Review Razernij - Beerdrinkers & Hellraisers 2021

Het was opnieuw gezellig vertoeven op Razernij - Beerdrinkers & Hellraisers in Rumst. Naar jaarlijkse gewoonte komen daar heel wat brouwers bij elkaar om het publiek te laten proeven van hun creaties terwijl er een aantal bands spelen. Deze keer echter in bubbel-editie.

We kwamen toe op het terrein en zagen dat wegens de coronamaatregelen het deze editie licht anders aangepakt was. Er was geen tent met podium te bespeuren en er stonden opvallend veel meer tafels en stoelen. Alles moest in openlucht doorgaan en met mondmasker bij verplaatsingen. Eens aan tafel met je bubbel natuurlijk geen probleem meer, hoe moet je immers anders die lekkere bieren uittesten? We namen plaats aan de tafels te midden aan het podium en met onze neus in de bierlijst kon ons onderzoek naar de verschillende brouwers van start gaan. 

Met de eerste pale ale van Belgische makelij in de hand (een Bloody Belgium van brouwerij Tourette, meteen ook het tribute bier van The Kids) konden we BEUK aanschouwen. Ze brachten met hun rechttoe rechtaan rock een knallende start op Razernij, de plezierige songs met herkenbare, Nederlands gezongen teksten gingen er net als het biertje goed in. De toon was gezet en de lat hoog, het zou al moeilijk zijn om dit te overtreffen. Ook de Bloody Belgium werd gesmaakt, maar later zou blijken dat die wel te overtreffen was.

The Garbage Gang deed dat bijvoorbeeld net niet. Nochtans ook Vlamingen brachten ze Engels gezongen rocksongs, het werd net iets minder gesmaakt dan hun voorgangers. Ondertussen vulden we ons proefglas met het blonde Freehand van brouwerij Frontaal. Deze werd uitermate lekker bevonden, zeker als liefhebber van Belgische blonde bieren.

Een nieuwe trip richting de brouwers vulde ons glas met een Jour de Fête (session IPA) van brouwerij Vleesmeester, ook een goede keuze. De punkrock van het jeugdige Altitude weerklonk ondertussen op het podium. Deze jonge snuiters hadden een verjaardag van hun gitarist te vieren. Ook al moest alles volgens de corona-horecaregels verlopen, de vrienden en familie van de gitarist lieten hem even opnieuw van crowdsurfen genieten, op vraag van de zanger. Twee mensen (uitgedost in Graspop en Alcatraz t-shirt) lieten zich ook even gaan en hielden een bescheiden moshpit vooraan, voor zover je het dat kon noemen. We namen ondertussen een frietje en hamburger mee naar onze tafel, wat smaakte dat zeg met zo'n lekker biertje erbij.

Vooraleer de volgende band zou spelen, stond er een 'Heildronk' geprogrammeerd. Om klokslag 19:00 hebben we met z'n allen het glas gehoffen op bier, brouwers, muziek, Razernij, optredens en festivals en een welgemeende fuck you voor covid-19. Schol, en ad fundum ermee!

De heren van Powerstroke dan. Zij waren op The Kids na dan misschien de bekendste band van de affiche. Je ziet ze immers wel overal eens opdoemen. hun crossover/hardcore songs blaasden de boel op, ze waren ongetwijfeld de zware eend in de bijt deze dag. De band had een hele meute fans, die ondanks de coronaregels toch linksvooraan het podium post hadden gevat. Wel met mondmasker, dus we zien geen probleem (en zelfs dan nog, toch?).

Een 'This is the way to Amarillo' lager (India Pale Ale) werd ons laatste glaasje van de dag (je weet wel, autorijden nog naar huis 's avonds). Ook van brouwerij Vleesmeester, nog wel lekker maar de Jour De Fête smaakte meer. We proefden doorheen de dag met de compagnie ook een slokje Hoogheid (Belgian Strong Golden Ale van 9%) en 'Thinking of a Masterplan' (Amerikaanse IPA) die beiden ook wel lekker waren, maar daarna begonnen ook vreemde combinaties en smaken de kop op te steken, bv. de Felis Torfenhainer (naar onze mening niet te drinken), een heel zware stout SURTUR NR. 8.7 van het Ijslandse Borg Bruggús en zelfs een Pomegranate And Grapefruit Sour van Collective Arts Brewery.

We dwalen af, het was tijd om te feesten. Het Duitse Straightline zorgde daar voor met hun sappige punkrock. We vermoeden dat de zanger niet volledig nuchter meer was, maar aan enthousiasme ontbrak het niet. Ze hadden een lange autorit vanuit Duitsland achter de rug die hen niet bevallen was, maar ze waren nog op tijd om op te treden. Een echte punk attitude met menig 'fuck you', het overboord gooien van de coronaregels en knotsgekke tussenpraatjes (had er iemand een joint en een zakdoek voor de zanger? Mondmasker? Ook goed), het publiek smaakte het wel.

Naar het einde van hun optreden toe sloeg echter het noodweer toe. Van 9 tot 10 waaide een zondvloed over Rumst heen. Je kon helaas ook niet echt gaan schuilen, dus verzamelde veel volk zich aan het podium om daar iets van beschutting te zoeken. Anderen hielden noodgedwongen hun stoel of zelfs tafel boven het hoofd, maar velen dropen helaas af.

Met The Kids stond een punklegende op het podium. De oerpunkers van eigen bodem maakten er nog een feestje in de regen van, helaas wel voor een uitgedund publiek. Zo goed als niemand zat nog aan een tafeltje, dit was immers allemaal kletsnat. Er werd dus gezongen en gedanst vooraan het podium met de mannen van The Kids, die niks frivool deden of speciaals uit hun hoed toverden, maar gewoon een strakke show speelden, blij zijnde dit opnieuw te kunnen doen.

Op zowel het verhard terrein waar het podium stond als het gras waar de tafels opgesteld waren, stond een plas regen die niet wegging. Doorweekt oftewel zijknat en tot aan ons kousen in het nat moesten we afdruipen (dit kan je dus letterlijk nemen) waardoor we The Rumjacks als afsluiter moesten missen. Ach, wat is een festivalzomer zonder eens doorweekt te zijn! Op het Duitse Wacken Open Air hebben ze de leuze 'rain or shine', je zal er zijn. Wel, zo ook op Razernij, daar kunnen wij zeker van zijn en alleen maar aanraden! Tot volgend jaar!

Bekijk alle foto's in het photo report.