Review Machine Head + Amon Amarth @ Vorst Nationaal: de Vikings & Lionhearts tournee

Datum: 
vrijdag, 21 oktober, 2022

Onder de noemer Vikings & Lionhearts Tour kwamen Machine Head en Amon Amarth samen met special guest The Halo Effect diverse zalen doorheen Europa doen daveren. Deze avond was het de beurt aan Vorst Nationaal, dat figuurlijk afgebroken werd.

Het was opnieuw plezant op de Vlaamse en Brusselse wegen op deze vrijdagnamiddag/avond, maar we zijn er zeer nipt in geslaagd om slechts net niet op tijd te zijn om special guest The Halo Effect het startschot te zien geven. The Halo Effect is een nieuwe band featuring vijf bekende namen in het Zweedse melodic death metal genre die doorheen de jaren allemaal bij In Flames hebben gespeeld: Peter Iwers (bassist), Daniel Svensson (drummer), Jesper Strömblad (gitarist), Niclas Engelin (gitarist, die al jarenlang niet meer live bij In Flames speelt maar nooit officieel is gestopt of opgestapt) en Mikael Stanne (zanger, ook nog steeds bij Dark Tranquillity). We stormden de zaal binnen tijdens het tweede nummer om deze Zweedse sensatie aan het werk te zien. We waren ongetwijfeld niet de enigen bij wie het verkeer en de belabberde parkeermogelijkheden rondom Vorst Nationaal voor frustratie zorgde, want een nog niet halfvolle zaal stond de Zweden op te wachten. Vorst Nationaal staat erom bekend niet altijd optimaal geluid voort te brengen en wegens nog niet half vol te zijn, galmde de melodic death metal door de zaal. De band speelde ongetwijfeld de pannen van het dak, maar het kwam gewoonweg niet over. Songs als Days Of The Lost, Feel What I Believe en afsluiter Shadowminds klinken op plaat fantastisch, maar hadden geen punch in Vorst Nationaal. Een volgende keer (ongetwijfeld) beter, en hopelijk ook met gitarist Jesper, die er niet bij kon zijn (omwille van afkicken van z’n alcoholverslaving waar het heerschap al jaar en dag mee kampt) en vervangen werd door … een andere Zweed, zijn naam konden we helaas niet verstaan, toen Stanne de hele band even voorstelde.

De zaal vulde zich met mondjesmaat, maar bij het begin van Amon Amarth werd al snel duidelijk dat een uitverkoop niet ver in het zicht lag. Nog een groot nadeel van deze zaal zijn de kleine dranktogen links en rechts vlak aan de doorgang met de smalle trap naar beneden en boven. Het werd dus over de koppen lopen in die regio. Het optreden ving aan met Iron Maiden’s Run To The Hills waarop de band opkwam en vlammend (letterlijk) van start ging met de eerste kraker Guardians Of Asgaard. De Zweedse vikingen hadden er zin in en speelde een mooie mix van recent en oud materiaal. Wel opvallend was wel dat er niet veel van het laatste album The Great Heathen Army werd gespeeld. Persoonlijk zeker niet ons favoriete Amon Amarth album dus geen geklaag. Knallers als Deceiver Of The Gods (met een man verkleed als Loki die met zanger Johan een duel aanging), Destroyer Of The Universe, The Way Of Vikings en First Kill werden ten zeerste gesmaakt en zweepten het publiek goed op, terwijl klassieker The Pursuit Of Vikings en ondertussen publieksfavorieten Shield Wall en Raise Your Horns het broedergevoel tot een hoogtepunt bracht. Dat met de nodige pyro’s en showelementen en grandioos decor, laat voor ons geen twijfel: boek Amon Amarth als headliner voor ook onze Belgische metalfestivals. De band zorgt voor entertainment en heeft doorheen hun meer dan twintigjarig oevre songs genoeg om te blijven boeien.

Waren we al moe gefeest, jammer want Machine Head beukte ons gewoonweg murw. Robb Flynn en de zijnen hadden er zin in, alsook het publiek. Wat een hevig optreden, wat een energie! Dat is wat Machine Head’s nummers met een publiek doet. De moshpit stond maar niet stil, de crowdsurfers hielden niet af en haren vlogen in het rond bijna twee uur lang. We waren ten zeerste opgezet met de keuze van de songs, er werd geput uit heel wat albums in plaats van te focussen op hun recent uitegekomen (en goed onthaalde) plaat Of Kingdom And Crown. Die laat Machine Head opnieuw van z’n goeie kant horen, in tegenstelling tot voorgaande albums. Maar natuurlijk waren er de knalsongs van bv. The Blackening (Aesthetics Of Hate, Halo) en Unto The Locust (I Am Hell (Sonata in C#), Locust) en de grote hits Ten Ton Hammer en Davidian. We kregen ook Slayer’s South Of Heaven als cover te horen, uiteraard lokte ook dit een enorme publieksreactie uit. Met een magistraal gebracht Halo werd afgesloten. Kortom, op het einde van de avond waren we moe maar uiterst voldaan, het kot was afgebroken. Wij hopen deze Amerikanen volgend jaar opnieuw te zien op festivals, maar zolang de heer Flynn niet van gedacht verandert, geen festivals meer voor Machine Head.

Bekijk alle foto's in het photo report.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!