Review Lokerse Feesten 2024: dinsdag 6 augustus - Metalavond!

Op de metaldag van de Lokerse Feesten, die dit jaar op dinsdag 6 augustus plaatsvond, oogde de affiche anders dan voorgaande jaren. Eerlijk gezegd twijfelden we of we naar het kleinere broertje, ‘de Fonnefeesten’, zouden gaan. Zij hadden namelijk wél een erg aanlokkelijke affiche samengesteld met onder andere Mantah, Arson en Channel Zero. Toch konden we een band als Korn (die de laatste jaren weer in topvorm is) niet links laten liggen, dus was de keuze toch snel gemaakt!

De opener van dit jaar had ons op Graspop nog aangenaam verrast, dus trokken wij vol goede moed naar het Londense Wargasm! Het was lekker warm, en dan weten we dat zangeres/gitariste Milkie Way altijd een gepaste outfit aan heeft. Het oog wil ook wat, nietwaar? Het feit dat de dame haar lichaam uitgebreid laat bewonderen, is een meerwaarde, maar de muziek is absoluut niet te onderschatten. Pompende crossover, die zorgt voor een goede trap in de noten! Sam Matlock (de zoon van Sex Pistol Glen Matlock) was zijn energieke zelf en waagde zich zelfs aan een rondje crowdsurfen. Het was vroeg en warm, maar dat weerhield enkele dapperen niet van een eerste moshpit. De percussionist/DJ is een kruising tussen Glen Danzig en Zed van Police Academy, maar dan op speed! Hij zweepte tijdens Pyro Pyro het publiek nog maar eens op! De afsluiter Do It So Good werd eerst nog aangekondigd als een liefdesliedje, maar zorgde uiteindelijk toch voor een mooi orgelpunt! Een zeer puike opener, een beetje zoals we gehoopt hadden.

We haastten ons naar de club om Woyote te bekijken en te beluisteren. Het nieuwe geesteskind van Mikey Doling. Hoewel veel mensen de weg naar de club nog niet hadden gevonden (het is dan ook vrij omslachtig om van het hoofdpodium naar de club te gaan), waren er vooral nieuwsgierigen die Doling kenden van Channel Zero. Thuis hadden we ze al uitgebreid beluisterd en we vonden vooral dat de muziek instrumentaal erg sterk was, maar vocaal toch aanzienlijk anders klonk dan op plaat. Zanger Aaron Nordstrom heeft iets weg van een Europees uitziende, Aziatische kungfuleermeester (voor degenen die Pai Mei uit Kill Bill kennen, zal dit bekend voorkomen). Ze deden hun best, maar werden matig beloond voor hun inzet door het lauwe publiek.

Snel terug naar het hoofdpodium voor onze allereerste visuele kennismaking met Nova Twins. De dames hebben streken, dat ondervonden de fotografen, want zij kregen een serieuze handleiding onder de neus geduwd. Ze konden ons in ieder geval geen ‘luistervoorschriften’ opleggen. Londen bovenaan op het hoofdpodium, want ook deze band heeft zijn roots in de Engelse hoofdstad. De Nova Twins dus, met opvallende Korn-sokken aan! Ze brengen Britse noise, maar slaagden er niet voor de volle honderd procent in om het (overduidelijk vooral voor Korn) aanwezige publiek mee te krijgen. De meeste mensen keken echter wel hun ogen uit naar de ravissante verschijningen van zanger/gitarist Amy Love en bassist Georgia South. Verrassend genoeg luisterde een groot deel van het publiek gedwee toen Love tijdens Antagonist opriep tot een sit-in. Ze begaf zich zelfs in de middengang om dichter bij ‘haar’ publiek te zijn! Deze band is misschien iets minder expliciet dan Wargasm, maar zeker de moeite waard om te bekijken en te beluisteren!

Terug naar de club dan maar. Hoewel Ho99o9 (spreek uit als ‘Horror’) al meer dan tien jaar bestaat, waren ze voor ons een grote onbekende. Het duo Eaddy en theOGM domineerde met tomeloze energie en indrukwekkende moves. Dat hij bijwijlen niet altijd even scherp en zuiver was, bedekken we met de mantel der liefde. Een echte stijl kunnen en willen we er niet op plakken; ga dit vooral zelf eens ervaren en vertel ons achteraf in welke categorie je ze zou plaatsen. Wij vermoeden dat het woordenpaar ‘energie’ en ‘chaos’ in de buurt komt.

We hebben respect voor Frank Carter & The Rattlesnakes, maar eerlijk gezegd leek zijn keuze voor het openingsnummer niet helemaal passend op een metaldag. ‘Can I Take You Home’ is een vrij rustig nummer voor wat normaal gesproken een ruigere dag zou moeten zijn. Hoewel Carter het publiek bij zijn show betrok en zelfs met een jarige fan meezong in het publiek, voelde het optreden niet helemaal op zijn plaats. De ‘women only’-pit tijdens Wild Flowers waarbij hij zelf ook in het publiek dook was leuk, maar niet meer dan dat. Dus was dit een slecht optreden? Nee, zeker niet, maar we twijfelen of het hier vandaag op zijn plek was. De prijs voor beste sfeer zo vroeg op de avond pakken ze dan weer wel!

Met The Dillinger Escape Plan nam de organisatie een enorm risico, naar onze bescheiden mening. Een gewaagde zet, want laten we even Wikipedia raadplegen. Daar staat: ‘The Dillinger Escape Plan maakt mathcore, een combinatie van grindcore, post-hardcore, jazz en metal in de breedste zin van het woord. De muziek is een mix van de hallucinerende invloeden van Mahavishnu Orchestra.’ U voelt het aankomen, nietwaar? Zanger Minakakis nam na 20 jaar de microfoon weer ter hand en de band beloofde hun debuutalbum ‘Calculating Infinity’ uit 1999 integraal te spelen. We hadden deze band al eens een kans gegeven op Pukkelpop in 2004. Hun muziek staat bekend om de intense en chaotische ervaring die het kan bieden, maar deze keer was het niet beter. In Hasselt hielden we het bij drie nummers vol, en vandaag in Lokeren braken we ons record, maar na het zesde nummer, toevallig Calculating Infinity zelf, hielden we het voor gezien, net zoals zovelen die er weinig van snapten zo bleek, op de vraagtekens die op het gezicht soms af te lezen waren. We vroegen ons oprecht af of TDEP met deze setlist op Graspop de Metal Dome halfvol zou krijgen, want het is echt iets puur voor fans!

Maar zoals Johan Cruijff zaliger ooit zei: ‘Elk nadeel heb zijn voordeel.’ Daardoor konden we langer naar The Warning kijken en luisteren in de club. Gelukkig brengen zij toegankelijkere muziek. Of het aan het optreden op het hoofdpodium lag, weten we niet, maar er was behoorlijk wat publiek naar de club gekomen. We waren hen al eens tegengekomen toen ze een versie van Enter Sandman op ‘The Metallica Blacklist’ coverden. Helaas stond dat nummer vandaag niet op de setlist, maar met Qué Más Quieres, Sharks en afsluiter Evolve wisten deze drie Mexicaanse dames ons toch te bekoren.

En tot slot, de headliner van formaat: Korn. De band die eigenlijk deze metaldag draagt, en het mag gezegd zijn, ze dragen deze dag als enige. Misschien is dat de reden waarom deze dag niet uitverkocht was, wie zal het zeggen? Wat we wel weten, is dat Korn de laatste jaren weer in bloedvorm is, dat is ooit anders geweest. Maar het moet gezegd worden: zij zorgden voor een onvergetelijke avond. Fieldy’s kenmerkende baslijnen (de laatste tijd live gespeeld door Ra Diaz in plaats van Fieldy, die al enkele jaren live er niet bij is) blijven de ruggengraat vormen van een Korn-optreden. Voeg daar Jonathan Davis aan toe, met zijn kenmerkende dreadlocks en krachtige vocalen, en de onaflatende energie van Brian “Head” Welch, en je weet dat je een avond hebt die niet meer stuk kan! Rotting in Vain is misschien nog een opwarmertje, maar vanaf het tweede nummer, Here to Stay, steken ze de vlam in de pan, en geen brandweerman in Lokeren die deze brand zou kunnen blussen. Het gevangenisrek dat af en toe naar beneden kwam (voor de visuals?), vonden wij en ongetwijfeld de fotografen een beetje storend, maar dat kon de pret niet bederven. Heel de Kaai stond te wachten op deze Amerikanen, en dat hebben ze geweten. Een kolkende massa, met een constante stroom aan crowdsurfers, gedreven door de diepe bassen van... Ra Diaz! Korn’s synergie als band was duidelijk voelbaar, en hun setlist gaf een mooi overzicht van hun oeuvre. Wanneer uiteindelijk Freak on a Leash door de boxen knalt, wordt ons laatste restje energie eruit geperst! Helaas voor Klakmatrak, het dj project van STAKE zanger Brent Vanneste, die nog in de club speelde en zelfs net als vorig jaar z'n verjaardag er vierde. Veel volk was hier niet meer te bespeuren, maar wie nog open stond voor een mix van techno, industrial, punk en god weet wat nog allemaal door de wok geklutst, die had hier nog een feestje!

Bekijk het fotoverslag van het hoofdpodium hier en dat van de club hier.