Review Headbanger's Balls Fest 2018
Zomerse temperaturen tijdens de zevende editie van het Headbanger's Balls Fest. GigView was van de partij en zag een geweldig eerbetoon aan de betreurde mede-oprichter Jurgen Callens. Het festival was op voorhand volledig uitverkocht en dat had veel te maken met de straffe affiche die de organisatie wist samen te stellen, chapeau gasten.
Na een anderhalf uur puffen en zweten in de wagen wegens een defecte airco kwam ik aan in het gezellige cultuurcentrum De Leest te Izegem. De deuren waren nog niet open maar de organisatie had al een gezellig terras voorzien met diverse eetkraampjes en belangrijk in dit dorstig weer ook een drankstand. Al is bier misschien niet de beste dorstlesser, smaken deed het wel. Pluspunt bij deze organisatie is zeker de aparte persruimte waar de journalisten en fotografen even konden verpozen en hun zware cameratassen konden achterlaten. Even bijbabbelen met wat oude (en minder oude) bekenden en op naar de zaal waar de opener van het festival al stond te popelen.
Growing Horns had de eer om dit festival op gang te trappen en ondanks het schitterende weer buiten was de zaal toch nog aardig gevuld. Blijkbaar zijn er metalheads die liever de duisternis hebben die de band met hun set neerzet dan de helse tempeaturen buiten. En de afwezigen hadden ongelijk. Dafus en de zijnen zetten een geweldige set neer. Nu is doom metal niet echt een genre dat veelvoudig in mijn catalogus voorkomt maar ik kan het zeker appreciëren, zeker met de vette link naar sludge die de gasten hier neerzetten. Het deed me wat denken aan Amenra, toch één van mijn favoriete bands in 2017. Dat Dafus er veel zin in had straalde hij af op het podium en ook naar het publiek toe. Dit was een geweldige kick-off en smaakte naar zoveel meer.
Van de duistere doom op naar warmere klanken van Fire Down Below. De stoner/grunge mix die de mannen hier neerzetten kon op heel wat goedkeuring vanuit het publiek rekenen. De band hield een beetje het midden tussen Monster Magnet meets Soundgarden met de knappe gitaarklanken en de begeesterende vocalen van Jeroen Van Troyen. Met hun nieuw album 'Hymn Of The Cosmic' man hebben ze alles in hun handen om de stijle opgang in België verder te zetten en te dromen van verder en meer.
Een geweldige performance zetten de mannen van Guilty As Charged neer. Ze waren de eerste band die de zaal echt konden doen ontploffen vandaag en dat had veel te maken met het onuitputtelijke enthousiasme van de band op het podium. Van seconde één droeg de zaal de band op handen en dat gaf de Belgische thrashers duidelijk vleugels en daar kwam geen Red Bull aan te pas. Thrash leeft dus duidelijk in België aan het enthousiasme van het publiek te zien dat massaal naar binnen was gekomen om deze Guilty As Charged aan het werk te zien. Na deze knappe set droop het publiek in volle getalen terug naar buiten want van al dat springen en headbangen had iedereen wel dorst gekregen.
Als een bulderende donderstorm raasden de Antwerpenaren van Off The Cross over het West-Vlaamse podium. Dat de band in Antwerpen een grote fanbasis heeft was al geweten maar blijkbaar houden ook de West-Vlamingen massaal van de bebaarde frontman Steven en zijn discipelen. Met een setlist die bijna het gehele 'Divided Kingdom' bevatte wist de band de hele zaal te bevangen met hun duistere, bijna demonische klanken. Vette riffs, knallende drums en de kennismaking met nieuwe bassist Kurt Hermans, ge zou al voor minder beginnen brullen van genot. Het is inmiddels de derde maal dat ik deze band live aan het werk zie en ze vervelen of ontgoochelen nooit. De aanwezigen dachten er net hetzelfde van en lieten zich bezweren door deze geweldige band die nu ook het westen hebben overwonnen.
Avenging Benji bevatte leden van de legendarische band Crimson Glory, met name originele leden Wade Black en Ben Jackson. De band kwam naar HBF voor een exclusieve Belgische show en vooral als eerbetoon aan Jurgen Callens. De invloeden van Crimson Glory zijn duidelijk hoorbaar en voelbaar en zullen de fans van deze band zeker bekoren. Voeg dit samen met het enthousiasme van de overige bandleden en je hebt de sound die Avenging Benji naar voor wil brengen. Een sound waar zeker toekomst in zit want ik was net als vele anderen verrast door de set van deze band. Jurgen had hier ongetwijfeld enorm van genoten.
Tijd voor nog een Belgische topper. King Hiss speelde bijna een thuismatch en dat was duidelijk merkbaar aan het publiek. De band werd op handen gedragen gedurende de gehele set. Thuismatch of niet, de band knalt altijd en daar was ik getuige van toen ze in het voorprogramma speelden van Channel Zero in een uitverkochtte Trix. Na deze geslaagde tournee doorheen België staat de band dus op HBF op een welverdiende hoge plaats op de affiche. Met hun geweldige album 'Mastosaurus' uit 2016 kon de band al rekenen op lovende recencies en ook live staat dit album als een huis. Met het geweldige stembereik van Jan Caudron en zijn bezwerende dansmoves pakt de band moeiteloos gelijk welke zaal in. Voeg daar nog de geweldige drumpartijen van Jason Bernard, de snoeiharde riffs van Joost Noyelle en de beukende bass van Dominiek "Visioene" Hoet bij en je hebt een feestje waarvan je wil dat het nooit ophoudt. Het ego van Visioene is soms wat te groot voor een podium dus zit er maar één oplossing op en dat is even een wandelingetje maken in het publiek, niet altijd gemakkelijk voor de cable-guy. Ook zanger Jan kon zich niet bedwingen en liet zijn stem bulderen tussen de massa terwijl hij enkele nummers eerder nog uitpakte met een inmiddels gekende a-capella intermezzo. King Hiss kwam, zag en overwon ... alweer.
Old school thrash metal dan van Flotsam And Jetsam die hun set vulden met oude klassiekers en recenter werk. Zoals ik eerder al neerschreef leeft thrash metal enorm in België en dat was ook hier weer duidelijk voelbaar. De security had hun handen vol aan de talrijke crowdsurfers die over de hoofden zweven. Op het podium bleven de oude rotten het publiek opzwepen met een strakke set. Je moet een band die al sinds begin de 80's bestaat natuurlijk de kneepjes van het vak niet meer leren. De band bleef het publiek bestoken met een bombardement van geweldige riffs en kreeg daar een uitzinnige zaal voor in de plaats. Van een geweldige wisselwerking gesproken. De aanwezige massa was zo volledig klaar voor de headliner van de avond.
Rotting Christ, wat had ik schrik voor wat ik hier ging aanhoren. Ik ben absoluut geen fan van blackmetal maar wat kon deze band me toch bekoren. Geen zwart-wit geschilderde bandleden die ik vaak toch associeer met het genre bij deze Grieken maar een natuurlijke presence. Uit fotografisch oogpunt hadden de zwart-witte aangezichten misschien wat meer impact gehad maar stoer zijn de mannen zonder schmink des te meer. Muzikaal wist deze band me van de eerste noten compleet uit het lood te slaan en moest ik mijn visie over blackmetal alweer bijstellen. Dit gebeurde me eerder tijdens een optreden van Carach Angren, misschien hou ik toch meer van blackmetal dan ik zelf wil toegeven. Natuurlijk zitten er veel variaties binnen het genre maar deze Rotting Christ zal ik zeker eens uitvoerig verkennen. Vooral de occulte aanpak die de band in zijn muziek weet te leggen spreekt me enorm aan. Headliner waardig en dat vele metalheads vooral naar deze band uit hadden gekeken liet zich merken aan een volledig gevulde zaal. Slechts enkelingen hielden het personeel van de eet-en drankstandjes buiten aan het werk, de rest stond binnen waar de poorten van de hel op een kier gingen staan. Een geweldige afsluiter van een topeditie van Headbanger's Balls Fest.
Benieuwd of de organisatie deze editie kan overtreffen, we kijken bij GigvVew alvast uit naar 2019 en zijn dan natuurlijk graag weer van de partij.
Bekijk ook het photo report.
Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!