Review Rock Am Ring 2023: vrijdag 2 juni
Posted by Chimaeraphoto op Tuesday, 6 June 2023
Datum:
vrijdag, 2 juni, 2023
Bij de start van het grootste Duitse muziekfestival, Rock am Ring 2023, vierden vrijdag meer dan 70.000 enthousiaste fans de start van het festivalseizoen op de Nürburgring.
Rock am Ring (een van de grootste en meest iconische rockfestivals ter wereld) betoverde het publiek in 2023 opnieuw met een line-up van geweldige artiesten, opwindende optredens en een onvergetelijke sfeer. Tel hier nog de top weersomstandigheden en genoeg koud bier voor de bezoekers bij op en je hebt alle ingrediënten voor een waanzinnig weekend Rock am Ring.
De eerste dag is dan ook al direct een doorslaand succes met een allround programma van o.a. de Oekraënse metalformatie Jinjer, energieke Metalcore act FEVER 333, 2000s-legendes Limp Bizkit, het Britse Gen-Z-icoon Yungblud, Duits hip-hop icoon Finch en hardcore corrivee Silverstein.
Jinjer @ Utopia Stage
Vanaf de eerste gitaaraanslag zit de sfeer bij het publiek er direct goed in, de Oekraïense vlaggen rijzen boven het publiek uit en diverse borden, die oproepen tot vrede, zijn in het publiek te spotten. Het warme ontvangst door het inmiddels steeds verder groeiende publiek wordt zeer gewaardeerd door de band. Na het eerste dankwoord voor het warme welkom in tijden van oorlog, is het tijd om gas te geven. Bij het tweede nummer Ape lijkt de krachtige stem van Tatiana even iets te veel te zijn voor de techniek op het Utopia stage en valt haar microfoon uit. Na een tiental seconden is dit opgelost en buldert het stemgeluid van Tatiana weer over het inmiddels flink volgelopen veld.
De soms eindeloze intermezzo's die we vaak in de metal/metalcore scene voorbij zien komen, is niet aan Jinjer besteed. Buiten een enkele aankondiging van het volgende nummer en een "are you ready RaR" of "thank you Germany, thank you for your kindness" speelt de band in een strakke lijn hun setlist af. De door de band zelf toegeschreven stijl van modern progressive metalcore gaat er bij het flink opgewarmde en headbangende publiek goed in. Hits als Colossus en Call Me a Symbol van het meest recente album Wallflowers (2021) worden moshend en headbangend ontvangen, maar ook de oudere nummers zoals I Speak Astronomy worden met luid gejuich onthaald.
De afwisseling tussen melodisch zuiver en het diepe gebulder is adembenemend te noemen. Maar toch doet de set wat chaotisch aan, het is niet direct duidelijk of dit door de technische probleempjes komt of dat de band de soms wat ongewone ritmes van de nummers niet helemaal lekker over weten te brengen. Hoe dan ook, na een set van ruim 45 minuten laat Jinjer het publiek achter met honger, honger naar meer metalgeweld, en dat zullen ze zeker nog krijgen tijdens Rock am Ring 2023.
FEVER 333 @ Utopia Stage
Vorig jaar nog op de Mandora stage, dit jaar mag de vernieuwde FEVER 333 formatie zicht bewijzen op het Utopia hoofdpodium. Jason Butler weigerde vorig jaar de handdoek in de ring te gooien toen zijn gitarist en drummer plots de groep verlieten. Met Thomas Pridgen op drum en Brandon Davis op gitaar maakt FEVER 333 zich op voor hun hernieuwde debuut in Europa.
Na een lange intro waarbij Jason Butler gemaskerd ten tonele verschijnt en minutenlang met zijn powerfist in de lucht steekt, volgt de rest de band. Zodra iedereen zijn plek heeft gevonden, gooit Jason zijn masker af en ontploft het podium vanaf de eerste tonen van ‘Burn It’. Het publiek gaat direct mee in de energie en springt er op los. De eerste crowdsurfers worden gespot en voordat ‘We're Coming In’ ten einde is gaan de eerste moshpits los. Unity is het main topic van de show, tussen de nummers door houdt Jason het een na het andere betoog over gelijkheid, racisme, vrouwenrechten en LGBTQ+ gemeenschap. Bij iedere betoog ontstijgt er een luid gejuich van het publiek.
Het enthousiaste en energieke begin lijkt wat tegen te vallen tijdens de normaal zo explosieve 'Made an America’ en ‘One of Us’. Dan maar de nieuwe '$wing' proberen zal Jason Butler gedacht hebben, en dit was een slimme zet, want het publiek gaat direct weer los en ook de energie op het podium lijkt ook terug. Zodra vervolgens een ‘Blur - Song 2’ cover ingezet wordt met aangepaste teksten is het publiek weer helemaal op stoom.
Als FEVER 333 met ‘Hunting Season’ eigenlijk naar een afsluiting van de show werkt, sprint Jason ineens het podium af en richting het balkon van de VIP lounge en het media center. Binnen no-time klimt hij naar boven en verschijnt ineens ten tonelen op het dak (3e verdieping), hangend aan de buitenzijde van het hek. Het publiek raakt volledig uitzinnig als Jason het laatste stuk van 'Hunting Season' vanaf zijn nieuwe positie probeert af te maken. Door de afstand tussen podium en Jason werkt zijn draadloze mic niet meer, maar dat kan niemand meer schelen. Jason sluit de show af met een mic drop vanaf het dak het publiek is in alle staten. Een show die muziek- en energie technisch misschien niet de boeken in gaat als FEVER 333’s beste optreden, maar zal zeker in iedereen zijn geheugen blijven door Jason Butler zijn afsluitende stunt.
YUNGBLUD @ Utopia Stage
Je ziet de leeftijd van het publiek aan de barrières drastisch naar beneden schieten in de aanloop naar het volgende concert. Emo kids bewijzen dat ze nog steeds in grote getalen aanwezig zijn. De eerste paar rijen zijn dan ook volledig gevuld met tiener emo kids. De "I love you" en "Kiss me, I am here" borden worden in gereedheid gebracht.
YUNGBLUD (Dominic Harrison) komt het podium op rennen in een zwart-wit gestreepte outfit met knalroze sokken. Met een gulzige blik en een brede lach kijkt de Brit het stampvolle en zonnige Rock Am Ring terrein over, alvorens met superdeadfriends de festiviteiten te openen. Iedere regel tekst wordt meegezongen door de fans maar met nummers ‘The Funeral’ en ‘Sex Not Violence’ weet hij ook alle rockers in het publiek mee te krijgen. Een eerste vraag naar een gigantische moshpit wordt eerst met een bescheiden kringetje beantwoord, maar naar wat aandringen onstaan dan toch de moshpits die hij wil zien tijdens ‘Strawberry Lipstick’.
Van emo kids tot de rockers, iedereen lijkt helemaal op te gaan in de show van de Britse Gen-Z-icoon. De grootte van het podium en de beschikbare techniek lijkt Yungblud helemaal in zijn straatje te vallen. Mega schermen en vlammenwerpers, die met metershoge vuurstoten letterlijk en figuurlijk heel het podium in vuur en vlam zetten. Het grootste showelement blijft daarentegen wel gewoon Yungblud zelf. Hij lijkt alles te willen geven en vliegt de voltallige 50 minuten van links naar rechts over het podium.
Limp Bizkit @ Utopia Stage
Als langzaam de avond begint te vallen is het tijd voor de 2000s icons Limp Bizkit om aan te treden op het Utopia stage. Alle vakken voor het Utopia stage zijn volledig afgevuld met ongeduldig heen en weer schuivend publiek. Waar in de vroege jaren 2000 de band niet weg te denken was uit de hitlijsten en hun icoon status verworven te hebben met de een na de andere hit, wordt Limp Bizkit de laatste jaren als een clownsact of parodie van zichzelf gezien in de muziek wereld. Voorgaande shows in Europa waren vaak slordig van uitvoering en de focus lag meer op de rare uitdossingen van Fred Durst dan daadwerkelijk de muziek.
Met de Ministry cover ‘Thieves’ knallend uit de speakers komen Fred Durst en Wes Borland het podium op. Met een belachelijke grijze krullenpruik op, lijkt Fred Durst zijn nieuwe alter ego nog niet helemaal los te laten maar het oversized hockey shirt doet toch nog wat terugdenken aan de gloriedagen. Met de boodschap “We came to party like it’s 1999” trapt Fred Durst ‘Hot Dog’ af en het is direct feest, voor twee minuten... en het geluidsysteem het begeeft. Na tien paniekerige minuten voor het technisch personeel, die opgevuld worden door Fred Durst die zonder geluid het publiek een beetje probeert te entertainen en wat poseert voor de aanwezig fotografen starten we opnieuw.
Na de herstart van ‘Hot Dog’ word het publiek helemaal gek. De “We came to party like it’s 1999” was niet tegen dovenmans oren geweest. Het publiek gaat helemaal wild op de ene hit na de andere. Alle klassiekers komen in sneltempo voorbij. Het veld blijft golven en de crowdsurfers zijn bijna niet bij te houden voor de security. Het is heerlijk om te zien en te horen dat de hits van twintig jaar geleden nog steeds megapopulair zijn. Gedurende de show moet je toch wel kritisch zijn dat deze hits de show overeind houden. De goedbedoelde grappen van Fred tussendoor en geforceerde karaoke moment tijdens ‘Behind Blue Eyes’ voelen ongemakkelijk en onnodig. Ook de George Michael grap door ‘Careless Whisper’ in te laten zetten door DJ Lethal in plaats van te beginnen met de Limp Bizkit cover van George Michael’s ‘Faith’ duurt net te lang en lijkt door een groot deel van het publiek als slaapverwekkend ervaren te worden. Met ‘Take a Look Around’ en ‘Break Stuff’ komt het 2000 feest dan toch echt tot een eind. Eind conclusie is dat Limp Bizkit nog steeds een hele goede show kan neerzetten maar dat het misschien wel tijd wordt voor een nieuwe gimmic.
Rise Against @ Utopia Stage
Een kwartier later dan gepland is het dan toch echt tijd voor de heren van Rise Against om het geweld van Limp Bizkit op te volgen. Het zal een zware kluif worden voor de band om het publiek zo wild te krijgen als tijdens de show van hun voorgangers, maar met de hits 'Ready To Fall' en 'The Good Left Undone' wordt een zeer goede poging gedaan. Ook Rise Against ervaart aan het begin van de show wat kleine technische problemen waardoor de nummers niet altijd even strak klinken maar het publiek smult er evengoed van. Als een van de underdogs op het hoofdpodium lijkt Rise Against zich extra in te willen inzetten om het publiek voor zich winnen. En dit gebeurt zeker! Zodra de hit 'Satellite' ingezet is, zien we de vertrouwde moshpits ontstaan en hebben ze het publiek in hun zak. De versnelling lijkt hoger te gaan en de band zit er lekker in.
De mannen van Rise Against blijken zeer dankbaar voor de grote aanwezigheid van het publiek tijdens hun show en dragen dan ook 'Give It All' op aan hun trouwe fans. Dit wordt beantwoord door luidkeels meebrullen van het publiek. Licht geëmotioneerd wordt het publiek gedurende de show meerdere malen bedankt voor hun support en enthousiasme door de punkrockband uit Chicago. Met de kneiter van een hit 'Savior' wordt de show afgesloten en wordt een goed warmgespeeld publiek met een schitterende zonsondergang achter gelaten voor de mainstage afsluiter Foo Fighters.
Silverstein @ Orbit Stage
De Canadese band Silverstein is geen onbekende in de hardcore scene en heeft een flinke staat van dienst, maar toch vinden we de band op het kleine Orbit stage. Voor de fans is dit geen enkel probleem want het veld staat binnen no-time helemaal afgeladen. Vanaf het begin blazen ze iedereen van hun sokken met ‘Retrograde’ en ‘It's Over’. Voorin het veld hoor je dat de teksten woord voor woord meegezongen worden maar vallen er stiltes van bewondering tijdens de diepe screams van Shane Told.
De show word gevuld met muziek uit hun volledige oeuvre, zodat er voor iedereen wel iets tussen zit van herkenning. Zelfs de meer electro-achtige nummers van het laatste album Misery Made Me (2022) worden goed ontvangen. Tijdens de oudere nummers zien we stevigere hardcore moshpits ontstaan en blijken toch meer de oudere fans aanwezig dan fans van het latere oeuvre. Dit wordt nog maaar eens extra duidelijk gemaakt als de Linkin Park cover ‘One Step Closer’ gespeeld wordt en we daarna nog de golden oldie ‘My Heroine’ voor onze bakkes krijgen. Een heerlijk eerste voorproefje van het hardcore geweld dat ook beschikbaar is op Rock Am Ring.
Finch @ Mandora stage
Na al scheurende gitaren, screams, suikerzoete tonen en flashbacks naar de jaren 2000 was het tijd voor de Duitse hip-hop act Finch. Volgens onze Duitse collega’s een echte aanrader. En dat deze jongens geliefd zijn in Duitsland werd snel duidelijk. Het veld voor de Mandora stage liep in een oogwenk helemaal vol. De drukte bij dit kleinere podium was bijna opvallend te noemen omdat ze recht tegenover de Foo Fighters waren geprogrammeerd op het hoofdpodium, waar we niet bij konden zijn omdat de headliner geen fotografen toeliet. Dan maar Finch dus! De aanvullende instructies die de fotografen ontvingen voor aanvang van de show, verklapten al dat nog wel eens een groot feest kon worden. De volledige Mandora stage was ingepakt met een wit doek waardoor het decor nog even verborgen bleef voor het publiek.
Exact om tien voor elf als de eerst klanken van ‘FiNCHiBOY’ klinken valt het doek en knalt er direct een inmense hoeveel confetti om onze oren. Het podium is een soort theater decor met een achtergelaten vakantie trailer, volgespoten met schunnige Duitse grafitti teksten en als achtergrond een donker bos. Het duo Finch stuitert vanaf de eerste minuut over het podium en brengen een combinatie van Duitse hip-hop op tonen die nog het meeste doen terugdenken aan de dance van de jaren negentig. Een mix van snollebollekes en DJ Paul Elstak, "total verrückt" is misschien de beste beschrijving. Het publiek danst de hele avond hun benen uit hun lijf.
Het lijkt erop dat zelf de heren van Finch verbaast zijn over de grootte van de opkomst. Er wordt zelfs grappend gevraagd of er nog wel mensen bij het hoofdpodium staan en of Foo Fighers misschien wat van hun hits wil spelen. Iedere hit die ingestart wordt door de heren wordt uit volle borst meegzongen. Het happy hardcore gehalte wordt steeds groter naarmate de hits verder passeren maar het publiek smult ervan. ‘Gabber Girl’ is hierin dan ook echt de top omdat dit een samenwerking met DJ Paul Elstak blijkt te zijn en we zien nu zelfs de stoerst uitziende metalheads een poging inzetten om nog eens ouderswets te hakken.
Als we denken dat we alles wel gezien hebben (en pas halverwege de show zitten) komen de heren van Electric Callboy ineens het podium opstappen om gezamelijk het nummer ‘Spaceman’ te brengen. De crossover tussen hip-hop, electro-dance en metalcore lijkt met de minuut normaler en duidelijk te worden. De heren van Electric Callboy worden bedankt voor hun komst en krijgen nog even de pluim mee dat het publiek en Finch eigenlijk vinden dat zij op het hoofdpodium zouden moeten staan.
Onder luid gejuich verlaten ze het podium en neemt Finch ons mee op het volgende avontuur. Confetti kanonnen, metershogen vlammen en CO2 kanonnen blijven elkaar afwisselen en hit na hit wordt het publiek ingeslingerd. Na weer een aantal hits komt de volgende gast ten tonele. Rapper Tream komt nog even een duit in het zakje te doen, onder luid enthousiasme van het publiek. Na nog eens drie bisnummers sluit het duo uiteindelijk af met ‘Abfahrt’, welke kortstondig onderbroken wordt door de heren om een toeschouwer te helpen die later met een kort bezoekje aan de EHBO haar feest weer door kan zetten.
De vraag blijft bij ons achter of Finch een act is wat volledig past in de programmering van Rock Am Ring als "rock" festival maar een feest hebben de heren er zeker van gemaakt. Het publiek was uitzinnig en hebben honderd procent genoten van deze stiekem erg druk bezochte afsluiter van dag een Rock Am Ring 2023. Foo Fighters, ondanks dat Dave Grohls zeventienjarige dochter daar even kwam meespelen, was er haast niks tegen (te nemen met een korreltje zout natuurlijk).
Meshugga @ Orbit Stage
We sluiten onze eerste dag Rock am Ring af op het Orbit Stage, met de Zweedse grondleggers van het Djent Metal genre, Meshuggah. Als een band als Meshuggah het podium betreedt, met ruim 35 jaar ervaring op zak weet je dat het garantie is voor een vlammende show.
Zodra het podium aarde donker wordt en de dreigende bassen zich een weg banen over het Orbit veld wordt de bandnaam luid gescandeerd. We zien schimmen over het podium schuiven en positie nemen voor de immense lichtboxen. Ineens, uit het niets, rolt een geluidsmuur van jewelste het veld over als 'Broken Cog' wordt ingezet. Het stroboscopisch effect van de lichtboxen, afwisselend in rood en wit licht geeft de schimmige uitsneden van de bandleden een demonische en bijna onwerelds weergave. Verstopt achterin het decor zit drummer Thomas Haake met machinale precies zijn drumstel volledig naar de filistijnen te slaan. De afwisselingen in snelheid, maten en intensiteit van deze mijn zijn magistraal te noemen. Met het dubbele openingssalvo ‘Broken Cog’ en ‘Light the Shortening Fuse’ is de toon meteen gezet. Het publiek kijkt en luistert vol bewondering naar het adembenemende schouwspel dat zich voor hen afspeelt. Het licht, het geluid en de wiskundige precisie waarmee alles minutieus in elkaar samenkomt: het klopt allemaal.
Het begin van de set wordt hoofdzakelijk gevuld met nummers van het meest recente album Immutable (2022). Ondanks dat de verwachting was dat het publiek zou verlangen naar het oude materiaal, worden de nieuwe nummers heel goed ontvangen. De nummers volgen elkaar bijna melodisch op, ondanks het werk rauw, snel en kneiterhard is. Luisteren naar deze wiskunde precies van instrument beheersing en de diepe woestenij van Jens Kidman’s zang is bijna uitputtend te noemen (in de beste zin van het woord).
Met de laatste explosieve dubbelklapper ‘Demiurge’ en ‘Future Breed Machine’, laat Meshuggah ons compleet uitgeput maar voldaan achter. De donderende drums en kneiterharde gitaarspel galmt nog na in ons hoofd en hart als we het Nürburgring terrein slenterend verlaten. Een schitterend einde van de eerste succesvolle dag Rock am Ring.
Bekijk ook de foto's van de eerste festivaldag!
Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!