Review Macabre + Fractured Insanity + Nil Miserans @ JH T-Klub

Lokeraars met een voorliefde voor het zwaardere werk, hoefden niet tot de metaldag van de Lokerse Feesten te wachten om op hun wenken bediend te worden. Afgelopen woensdag konden zij naar Jeugdhuis T-Klub afzakken voor een avond met death metal als centraal thema. Met het Amerikaanse Macabre – bezielers van de Murder Metal en reeds actief sinds de jaren tachtig -  stond een opmerkelijke groep bovenaan de affiche. In het kielzog van Charles Lescewicz en co. mochten twee groepen van eigen bodem het publiek in de juiste stemming brengen. Het ging meer bepaald om Nil Miserans en Fractured Insanity, beiden afkomstig uit West-Vlaanderen.

Nil Miserans en Fractured Insanity genoten de eer om voor Macabre te openen. Beide groepen brachten het er behoorlijk van af. Het Brugse Nil Miserans beet rond de klok van zeven de spits af. Het vorig jaar verschenen debuutalbum werd aan het, op dat ogenblik matig opgekomen, publiek voorgesteld. De blackened death metal van de groep mocht er zeker zijn al zou wat meer variatie welkom zijn geweest. Het was vooral Fractured Insanity dat wist te overtuigen. Het viertal kreeg door middel van een intense set de vuisten meermaals in de lucht. Dat de groep de mosterd haalde bij enkele grootheden in het genre was overduidelijk. Invloeden gaande van Morbid Angel over Behemoth tot Cannibal Corpse vielen waar te nemen. Laat dit tegelijk het grootste minpunt van de groep zijn. De inspiratiebronnen zijn soms te doorzichtig met een gebrek aan eigenheid als gevolg. Dit buiten beschouwing genomen, was het voor mijzelf een aangename kennismaking met Fractured Insanity.

Setlist Fractured Insanity: 01/ Suicidal Holiness 02/ Inferno of a Narcissist 03/ Mass Awakeless 04/ Insanity’s Haze 05/ Forced to Rome 06/ All Shall Fade 07/ Man Made Hell

Het uit Chicago afkomstige Macabre mag gerust als de vreemde eend in de metalen bijt worden beschouwd. Gedurende het ondertussen dertigjarige bestaan van de groep, bleken seriemoordenaars met voorsprong de grootste inspiratiefactor. Beruchtheden als Jeffrey Dahmer, Richard “Night Stalker” Ramirez of Ted Bundy: ze werden stuk voor stuk door Macabre bezongen. Het aan het begin van dit millenium uitgebrachte album Dahmer ging woensdag met de meeste aandacht lopen. Opener Dog Guts, Scrub A Dub Dub, Hitchiker en Trial: de eerdergenoemde plaat nam een prominente plaats in op de setlijst. Kwamen verder nog aan bod: Nero’s Inferno, Nightstalker Richard Ramirez, The Iceman, Bloody Benders en afsluiter Vampire of Düsseldorf. Een onverdeeld succes was de Lokerse passage van Macabre helaas niet. Dat zanger/bassist Charles “Nefarious” Lescewicz het nodig vond om na elk gebracht nummer een monoloog af te vuren, vormde een enorme spelbreker. Wel grappig om de verhaaltjes die achter de nummers schuilen te horen, maar dit samen met de korte stiltes na de nummers erbij brak de set. Het gebrek aan vaart en een matig geluid lieten me met gemengde gevoelens huiswaarts keren. Alles bij elkaar opgeteld een aangename avond al slaagde Macabre er niet in om voor de volle honderd procent te overtuigen.

Bekijk alle foto's hier.