Review Neckbreakers Fest 2011

Neckbreakers Fest is aan zijn vierde editie toe. Deze keer staan er zes bands op de affiche: Omnium Gatherum, Gurd, Varg, Mercenary, Eluveitie en Dark Tranquillity. Ze bezochten op 6 november de Trix in Antwerpen.

Een veelzijdige avond in de Trix. Verschillende genres van muziek zouden elkaar afwisselen. Het begon met melodic death metal met Omnium Gatherum. Zij hadden de tegenslag om als eerste band te spelen om het zo te zeggen, want er was lang nog niet veel volk in de zaal. Uitverkocht was het niet, maar voor een zondag was het toch maar een flauwe opkomst. De band deed goed hun best om het al aanwezige publiek mee te krijgen en dat lukte nog vrij goed ook. De zanger was wel overdreven enthousiast, zo kwam hij zelfs tijdens een nummer uitvoerig de hand schudden van iedereen op de front row. Muzikaal zijn ze zeker niet slecht, maar ze moeten nog groeien.

Gurd was de volgende. Zij waren de vervanger van Death Angel, die helaas niet mee konden touren. Omnium Gatherum leek beter, want Gurd kreeg zelfs amper publiek mee. Muzikaal was het dan ook een groot verschil, dit was zowat de enige thrash/groove metal band op de avond. Er zijn hoe dan ook veel betere bands in die genres.

Hierna was het tijd voor de eerste folk metal van de avond: Varg. In het genre zijn ze vrij zwaar en dat kon wel gesmaakt worden op dit Neckbreakers Ball. De band deed meerdere pogingen om moshen in gang te krijgen, maar dit lukte slechts zeer moeizaam. De circlepit was onmiddelijk voorbij en bij de wall of death leek het alsof slechts een kant naar de andere zijde liep. Duidelijk meer een headbang publiek deze avond, of althans bij deze band. Varg met hun bloedrood geschilderde gezichten waren ook muzikaal niet slecht. Ze laten geen minuut rust, integendeel tot andere bands in het genre.

Mercenary dan weer bracht een melodische set. Melodic death metal zou je kunnen zeggen, maar dan toch met een kleine ‘d’. Het klonk met momenten heel melodisch, maar de death metal was er toch niet echt in te vinden. Ze deden goed hun best, maar helaas was er bijster weinig sfeer, zelfs amper geheadbang. Het publiek wachtte duidelijk op de laatste twee bands.

Eluveitie is nog zo'n zware folk metal band, hoewel ze ook hun rustige nummers en albums hebben. Voor het eerst deze avond leek het publiek wakker te schieten. Het was een opvallend zware setlist, waarschijnlijk om in het plaatje van deze avond te passen. Ze begonnen na een typische folk intro met ‘Everything remains as it never was’, een nummer voor het eerst live gespeeld in België. De sfeer zat er onmiddellijk in, mensen begonnen te headbangen en brulden mee. De moshpit had toch nog eerst enkele nummers nodig om goed op gang te komen. Deze moshpit was overigens vrij spontaan en niet zo hard, de meeste mensen verkozen om te headbangen, dansen, huppelen of ergens op het gemak achteraan te staan. Verder hebben ze onder andere ook Inis Mona gespeeld, waarop velen aan het rondspringen waren, Thousandfold en Tegernako als afsluiter.

Doordat al het volk wat verspreid stond, leek er toch nog een goeie opkomst te zijn. Zanger Chrigel heeft een goede stem en stak hard af op zijn twee metgezellen, namelijk de violiste en de andere zangeres. Wat Eluveitie ook uniek maakt, is het gebruik van de 'hurdy-gurdy', een vreemd instrument dat de combinatie lijkt van een draagbaar draaiorgel met een accordeon. Het publiek genoot zichtbaar, er heerste zeer veel sfeer op deze vrolijke muziek.

Even leek het alsof heel wat volk na Eluveitie vertrok, maar gelukkig kwamen de Dark Tranquillity geïnteresseerden toch opdagen. Een nog vrij goed gevulde zaal, zo hoort het voor deze grootheden van de Zweedse melodic death metal. Samen met In Flames en At the Gates zijn ze de grondleggers van de Gothenburgse death metal. Elk zijn in de loop der jaren hun eigen weg gegaan, Dark Tranquillity de meest melodische en experimentele.

Genoeg achtergrond informatie, zoals altijd speelden ze de zaal plat. Dark Tranquillity weet een sfeer op te wekken als geen ander. Zanger Mikael Stanne heeft een stem die moeilijk te evenaren valt, heel veelzijdig gaande van clean vocals tot screams en diepe grunts. De show begon al goed met Terminus, where death is most alive. De bandleden kwamen zowat allemaal samen op, Dark Tranquillity heeft namelijk al die show en glamour niet nodig. De setlist was vrij gevarieerd maar het zwaardere werk overweegt toch. Uiteraard ontbraken de prachtige, haast emotionele nummers zoals Misery's Crown en Inside the Particle Storm niet. Zelfs The Mundane and the Magic is gespeeld, al was de gastvocaal van Theatre of Tragedy's zangeres enkel op band te horen. Zoals al gezegd, Dark Tranquillity kan een sfeer of intensiteit creëren als geen ander. Op de achtergrond werden de hele tijd fragmenten passend bij de songs geprojecteerd. Ze speelden ook hun nieuwe song Zero Distance, die op de toureditie van Into the Void te vinden is. Hiervan was de clip op de achtergrond te zien. 

Van begin tot eind was het hard geven en genieten van de harde muziek en de mooie melodieën. De band zei dat ze geen doorsnee groep zijn en niet zoals zoveel anderen even het podium schijnbaar verlaten om dan nog enkele nummers te spelen, ze gingen gewoon door van begin tot eind. Alweer een zeer geslaagd optreden, ondanks dat er niet zoveel volk was. Na deze tour gaan ze opnieuw aan een nieuw album werken, dat hopelijk alweer een succes zal worden.