken niet dezelfde pret uit te stralen dan op andere optredens die ik al zag van de band. Hij werd op een bepaald moment zelfs kwaad op de technici (Go fix this fucking problem) en maakte zelfs fouten in de bindteksten (die hij zelf verbeterde met 'oh no, its serve in hell, that's right). Ik denk dat er een andere substantie in de weg stond zodat hij het beste van zichzelf kon geven. 

Gelukkig werd dit ruimschoots opgevangen door de andere bandleden, die met grote smiles stonden op te treden. Vooral Bassist Fredrik Larsson kon zo auditie gaan doen voor de Joker. Live staat de band altijd garant voor entertainment waar je zelf een grote glimlach van gaat opzetten en waar je nadien met nekpijn de zaal verlaat. Dominion was een minder album van de band (onze review vind je hier) maar dat belette ons niet om een fijne avond te hebben. Vanaf opener 'Never Forgive, Never Forget' wist je dat hier alleen met de echte fans in de zaal stond, want elk woord werd meegezongen. Iets waar Cans gretig op inpikte, want hij liet het publiek regelmatig zijn werk doen. Hij haalt al een tijdje de erg hoge noten die de band kenmerkte in het begin van hun carrièrre niet meer, en dat is er ook aan te merken. Vooral tijdens afsluiter 'Hearts on Fire' (het hoogtepunt van de set) moest het publiek zijn werk doen en bleef hij zelf erg laag zingen. Ook de andere bandleden zorgden er dan voor dat ze het nummer enkele octaven lager speelden. 

Van elk album van de band passeerde er zeker één nummer. Publiekslievelingen als 'Hammer High' en 'The Way of the Warrior' worden gretig binnengeslikt door het aanwezige publiek. De opgestoken duivelshoorns waren bijna niet te tellen. Ook toen Battle Beast zangeres Noora Louhimo het podium opstapte, werden er een paar fans echt gek. Het is enkel jammer dat ze de flauwe ballad 'Second to One' kwam meezingen en dat overlijk theatraal deed, zodat het bijna op een farce leek. Gelukkig pikten 'The Dragon Lies Bleeding' en 'Last Man Standing' de draad weer op. 

Op zich heb ik een aardig optreden gezien, ondanks de lengte (soms had je het gevoel dat het net iets te lang duurde) en de 'afwezigheid' van Joacim Cans. Hammerfall blijft een erg leuke band en ik ga graag terugkijken, ook al is het alleen maar voor het voorgenoemde 'Hearts on Fire'.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!