Review Opeth @ AB - Een avondje Zweeds voor beginners

Datum: 
woensdag, 6 november, 2019

Opeth kwam het nieuwe album 'In Cauda Venenum' voorstellen in een uitverkochte AB. Ze namen hiervoor het Ijslandse the Vintage Caravan ook mee. Het werd op zijn minst een interessante avond. 

The Vintage Caravan mocht de feestelijkheden openen. Dit was voor hen moeilijker dan gedacht. Met hun hardrock dat zo uit de jaren 1970 komt gewandeld hadden ze niet meteen iedereen mee. Voor mij was het dat jaar de derde keer dat ik ze zag, en ik was dan ook meteen mee. Niet elke Opeth fan kon het smaken, maar door het enthousiasme van het drietal werd er rond het vierde nummer duchtig meegedanst. Het trio speelde vooral nummers uit hun laatste plaat, het uitstekende Gateways. Achteraf kon de merch er toch een aantal over de toonbank geven. Een uitstekend begin van de avond dus.

De grote vraag was of de nummers uit de nieuwe plaat van Opeth in het Zweeds of in het Engels zouden gezongen worden. Gelukkig gaf opender 'Svekets Prins' hier meteen antwoord op. Het zou een avondje Zweeds voor beginners worden. Persoonlijk vind ik de Zweedse versies ook beter, dus ik was in mijn nopjes. Zanger Mikael Akerfeldt kwam op met een grote Amish-hoed en had er duidelijk zin in. Hij was opvallend goed bij stem, wat goed past bij de nieuwe nummers, maar ook oudere nummers, zoals bij 'Leper Affinity' uit 2001. Ook het gegrunt hier was van een hoger niveau dan dat ik al had gezien bij Opeth. Er werd trouwens niet erg veel gegrunt die avond. De laatste plaat van Opeth is iets meer prog dan voorheen, en dit had ook een gevolg aan de songkeuze van de avond. Heel af en toe was je zelfs bijna naar Dream Theater aan het kijken.

Het beste nummer uit In Cauda Vernemum, 'Hjärtat Vet Vad Handen Gör' klonk haarfijn en zette heel de zaal in beweging. Na dit nummer kon Akerfeldt aan zijn heerlijk komische bindteksten beginnen. Moest Opeth ooit stoppen, kan hij gerust terug het podium op als stand-up comedian. Tijdens Opeth shows mag er altijd eens gelachen worden. Gelukkig was er ook plaats voor enkele klassieke Opeth nummers, zoals 'Reverie/ Harlequin Forest', 'Nepenthe' en Moon Above, Sun Below'. De setlist gaf hierdoor plaats voor de andere muzikanten om te laten zien wat ze kunnen. Vooral toetsenist Joakim Svarveldt en gitarist Frederik Akesson waren enorm goed op dreef. 

Ook tijdens 'Hope Leaves' en 'The Lotus Eater' kwamen zij uitstekend tot hun recht. Afsluiten deed de band met 'Allting Tar Slut' Een rustiger nummer dat goed gebruik maakte van de visuals rond de band. Achter de band stond een enorm groot scherm en de ritmesectie en keyboard stonden ook op een verhoog dat ook mee dienst deed als scherm. Tijdens elk nummer werden er mooie visuals getoond, maar het is vooral bij dat laatste dat het echt mooi werd. Alles vloeide echt mooi in elkaar. 

Als eerste nummer van de bisronde kwamen ze terug met 'Sorceress', een uiterst dansbaar nummer dat ook Akerfeldt en de band in beweging zette, samen met het publiek. Om de fans van het hardere werk van de band nog uit te wuiven kwamen ze als afsluiter nog met 'Deliverance' uit 2002. Die fans bleven misschien de hele avond wat meer op hun honger zitten, maar de fans van het progressievere werk werden dan weer beloond. Dat maakt een band als Opeth net zo interessant. Ze kunnen een avond vullen met zware deathmetal, maar ook voor de progfans kan er een avond geregeld worden, zoals deze. Hopelijk komen ze snel terug, dan sta ik er zeker weer. Ik heb een zeer fijne avond gehad. 

Bekijk ook het photo report.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!