Review Heaven Shall Burn @ AB
Voor de derde maal op een week tijd een concertje meepikken voor Gigview. Het leven kan toch mooi zijn. Plaats van afspraak was mijn buitenverblijf, de Ancienne Belgique te Brussel. Wat een vette line-up stond daar vanavond geprogrammeerd. Vorig jaar speelde Heaven Shall Burn nog in het voorprogramma van Korn in de Lotto Arena, nu waren ze headliner hier in de AB. Voor hun The Final March Tour, finaal zal hij hopelijk niet zijn maar de band last wel een lange pauze in. Om het afscheid voor de fans iets draaglijker te maken brengt de band drie geweldige support bands mee. Het Australische In Hearts Wake en de Amerikaanse bands Whitechapel en August Burns Red, zo beloofde deze avond een geweldig feestje te worden.
Na wat inkopen aan de verschillende merchandising stands en het wegbergen van de aangekochte waren en overtollige kledij begaf ik mij naar de zaal waar opener In Hearts Wake op punt stond te beginnen. De dorpsgenoten van Parkway Drive konden ondanks het vroege uur toch al op een enthousiast publiek rekenen. Hun meest recente langspeler dateert van mei vorig jaar en hieruit speelden ze o.a. het geweldige Warcry, verdere setlist info ontbreekt me helaas. Leuk moment was er nog toen zanger Jake Taylor zich in een klein rubber bootje al surfend over de aanwezige fans voortbewoog. Ze moesten de fans wel verwittigen om tijdig terug de andere kant op te gaan of hij lag tussen de mengtafels. De sfeer was gezet en ik was aangenaam verrast van deze band die ik hier voor de eerste maal live kon aanschouwen. Dit was ook het geval trouwens voor Whitechapel en August Burns Red of ik moest hen al hebben zien passeren tijdens Graspop maar dat kan ik me niet echt herinneren.
Whitechapel was dan aan de beurt en dat zullen we geweten hebben. Aan een bulderende en dreunende sound geen gebrek bij deze deathcore meesters. Whitechapel mogen we toch rekenen tot de top in de deathcore scene samen met Thy Art Is Murder en Suicide Silence en dat hebben ze grotendeels te danken aan frontman Phil Bozeman. De diepe, beukende vocals die hij uit zijn strot geduwd krijgt, daar gaan mijn haren recht van omhoog staan. Natuurlijk zijn ook de drie gitaristen kenmerkend voor de sound van deze band. Dit zorgt natuurlijk voor een divers en soms progressief geluid zonder het pad van de deathcore te verlaten. Uit hun populairste album speelden ze deze avond het titelnummer Our Endless War, The Saw Is The Law en Let Me Burn. Ook mocht natuurlijk ook werk uit 'Mark Of The Blade' niet ontbreken, hieruit speelden ze eveneens het titelnummer en bijkomend nog Elitist Ones. De setlist werd aangevuld door wat ouder werk en kon ik uitkijken naar de performance van één van mijn favoriete bands August Burns Red.
Ze stelden absoluut niet teleur, wat een dijk van een performance. De grunts en screams van Jake Luhr klonken geweldig en ook zijn dansmoves konden op heel wat bijval rekenen. Na hun onlangs afgelopen 10 Years Messengers Tour was het deze keer allemaal te doen rond hun meest recente parel 'The Phantom Anthem', voor mij samen met 'Messengers' hun sterkste werk. Starten doen ze met een track uit dit ijzersterke album, King Of Sorrow is even hard als dat het begeesterend klinkt. Net dat maakt deze band zo sterk. De meesterlijke gitaarnoten vloeien uit de vingers van JB Brubaker alsof het absoluut geen moeite kost. Zelden heb ik iemand gezien die teenslippers zo metal kan dragen als JB. Invisible Enemy is een nummer waar meerdere gitaarvirtuosen zich in kunnen verslikken maar wat klinkt dat heerlijk live. Ook Dangerous, Float en The Frost vonden we terug op de setlist vanavond samen met nog enkele nummers uit oudere releases. Zeker een optreden om te noteren tussen de toppers die ik kon aanschouwen.
En van toppers gesproken. Headliner en reden van de massale opkomst, toch blijf ik het vreemd vinden dat deze avond niet was uitverkocht, was natuurlijk Heaven Shall Burn. Al enkele jaren hebben deze sympathieke Duitsers zich genesteld in de top van de metalcore scene. Van hun in 2000 verschenen debuut 'Asunder' steeds in stijgende lijn naar hun meest recente 'Wanderer' waar ze een klein beetje afstand nemen van hun voorgaande metalcore sound. Iets meer melodische deathmetal in de stijl van In Flames en dat kon ik persoonlijk enkel toejuichen. Het werd een geweldige set en een heuse best off show. De security had de hele performance de handen vol om de talrijke crowdsurfers op te vangen en er was bijna constant sprake van circle -en moshpits. Zanger Marcus Bisschof leek me deze avond wat last te hebben van de keel want tussen de zangstukken door zag ik hem regelmatig hoesten, maar als hij de noten uitstortte over de microfoon was hier niks van te merken. Gitarist Alexander Dietz had het duidelijk naar zijn zin en was vaak aan het grappen en grollen met Mate Bodor van Alestorm, die Maik Weichert tijdens deze tour vervangt wegens rugproblemen. Knap hoe Mate de nummers van Heaven Shall Burn beheerst, niet vanzelfsprekend lijkt me. Na een set van 13 nummers waaronder Downshifter, Bring The War Home, Corium en Passage Of The Crane uit 'Wanderer' en andere hits zoals Combat, Voice Of The Voiceless, Hunters Will Be Hunted en cover Black Tears zat de reguliere speeltijd erop. Natuurlijk wisten alle aanwezigen dat er zeker nog twee nummers zouden volgen. Want twee nummers mochten natuurlijk niet ontbreken, Endzeit met de onafscheidelijke intro Awoken en de magistrale Blind Guardian cover Valhalla. Met dit slot konden alle fans tevreden en voldaan huiswaarts keren. Heaven Shall Burn kwam, zag en overwon! Nu maar hopen dat hun pauze niet te lang gaat duren.
Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!