Review Razernij - Beerdrinkers & Hellraisers 2022 - Bier, punk & rock ’n roll

Datum: 
zaterdag, 20 augustus, 2022

Razernij - Beerdrinkers & Hellraisers combineert een biertasting met een muziekfestival. Over de verschillende bieren en de kwaliteit daarvan gaan we niet uitweiden. Smaken verschillen, en die zijn heel persoonlijk, dat ondervonden we ook binnen ons gezelschap. Laten we het wel hebben over de muziek. Op de affiche stonden enkele stevige punkrockbands die elk op hun eigen wijze zorgden voor de ideale sfeer die bij zo een biertasting hoort. Door het last minute wegvallen van co-headliner Janez Detd moest de organisatie naarstig op zoek naar een vervanger, en vond die op de valreep bij Fleddy Melculy. Een op het eerste gezicht toch wat vreemde keuze, een metalact op een punkrock getint festival laten afsluiten, maar dat is buiten Fleddy en zijn kornuiten gerekend, die zich met brio kweten van hun job. Het werd met deze zonnige temperaturen een heel fijne dag en avond, boordevol bier, punk en rock ’n roll!

Om klokslag 3 uur arriveerde onze ploeg op het terrein van de Rumstse Volksfeesten, waar Razernij hun eigen plein heeft. De nieuwe indeling die opgezet was vorig jaar in covid-tijd bleef gedeeltelijk behouden: een groot openluchtpodium in plaats van een tent en op het grasveld achteraan tafels en stoelen, gezellig om aan bierproeven te doen. De brouwers waren achteraan opgesteld in plaats van aan de zijkant van het podium, nog een verbetering. Kortom, het was gezellig vertoeven daar in Rumst, met een 'Late Nights, Early Mornings', 'Hardwired For Sex', 'Metalfreek', 'Infinite Dreams', 'Koene Ridder', 'REETro', 'Hellegat' en nog tientallen ons totaal onbekende bieren van bij de brouwers in de hand. We brachten een bezoek bij zowat alle brouwers waaronder Freddo Fox (uit Barcelona), Galea (uit Brasschaat), Totenhopfen (uit Luxemburg), Rock City (uit Amersfoort), Darkwolf (uit Zürich) en De Klem (uit Hellegat/Niel), dit louter ter info.

Such Guys, een rockcollectief uit Leuven met roots in Rumst, deed zijn uiterste best om het publiek uit de stoelen te krijgen, maar slaagde daar helaas niet in. Echter, met een aanstekelijke punkrock sound die lekker aan je ribben blijft kleven, krijgen ze wel de handen op elkaar. De jonge wolven in het vak missen misschien nog wat dat extra pit, lef en voldoende podiumervaring om boven het maaiveld uit te steken. Maar de energie die ze uitstralen op dat podium, zelfs in deze moeilijke omstandigheden, doet ons hoopvol uitzien naar de toekomst. Een bandje met heel wat potentieel dus deze Such Guys, niet alleen puur technisch maar ook wat hun podium présence betreft, waardoor ze binnen dit punkrock gerelateerde genre en daarbuiten zeker nog menig potten kunnen breken.

Het werd steeds beter, want over dat extra pit en vuurkracht beschikte Stay Idle uit Houthalen dan weer wel. Ook zij sloegen er niet in het publiek uit de stoelen te krijgen, maar sloegen wel lekker wild om zich heen en stampten tegen menig heilig huisje. Althans zo voelt hun energieke aanpak aan. Stampvoetend, vlijmscherp uithalend en een frontman die zich voortbewoog als een bulldozer die een porseleinwinkel binnenvalt.  Stay Idle brengt dan ook punkrock vanuit het buikgevoel, en zorgt voor een eerste echte energieboots om het festival pas echt in gang te steken.

Eindelijk wat meer 'female power' op het podium met Lost From The Start, een Limburgs (Zutendaal) female-fronted poppunkcollectief. Zangeres Hilde beschikt over een bijzonder emotionele stem, waardoor ze je gegarandeerd kippenvel bezorgt, en kan ook zeer hoge toonaarden aan waardoor die haren op je armen nog meer recht blijven staan. Omringd door top muzikanten die aanstekelijke riffs en drumpartijen uit hun instrumenten toverden, ontstond een lekker wervelend pop punk feestje, waarbij daken er zouden moeten afvliegen. Hilde profileert zich bovendien als een charismatische entertainer en deed haar uiterste best om de mensen uit hun stoelen te krijgen, maar ook zij slaagde daar niet echt in. Wat wel lukt is dat de band een daverend en gemeend applaus kreeg voor het neerpoten van een sublieme poppunk show.

Het eerste deel werd afgesloten door levende legendes F.O.D. Binnen het punkrock gebeuren is F.O.D. ondertussen uitgegroeid tot een gevestigde waarde, die niet alleen op de kleinere maar ook grotere festivals present is. Ze hoeven bovendien niet onder te doen voor de zogenaamde grote en internationale namen binnen de scene. Dat zetten ze in Rumst nogmaals in de verf. En dan hebben we het niet enkel over de kwalitatief hoogstaande wijze waarop de heren hun ding staan te doen, maar ook over die tonnen energie die de muzikanten op dat podium uitstralen. Met grappige kwinkslagen, aanstekelijke sound en het uitdelen van adrenalinestoten krijgen zij wel het publiek uit de stoelen. De band legde de lat, als reactie daarop, nog hoger, en ging zowaar nog energieker tekeer. En dat sierde F.O.D. nog het meest, ondanks dat de heren na al die jaren niets meer hoeven te bewijzen, stralen ze nog steeds enorm veel spelplezier uit en dat werkte bijzonder aanstekelijk op de dansheupen in, waardoor een lekker punkrock feest ontstond, met wel rechtstaand publiek deze keer.

Na een korte pauze begon het tweede deel met een internationale act. The Fire is een Italiaanse poppunk-band. Met veel egotripperij, alsof ze het hele plein in een oogwenk plat gingen spelen, bestegen ze het podium. The Fire heeft zijn naam niet gestolen en zette de boel weldegelijk in vuur een vlam. De band kreeg de handen moeiteloos op elkaar met hun vrij toegankelijke aanpak. De heren straalden bovendien zoveel aanstekelijke energie en charisma uit, dat je als aanhoorder enkel maar kan mee bewegen. Persoonlijk vonden we het allemaal iets te braaf klinken, we houden nu eenmaal meer van die soort punkrock waarbij heilige huisjes sneuvelen. Maar de poppunk liefhebber, die houdt van aanstekelijke poppunk feestjes, komt bij The Fire dus zeker aan zijn trekken.

Satanic Surfers bewandelt die middenweg tussen een vrij poppy geluid en mokerslagen uitdelen waarbij een spiegel wordt voorhouden die er niet altijd even mooi uitziet, en kunnen om die reden ons wat meer bekoren. De band gaat bovendien op een heel gedreven en strakke wijze tekeer, je voelt de adrenaline door je aderen stromen een klein uur lang. Moesten er muren staan op het terrein, zouden er door die aanpak gegarandeerd barsten daarin zijn ontstaan. Die monotone aanpak zal wellicht niet bij iedereen evenveel in de goede aarde gevallen zijn, maar wij genoten met volle teugen van dit wervelende punkrock feest, waarbij band en publiek lekker om zich heen stampten, tot niemand meer stil stond. Satanic Surfers dreven het tempo steeds opnieuw op tot een verschroeiend hoogtepunt en bleven steeds op diezelfde harde en rauwe lijn doorgaan, tot je helemaal gor geslagen in de hoek van de kamer achterblijft.

Wie vreesde dat Fleddy Melculy wat door de mand zou vallen na al die punkrock acts, had buiten het natuurlijk charisma van Jeroen en zijn kornuiten gerekend. Hen in dat hokje 'metal' duwen is na dit optreden te hebben gezien en gehoord, de band trouwens tekort doen. Fleddy Meculy is gewoon een zeer strak spelende rockband, die voor de gelegenheid ook een streepje punkrock toevoegde aan hun sound, dat siert hen enorm en daarvoor krijgen ze dan ook een streepje meer op hun blazoen. Fleddy Melculy blijft eveneens die hoge dosis humor van weleer nog steeds hoog in het vaandel dragen, maar zijn gelukkig niet een parodie op zichzelf geworden. Dat hadden we bij eerdere recente optredens al gemerkt, dat zette de band ook in Rumst in de verf. Grappige kwinkslagen en teksten, lekker aanstekelijke songs, absurditeit of net enorm hard en ruw uithalen waardoor de geluidsbarrière dreigt te ontploffen in de lucht, het is allemaal aanwezig. Vooral zorgde Fleddy Melculy voor een ultiem rockfeestje, waarbij iedereen die rockmuziek – binnen een heel brede omkadering – een warm hart toedraagt, aan zijn trekken kwam.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!