Review Headbanger's Balls Fest 2024 - Ondergedompeld in duisternis

Het Headbanger's Balls Fest in cultuurhuis De Leest te Izegem heeft er opnieuw een succesvolle editie opzitten. Met opener Huracan, Tangled Horns, Hippotraktor, Gnome, Dvne, Conjurer en headliner Paradise Lost werd een gevarieerd programma vooropgesteld dat iedere bezoeker van deze uitverkochte editie wel ergens kon bekoren.

Stipt om twee uur werden de deuren van De Leest geopend en kon het gezellige indoor festival van start gaan, en hoe. Met Huracan wervelde een ware orkaan doorheen de momenteel nog matig gevulde zaal, de afwezigen hadden ongelijk. Huracan, de eerste van de reeks Belgische bands vandaag, maakte indruk met hun sludge getinte metal vol tempowisselingen, vlijmscherpe riffs en opzwepende zang met energieke screams. De merchandise ging achteraf vlot de deur uit!

Met Tangled Horns werd de volgende adrenalinebom gedropt. Zoals de presentator de band aankondigde zijn ze moeilijk in een hokje te classificeren. Laten we dan maar zelf een term uitvinden voor de gelegenheid: energy rock. De energie die de band on stage uitstraalt laat elke verbruiksmeter springen en dat geldt vooral voor de sympathieke frontman die in een beest veranderd en holderdebolder over het podium én daarbuiten springt. Echter leek De Leest nog wakker te moeten worden, want op enkele op en neer gaande hoofden en handen in de lucht bleef verdere activiteit uit, enigszins jammer want aan de show zelf en het enthousiasme zal het zeker niet gelegen hebben.

Na het versterken van de innerlijke mens aan een van de twee togen (die met papieren drankkaarten werkten, geen gedoe met muntjes of cashless) was het tijd voor het eerste hoogtepunt: Hippotraktor. De Mechelse post-metal band kwam heel straf uit de hoek! Ze pakten het publiek als het ware in met hun donker geladen muziek. Dit optreden was zonder hun gitarist Sander, die wegens gezondheidsredenen ermee moest ophouden. Kristof Du Jardin neemt de gitaar over en hij leek al goed ingespeeld. Vele tracks van debuutalbum Meridian passeerden de revue die er stevig op inhakten met hun intensiteit maar ook titeltrack Stasis ging hier live in primeur, van het gelijknamige nieuwe album dat op 7 juni uitkomt. Komt dat zien op 7 juni in de Ancienne Belgique voor hun album release show!

Het was wel heel moeilijk voor Gnome op hieraan te tippen. Was het omdat het voor de meesten normaal gezien etenstijd is, of sprak de muziek van dit Antwerpse trio minder mensen aan, de zaal was niet zozeer meer gevuld. Het was dan ook een hele ommezwaai naar de stonerrock van Gnome. Met gezapig dialect en dito teksten en de kenmerkende kaboutermutsen op (die bij fans ook in het publiek te zien waren) hadden ze er wel zin in. Stoner met een hoek af en een sneer dat het niet altijd even serieus moet zijn (ook al weten de bandleden wel degelijk maar al te goed waar ze mee bezig zijn, dat staat buiten kijf!).

Alle registers open daarna met het Schotse DVNE. De geluidsmuren hadden het moeilijk om niet te breken met de 'wall of sound' die deze groep bracht. Intens, gevarieerd, melancholisch, ... het zijn slechts enkele termen om de progressive/post-metal van deze mannen te beschrijven. De mix van enerzijds de door merg en been gaande grunts van de ene zanger en anderzijds de clean vocals van de andere zanger op de ene muzikale oplawaai na de andere die een sterk staaltje technische progressieve gitaarpartijen demonstreren, liet een zeer grote indruk achter. Niet alleen een ontdekking maar ook meteen een waar hoogtepunt. Het voelde nog nooit zo duister en pakkend in de zaal. Muziek die je ten volle vastneemt en niet meer loslaat, die je beleeft doorheen iedere cel in je lichaam.

We moesten nog even bekomen, maar veel kans hadden we daartoe niet want Conjurer deelde de ene mokerslag na de andere uit. Ongetwijfeld de zwaarste band op de hele affiche, dit Engelse viertal deed enig resterend zonlicht als sneeuw voor die zon verdwijnen met de duistere sfeer die ze opriepen. Anders dan hun voorgangers is de muziek eerder de hele tijd loodzwaar dan variërend, eerder monotoon zelfs. Ze daverden op hetzelfde elan het hele optredens verder. De zanger demonstreerde zijn rauwe grunts zelfs even solo, zonder muziek en microfoon en wat een stem heeft deze brulboei! Het leidde tot luid applaus en enthousiasme in het publiek. Een ware pletwals maar zeker niet voor iedereen een uur en half gegeven.

Het was aan Paradise Lost om af te sluiten. Het was ondertussen 23:15 en laat net nu bij de headliner er enige technische problemen zijn. Zo'n tien minuten later dan gepland kwam het Engelse doom-metal boegbeeld dan toch tevoorschijn... onder stralende spots. We hebben de band al meermaals live gezien en dat is steeds in zo goed als totale duisternis. Ook de artiesten zelf keken raar om zich heen om zichzelf badend in geel-oranje licht te zien staan. Lang duurde dit echter niet, na opener The Enemy vielen we met Hallowed Land and Faith Divides Us Death Unites Us snel in de donkere atmosferen. De band putte vooral uit oud materiaal waardoor we een nostalgische show kregen. Voorbeelden zijn Gothic, The Last Time, Requiem en Eternal. Het zijn niet de grote hits waardoor er enige onrust in het publiek op te merken was (als in praten en bier halen). Met Say Just Words en One Second gelukkig wel opnieuw een boost en daarmee zat het grote deel van het optreden er op. De bisronde bestond nog uit No Hope In Sight, Embers Fire en Ghost sloot Headbanger's Balls Fest af onder luid applaus van het nog talrijk aanwezige publiek. Een afsluiter die gesmaakt werd!

Volgend jaar wordt uit een gelijkaardig vatje geput want de organisatie kondigde nog aan dat Katatonia de volgende editie zal headlinen.

Bekijk ook het fotoverslag.