U bent hier

Review Serenity + Jaded Star @ Biebob

Posted by Tim Vermoens op Tuesday, 23 February 2016

Datum:

zondag, 21 februari, 2016

Symphonic metal night, zo luidde het concept dat deze avond in de Biebob in Vosselaar werd gepresenteerd. Drie bands stonden op deze affiche, of dat was toch de bedoeling. Een paar uur voor de deuren opengingen moest Xandria frontvrouw Dianne van Giersbergen verstek geven. Zij werd naar wat wij vernomen naar het ziekenhuis gebracht. Serenity zou daardoor de enige echte headliner zijn ondersteund door Jaded Star op dit laatste optreden van de tournee.

Het schema lag danig in de war. De deuren gingen zoals gepland open om 19:00, waarop Jaded Star zou beginnen een half uur later. Dit allemaal op tijd, ware het niet dat de inkom niet vlot verliep omdat de organisatie 5 euro van de ticketprijs terugbetaalde wegens de cancel van de afsluitende band. Wij appreciëren in elk geval dit gul gebaar!

Xandria of niet, de opkomst was niet om over naar huis te schrijven. Het bleef de hele avond lekker rustig in de zaal, een gezellig onderonsje. Het brengt opnieuw de vraag naar boven in hoeverre symphonic metal en dan vooral de bands met een klassiek geschoolde zangeres het goed blijven doen in België. Is er nog wel een publiek uitgebreid genoeg voor? Toch mocht Maxi Nil (ex-Visions of Atlantis) met haar Jaded Star op een mooie opkomst rekenen van haar fans.

Slechts iets langer dan een half uur speelden deze Grieken, geen extra nummers om de kortere avond te compenseren, er werd gewoon aan de vooropgestelde setlist vastgehouden. Ze focusten volledig op hun album ‘Memories from the Future’. De sfeer zat er in, het publiek deed mee met klappen en zwaaien met de armen in de lucht op vraag van de excentrieke zangeres. De performace op het podium zat goed en de melodieuze songs klonken catchy. Zo zat het laatste optreden van deze tour er op, Maxi werd door Philip Restemeier (gitarist Xandria) op het einde getrakteerd met een glas wijn met cola in, een uiterst merkwaardige combinatie die de zangeres vaak drinkt. Zo werd er ludiek afgesloten met dit grapje.

Na een half uurtje opbouwtijd kon Serenity beginnen. Hun normale show bestond uit 70 minuten maar om Xandria te compenseren kregen we enkele nummers extra. Serenity bewees dat ze een prima headliner kunnen zijn op zich. Aan alles werd aandacht besteed, goed licht, verhogen en banners in het thema van hun nieuwste album ‘Codex Atlanticus’.

Niet verwonderlijk werd menig nummer van dit album gespeeld. Na de intro vingen ze aan met Follow Me, dat na een piano intro uit de startblokken schiet. Het bleek een ideale opener die opgevolgd werd door nog een nieuw nummer Sprouts of Terror dat nog een tandje bijsteekt en sneller is. Opvallend is dat de band geen toetsenist heeft, alle symfonische klanken worden dus op bandje afgespeeld. Verder opvallend: de hoeveelheid Serenity t-shirts in het publiek. Ze hadden heel wat fans en dat liet zich merken met het enthousiasme van het publiek. Zanger Georg Neuhauser ging hier gretig op in, hij is een waar entertainer.

Serenity heeft de samenwerking met Clémentine Delauney stopgezet, zij zong mee op het vorige album ‘War of Ages’, maar haar plaats binnen de band en hun muziek bleek niet volledig in de gewenste richting te gaan. De heren hadden deze keer Natascha Koch bij om de vrouwelijke vocals op te nemen. Deze in een strak, kort shortje uitgedoste zangeres kregen we voor het eerst te zien en horen bij Royal Pain van het voorgaand album. Maar het duurde niet lang eer de nieuwe nummers weer aan bod kwamen. Iniquity blijkt een toppertje te zijn, de melodieuze akkoorden, bombastische tonen en ritmewisselingen scoren. Laten we vooral niet de stem van Georg vergeten, wat een bom van een stem. Maar ook de Italiaanse gitarist Fabio D’Amore bewees dat hij ook vocaal heel wat in zijn mars heeft. De twee vullen elkaar perfect aan. Ook werden we getrakteerd op een ballade, zijnde My Final Chapter. Daarop volgde het episch klinkende Perfect Woman. De nieuwe nummers komen uitstekend tot hun recht en tonen aan hoe de band gegroeid is.

Maar ook de oudere nummers lokten enthousiaste publieksreacties op. Het publiek deed geduchtig mee en iedereen leek te genieten van het optreden. Gedurende dit laatste optreden hadden verschillende fans Georg zijn hoofd afgedrukt op karton en op een stokje gestoken, dat ze als een masker voor hen hielden. De zanger vond dit hilarisch en maakte er menig mopje over. Er gebeurde nog meer grappigs, zo kwamen de muzikanten van Xandria het podium op om een dansje te doen met de band. Legacy of Tudors en Serenade of Flames van het uitstekende ‘Death & Legacy’ sloten het eerste deel van de show af.

Ze keerden al snel terug het podium op voor meer. Nieuw nummer Caught in a Myth bouwde rustig op en ontpopte tot een symfonisch meesterwerk dat sterk aan Kamelot doet denken. Het publiek wou meer en kreeg meer. Om de avond te vullen, werden oldies Reduced to Nothingness en Rust of Coming Ages gespeeld. Je hoort het verschil met de nieuwe nummers en nogmaals de groei van de band. Met Velatum eindigden ze, waarbij Xandria gitarist Philip ten tonele verscheen om het nummer mee te spelen. Zo werd de avond afgesloten met een feest. Een diepe buiging onder luid applaus, Maxi Nil die het podium nog opstormde en plots… dance muziek. De bandleden haalden hun partymoves boven, de een al overtuigender dan de ander. Zo werd er nog een uur of twee gefeest in de Biebob.