Review Lokerse Feesten - Dag 6

Deze avond ging het vooral om het creëren van een "intieme" sfeer met twee concerten van iconen op zich. Joe Cocker als levende legende en een van de mooiste stemmen van België Ozark Henry.

Dat Joe Cocker het nog altijd zou kunnen op zijn leeftijd, de man is ondertussen 67 was een groot vraagteken maar vanaf het begin van de set zette hij alvast de toon. De opvallend goed bij stem zijnde Cocker liet zich ook begeleiden door een heel begenadigd achtergrondkoor en gitaristen (waaronder een vrouwelijke), pianist en een drummer. Een dikke pluim voor de muzikale aankleding. Ook al draaide het vooral rond 'the man himself' dat is ook logisch. De manier waarop hij zijn songs brengt is nog steeds een streling voor oor en oog. De als het ware spastische bewegingen zijn misschien wat stroever dan vroeger, de hese stem is er nog steeds. Hij kan nog steeds je in vervoering brengen met songs als "Unchain My Hear" of de toch wel ultieme hit "With a little help from my friends". Er was wel een terugval toen de ingetogen nummers een beetje te lang bleven duren. Het haalde op een moment de drive een beetje uit het concert, maar gelukkig ging hij snel over naar een hogere versnelling. Het combineren van up tempo met intieme momenten zorgde voor een geslaagd concertje van Joe Cocker. Hij mocht zelfs terug komen voor een bis-ronde, helemaal terecht. Op de vraag "kan hij het nog steeds?" is het antwoord duidelijk "Ja Zeker!"

Een van de mooiste stemmen in België is toch wel Ozark Henry. In het verleden zorgde hij met zijn intrigerende voice gecombineerd met keyboard klanken voor een meerdere magische avonden. Ook deze keer deed hij zijn uiterste best op blote voeten trouwens, die 'magie' naar het publiek over te brengen. Hij slaagde daar gedeeltelijk wel in, ook al lag alles een beetje 'op dezelfde lijn' maar je kan gewoon niet voorbij lopen aan die prachtige stem van Ozark Heny. Ondanks dat gevoel van 'een beetje eentonig', de meningen zullen zoals altijd sterk verdeeld zijn, kan je niet voorbij gaan aan de diepe broze songs die je vaak het ene kippenvel moment na het andere bezorgen. Dit was vooral een heel intiem concertje en dat kan je nog steeds het beste beleven in een intieme locatie. Op een festival komt het normaal niet altijd tot zijn recht, maar hier lukte dat toch in bepaalde mate en dat is op zich toch al een prestatie. Een 'woow' gevoel hield ik er niet echt aan over maar hij slaagde er in om een heel groot deel van het publiek zowaar stil te krijgen en te laten genieten. Iets wat niet simpel is met de muziek die hij brengt. Chapeau daarvoor!

Een geslaagd intiem avondje zonder meer daar op de Grote Kaai!

Meer reviews van de andere dagen kan je hier lezen.