U bent hier

Review Silverstein, Lonely The Brave en As It Is @ Muziekodroom

Posted by Jeroen Vranken op Monday, 20 April 2015

Datum:

zaterdag, 18 april, 2015

De Muziekodroom schotelde ons gisteren weer een geweldige affiche voor. We werden getrakteerd op drie jonge en succesvolle punk/rock/pop bandjes. We hebben het hier over As It Is, Lonely The Brave en Silverstein. De fans van deze drie bands stonden al enkele uren voor de opening van de deuren te wachten. Eenmaal de deuren open gingen, stormden de fans naar binnen.

As It Is mocht als eerste het podium op. Deze band werd in 2012 opgericht maar heeft ondertussen al vele fans verzameld in Europa en Amerika. Deze pop punk band werd in Brighton opgericht. Na het uitbrengen van 4 EP’s kwam Fearless Records langs om hen een contract aan te bieden. Morgen komt het eerste full length album uit van deze band onder hun nieuw label. Enkele dagen geleden werd de clip uitgebracht van het nummer Cheap Shots & Setbacks. De band kon dit pas enkele dagen later bekijken aangezien ze net in Duitsland waren om op te treden en daar konden ze de clip niet zien wegens Youtube rechten.

Wat opviel aan het optreden was dat er vele mensen deze band kenden. Soms is het dat niemand speciaal voor het voorprogramma komt maar dit was totaal niet het geval bij deze band. Als openingsnummer koos de band voor Concrete. Er werd al vanaf het begin meegezongen door het publiek. Patty is zonder twijfel een van de meest energieke zangers die ooit op het podium van de MOD gestaan heeft. Hij heeft de hele set rondgesprongen, heen en weer gelopen… Hij wist ook perfect hoe hij met het publiek moest omgaan, zo liet hij het publiek van tijd tot tijd ook eens meezingen. Een kippenvel moment was tijdens het nummer Dial Tones. De hele zaal (die al goed volgelopen was) sprong mee met dit nummer. We voelden de vloer onder ons daveren. Patty praatte en grapte nog wat met het publiek voordat ze Cheap Shots & Setbacks speelden. Het verwonderde de band dat de helft van de zaal de lyrics al kende aangezien het nummer nog maar enkele dagen uit was. Bitter, Broken Me zorgde voor een kleine moshpit. En de mensen die niet aan het moshen waren stonden te springen en mee te zingen. Er waren maar weinig mensen die niet enthousiast meededen. Afsluiten deed deze band met Can’t Save Myself. Het publiek riep erna voor nog meer maar hun tijd was spijtig genoeg om. Als deze band als headliner op een affiche stond dan waren er zeker en vast evenveel kaarten verkocht geweest als nu. Deze energieke band is bezig aan hun eerste grote tour en stelde zeker en vast niet teleur. We gaan deze band nog vaak horen terugkomen aangezien dit een band is die het zonder twijfel ver gaat schoppen.

De tweede band die op ons losgelaten werd was Lonely The Brave. Dit genre behoort tot doom-pop. De band is aangesloten bij Hassle Records en Columbia Records. Zelfs bij deze band waren er redelijk wat fans die de lyrics kenden en spontaan mee sprongen. Deze band was minder energiek als de vorige band maar dit nam niet weg dat dit een goede band is. De zanger was wel een beetje weggeduwd in een hoekje op het podium en stond vaak in het donker. Dit was wel spijtig maar hier staan ze wel om bekend. De kwaliteit van de zang lag wel zeer hoog. Er werden vaak praatjes gemaakt maar hier was de gitarist verantwoordelijk voor. Openen deed deze band met Kings Of The Mountain. Hiermee kregen ze al bijna het volledige publiek achter zich. Een ander nummer waar het publiek zeer enthousiast van werd is River, River. Enkele andere nummers die gespeeld werden waren The Blue, The Green, Trick Of The Light en Backroads. Voor het laatste nummer bedankte de gitarist (Mark Trotter) de twee andere bands en de fans voor hun geweldige steun. Deze band heeft zeker potentieel. Afsluiten deed de band met Control. Dit is een meer dan waardige afsluiter van deze band. Dit is ook het nummer dat het luidst werd meegezongen. Het jammere aan deze show was dat de zanger steeds bleef staan en niet echt veel bewoog. Voor de rest speelde de band een sterke setlist. Er werden wel niet al de nummers van de setlist (die de leden van de band kregen) gespeeld. De reden hiervoor was onbekend.

Na de vorige bands was het tijd voor de Silverstein. Deze band is ondertussen al 15 jaar aan het touren en heeft veel meer ervaring dan de andere bands. De band is in 2000 opgericht in Canada. Voor deze band werden er twee verschillende soorten VIP tickets verkocht. De Platinum VIP tickets zorgden ervoor dat je het concert vanop het podium (aan de zijkant) kon volgen. Silverstein speelde als eerste Smashed Into Pieces. Dit werd onmiddellijk herkend door de fans. In het begin zorgde de micro van Bill Hamilton (bassist) voor enkele problemen maar dit werd al snel opgelost. Zo waren er nog een paar technische mankementjes maar de crew ging hier zeer goed mee om waardoor deze niet/amper merkbaar waren. De eerste moshpit kwam er al bij het tweede nummer. Massachusetts bracht het beste in het publiek naar boven. We zagen hoeveel plezier de bandleden onderling maakten. Paul Marc Rousseau, Josh Bradford en Bill Hamilton gooiden constant plectrums naar mekaar. Hierdoor lag op het einde van het optreden het podium vol plectrums. Tussenin werden door de bandleden grapjes gemaakt over van alles en nog wat. Er was zelfs een gesprek over groenten en fruit, wat tot welke categorie behoorde. Ook werd er gepraat over bier, ze gaven toe dat Canada zeer slecht bier had en België heeft de beste bieren die er zijn. Ze hadden Jupiler gekregen maar hadden toch iets sterkers willen hebben. Bill kon zelfs enkele bieren opnoemen, wat zeer bewonderenswaardig was. Shane en Bill probeerden enkele stand-up comedy acts uit te voeren maar moesten toegeven dat ze hier niet zo geweldig goed in waren. Na al deze dingen was het terug tijd voor een moshpit. We konden al raden dat het tijd was voor Milestone. Dit is tevens ook een nummer dat zal verschijnen op het nieuwe album dat op 19 mei uit zal komen. Paul speelde af en toe wat Ozzy Osbourne riffs om het publiek nog wat meer achter zich te krijgen. Een ander hoogtepunt tijdens het optreden was het moment dat My Heroine gespeeld werd. Dit is zonder twijfel een van de bekendste nummers van deze band. Er waren niet veel mensen die niet met dit nummer meebrulde. Er waren velen die dachten dat dit een van de encore nummers was waardoor velen verrast waren, eens dat de intro gespeeld werd herkende iedereen dit nummer en was de zaal laaiend enthousiast. We merkten dat Silverstein een goede band had met de leden van As It Is. Zo mocht Patty een nummer meezingen en de andere leden kwamen naar het einde toe mee het podium op om het publiek nog enthousiaster te maken. Dit was natuurlijk geweldig als fan van de beide bands. Afsluiten deed de band met Already Dead en Three Hours Back. De leden verlieten het podium en het publiek riep om meer, na enkele minute kwam Shane het podium terug op met een akoestische gitaar, hierna volgde natuurlijk weer een grappige verhaaltje van de zanger. “So you guys are wondering what I am doing with the acoustic guitar, It would be random if the other members came on stage and I wouldn’t use this guitar…but that would be too random”. Het nummer dat we te horen kregen was Call it Karma. Shane speelde zelfs een solo. Het was een relatief simpele solo maar wel goed uitgevoerd en de solo klonk zeer goed. Na een lange intro kwamen de andere bandleden op het podium. Na het optreden maakten de leden tijd om iedereen op de eerste rijen een hand of high-five te geven. Het is gebruikelijk dat er na een optreden muziek opgezet wordt door de mensen van de Muziekodroom zelf. Hier maakte Paul gebruik van om nog een duetje met de fans te houden. Silverstein bedankte de andere bands, ze zeiden dat ze 15 jaar aan het optreden zijn en dat ze met vele a**holes opgetreden hebben en dat de leden van As It Is en Lonely The Brave de beste tourpartners waren die ze zich konden inbeelden.

De drie bands hebben stuk voor stuk een sterke playlist gebracht. Wat opviel bij Silverstein is dat het stemmen van de instrumenten tussen de nummers veel vlotter verliep als bij Lonely The Brave. Voor de gitaristen onder ons, dit kwam doordat men gebruik maakte van een Polytune en geen Boss stemapparaat. Het zou geweldig zijn als deze affiche nog eens naar België kwam. Moesten de bands een uitgebreidere setlist spelen dan zouden de fans dit allesbehalve erg vinden. Sommige bandleden vonden we na de optredens terug aan de merch stand waar veel verkocht werd. Iedere band heeft een hele hoop t-shirts kunnen verkopen. De twee jongere bands hebben veel potentieel om een mooie carrière uit te bouwen. We zullen van de drie bands zeker nog veel horen.

Voor meer foto's, bekijk het fotoverslag.

Tracklist As It Is: