Review Life of Agony @ Trix

Datum: 
zaterdag, 28 januari, 2023

Zaterdagavond, de ideale avond om een verjaardagsfeestje te vieren. Dus trokken we goedgemutst naar Trix om het 30-jarige jubileum te vieren van het legendarische album River Runs Red van Life Of Agony. Sommige van jullie waren misschien nog niet geboren toen in 1993 dit album uitkwam! Dit is mijns inziens één van de sterkste debuutalbums ooit gemaakt. Het zette LOA ook onmiddellijk op de kaart, om daarna nooit écht meer te verdwijnen.

Maar toen wij Trix binnen wandelden, hoorden we heel wat anders. Op het podium stond Tarah Who? al een teringherrie te maken, maar wel een teringherrie die bij ons volledig in de smaak viel! Tarah Who?, met vraagteken en inderdaad, wie? Wij hadden er ook nog nooit van gehoord, maar wat een energie straalt dit drietal uit! Luide grunge meets punkmuziek, een band die achteraf ook nog eens uiterst sympathiek en benaderbaar was! Voor ons alvast een zeer aangename ontdekking en het opvolgen waard! Tarah Who? was f*cking goe!

Een half uurtje later stond Prong gepland. De ironie wil dat vroeger Life Of Agony toerde als voorprogramma van deze New Yorkse band, maar nu zijn de machtsverhoudingen een beetje veranderd. Niet dat dit te merken was aan oer-Pronger Tommy Victor of aan bassist Jason Christopher. Met hun niet-in-één-vak-te-steken-muziek wisten zij het publiek zeker te bekoren. Dat zij een handvol klassiekers schreven, zoals Snap Your Finger, Snap Your Neck of Who’s Fist Is It Anyway, helpt natuurlijk ook! Uiteraard ligt bij hen de nadruk op het album Cleansing. Een goedgemutste Victor is een steengoede frontman, die achteraf ruim de tijd nam om met fans op de foto te gaan en een praatje te slaan. Mooi meegenomen na een luide set! 

Om 21:00 was het dan tijd om de 30 verjaardagskaarsjes uit te blazen van River Runs Red. De Antwerpse Trix was tot aan de nok gevuld om te blazen, te zingen en te springen! Zo zorgde Antwerpen voor een primeur, om de eerste uitverkochte show te zijn van LOA’s tournee. Het eerste deel bestond uit een front to back van het legendarische album River Runs Red! Helaas liet de techniek het enorm afweten tijdens de eerste drie nummers, wat de snelheid uit de show haalde. Toen ook nog iemand het nodig vond om een bekertje op het podium te gooien, legde Mina Caputo de show helemaal stil! Ze dreigde er zelfs mee op te stappen, als er nog één bekertje door de zaal zou vliegen! Persoonlijk hebben we dat bekertjes met bier gooien nooit gesnapt en we hebben er zelf ook een bloedhekel aan. Achterlijke marginalen die zoiets doen kunnen hun bonnetjes beter aan ons geven, doch dit terzijde! Voor de rest was Mina echt wel in een goede bui, want ook dat hebben we ooit anders geweten! Het duurde toch een hele poos voor de technische problemen (vooral aan de micro van zangeres Mina) opgelost waren. Gelukkig zong de zaal enorm hard mee en nam ze zo Mina’s werk over! Gitarist Joey Z  grapte nog met, “welkom op de soundcheck van Life Of Agony”, maar na Words en Music, kon de show een doorstart krijgen!

Alle songs van RRR werden van voor naar achter meegekweeld door een uitgelaten Trix. De crowdsurfers volgden elkaar in ijltempo op en de securitymensen kweten zich voortreffelijk van hun taak, waarna ze door Mina zelf hiervoor bedankt werden (ze bracht hen zelfs drank!). Na The Stain Remains zat het eerste deel erop! Uiteraard kwam de band nog even terug voor enkele bisnummertjes, maar het niveau van dat eerste album is toch écht wel heel hoog! En hoe goed Other Side of The River en Lost At 22 misschien ook zijn, ze zijn geen RRR. Met afsluiter Weeds werd wel alles nog even uit de kast gehaald, maar toen zat dit verjaardagsfeest er écht wel op! Persoonlijk hebben we LOA al beter en strakker geweten, maar wij blijven nooit op onze honger zitten bij hen en zullen dan ook nooit een LOA-concert aan ons voorbij laten gaan! Nu niet, gisteren niet, nooit niet, LOA …It's these words and music that keep me living, keep me breathing!

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!