Review Power Prog & Metal Fest 2013 (dag 1)

Datum: 
vrijdag, 12 april, 2013

Het Power Prog & Metalfest (afgekort PPM) is een goed georganiseerd metalfestival dat sinds 2010 doorgaat in de Lotto Mons Expo te, inderdaad, Bergen. Vele grote bands en lokaal talent hebben hier al opgetreden en ook dit jaar was het een gevarieerde affiche boordevol talentvolle bands. Zo gevarieerd zelfs dat een zware death metal band dit jaar een headliner was. Hoe dat en zoveel andere dingen verliep lees je hieronder.

Dag 1 kon niet zoveel bands aanbieden als de andere dagen maar had als troef een headliner van jewelste. Tobias Sammet's Avantasia was hier in Bergen voor het eerst op Belgisch grondgebied te zien. Twee jaar geleden stond Tobias Sammet hier al eens met Edguy, maar die zijn ‘peanuts’ vergeleken met dit grootschalige muzikale project.

Beetje bij beetje stroomden de mensen de Expo binnen, wat niet van een leien dakje verliep... Zo was de scanner voor de tickets kapot, wat het hele controlesysteem in de war bracht, met vertragingen als gevolg. Aan het tijdschema werd gelukkig niets gewijzigd, alle bands zijn mooi op tijd gestart. Naast dit akkefietje kan echter niets opgemerkt worden op de organisatie, alles leek het hele weekend lang vlot te verlopen, chapeau.

Reeds om 17:30 vatte de eerste band aan, het Vlaamse Fireforce. Een festival starten is altijd een beetje een ondankbare positie, door de te vermijden problemen bij de kassa moest de band immers voor een bijna lege zaal optreden. Desondanks een meer dan behoorlijke en strakke heavy metal set. Voor de geïnteresseerden, de band zal nog optreden op het R-mine Metalfest in Tongeren. Indien men de kans heeft, moet men Fireforce zeker eens aan het werk zien. Steun je lokaal talent!

Vital Breath bracht vervolgens een mix tussen rock, metal en andere invloeden. Het optreden zelf was echter geen bijblijver. Hoewel het muzikaal op zich behoorlijk was, was het live optreden niet overtuigend genoeg.

Power metal band Drakkar draait ondertussen al 30(!) jaar mee. Op PPM leverden deze oudjes een meer dan degelijke set af, met een al bij al actief - en iets talrijker - opgekomen publiek. De band brengt geen vernieuwende muziek, maar desalniettemin een snelle en strakke set. Geen must see, maar indien de gelegenheid zich voordoet, toch maar eens gaan kijken.

Divided Multitude was een eerste hoogtepunt. De power van deze Noren, gemengd met af en toe wat folkinvloeden, kwam het best tot uiting in de stem van zanger Sindre Antonsen. Knappe zanglijnen, zowel clean als op de krachtigere momenten. Hun nieuwe album Scars komt aanstaande week uit en is zeker een aanrader!

Max Pie was de volgende band. Van Waalse bodem zijn deze heren, waarvan de zanger niemand minder dan de hoofdorganisator van het PPM Fest zelf is. Jezelf programmeren op de affiche is natuurlijk altijd leuk, maar maakten ze hun positie ook waar? Zeker en vast, Max Pie wist naast hun instrumenten ook het publiek te bespelen, sympathieke Walen als ze zijn! Ze leken razend populair onder de toeschouwers en daar is ook reden voor. Hun knap gespeelde melodische en progressieve muziek bracht sfeer aan de Omega stage en kon op veel appreciatie rekenen. Begonnen als een coverband van diverse artiesten zoals Deep Purple, Whitesnake, AC/DC enzovoort, zijn ze na enkele line-up wisselingen en het eerste full length album Initial Process uitgegroeid tot een volwaardige band. Met hun nieuw album getiteld 8 Pieces 1 World onder de armen, zijn ze zeker op goede weg. De band heeft een druk schema voor ogen, zo kan je hen onder andere nog op het R-Mine Metalfest te Tongeren zien in juni. Eigenlijk alweer een aanrader.

Stevige power metal kregen we vervolgens nog voorgeschoteld. DGM gaf er een lap op, maar jammer genoeg voor hen hadden ze het ongeluk om voor de headliner van deze dag op een ander podium te spelen, wat ertoe leidde dat veel volk gewoon aan de Omega stage bleef staan.

Het ging allemaal nogal snel voorbij, want ondanks alle voorgaande groepen, stond deze avond toch in het teken van slechts één band: Tobias Sammet's Avantasia. Dit reizende metalopera gezelschap startte hun Europese tour hier in Bergen. Tobias Sammet werd naast zijn muzikanten ook vergezeld door gastvocalisten Ronnie Atkins (Pretty Maids), Bob Catley (Magnum), Michael Kiske (ex-Helloween), Eric Martin (Mr. Big), Amanda Somerville en Thomas Rettke (Heaven’s Gate). Ook gitarist Oliver Hartmann mocht af en toe zijn inbreng leveren aan de microfoon.

De show duurde maar liefst 2,5 uur lang en zat boordevol goeie songs gaande van de vroege Metal Opera jaren tot het nieuwste album The Mystery of Time, voor ieder wat wils. Wat klinken de nieuwe songs trouwens goed live, de haast magische sfeer die het album teweeg brengt kwam ook live zeer goed naar voor. Het decor achteraan hielp hier alleen maar bij, de uitgebreide coverart van het album dat de hele achterwand bedekte. De setlist startte met drie songs van The Mystery of Time. Na een intro beten de epische tonen van Spectres de spits af gevolgd door sneltrein Invoke The Machine en het al even groots klinkende Black Orchid.

Al vrij snel kwam de eerste gastzanger het podium op, Ronnie Atkins. Twee nummers zong hij deels solo, deels met Tobias samen voor hij van het podium verdween en iemand anders hem verving. Dit leek even een vast patroon te worden, twee songs met een gastzanger, maar naargelang de setlist vorderde kwam er variatie in. Amanda Somerville (als enige vrouw in het gezelschap) en Thomas Rettke waren overigens permanente backing vocals, maar mochten gelukkig ook in de spotlight naast Tobias komen te staan. Naast al die mannelijke stemmen kwam Amanda als geroepen om het patroon te doorbreken. Het duet tussen Tobias en Amanda bij Sleepwalking was dan ook een van de hoogtepunten van de show, als je er al hoogtepunten kan uitkiezen. De interactie tussen Tobias en zijn medevocalist was altijd wel leuk om zien, maar met Amanda straalde de intensiteit er af. Niet alleen de interactie maar ook de grappen en grollen tussen de nummers door hielden het optreden leuk. Broodnodig lijkt me bij zo’n lange setlist.

Het lange The Great Mystery werd live gespeeld, het heftigere The Scarecrow en vele andere toppers. Tobias verdiende ook even rust, bij The Wicked Symphony namen Bob Catley, Thomas Rettke, Amanda Somerville en gitarist en zanger Oliver Hartmann het even van hem over. Hij keerde terug om solo de hit Lost in Space te brengen. Met Dying for an Angel samen met Eric Martin leek het er op te zitten, maar na even afscheid te hebben genomen van de fans, keerden Tobias en co nog terug voor twee bisnummers. The Seven Angels speelden ze en Sign of the Cross waarbij iedereen op het podium aanwezig was! Het optreden was een unieke belevenis, maar 2,5 uur was lang genoeg om eerlijk te zijn. Een zeer geslaagde show van Avantasia en een uitstekende eerste dag voor PPM Fest in het geheel.

De setlist:

Intro

  • Spectres
  • Invoke the Machine (met Ronnie Atkins)
  • Black Orchid (met Ronnie Atkins)
  • Reach Out for the Light (met Michael Kiske)
  • Breaking Away (met Michael Kiske)
  • Scales of Justice (met Thomas Rettke)
  • The Story Ain't Over (met Bob Catley)
  • The Great Mystery (met Bob Catley)
  • What's Left of Me (met Eric Martin)
  • Promised Land (met Eric Martin)
  • Sleepwalking (met Amanda Somerville)
  • The Scarecrow (met Ronnie Atkins)
  • Farewell (met Amanda Somerville en Michael Kiske)
  • Shelter from the Rain (met Michael Kiske en  Bob Catley)
  • The Wicked Symphony (door Bob Catley, Thomas Rettke, Amanda Somerville en Oliver Hartmann)
  • Lost in Space
  • Dying for an Angel (met Eric Martin)

Bis:

  • The Seven Angels (met Michael Kiske, Bob Catley en Oliver Hartmann)
  • Sign of the Cross (met iedereen)

Lees de review van dag 2 hier en dag 3 hier.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!