Review Sjock Festival 2024: zondag 7 juli - Koffiekoeken koffiekoeken oi oi oi

Een mooie dag met een beetje regen kan de sfeer niet drukken op de laatste dag van Sjock 2024. De afterparty en de toppers van de dag ervoor laten hun sporen na. 

F.O.D. trapte deze zondag op gang. Al leerde een snelle blik op de weide ons dat er nog velen KO waren van die Australische pletwalzen de dag voordien. De band besefte dat het geen evidentie is zo vroeg op de middag. Maar niet wat een paar dozen koffiekoeken voor hun fans niet kan oplossen. Hun openingsnummer Random Thoughts on a Saturday Night" werd al snel gevolgd door Welcome to the Show. Het blijft altijd even wennen aan een zanger (zonder gitaar) die niet in het midden van het podium staat. Maar dit komt dan ook door het feit dat zowel Hans Roothooft en Stijn De Waele de zangpartijen mooie afwisselen.

Van punk naar rock met een sinister kantje in de Titty Twister met Black Djangos. Deze Duits/Nederlandse band weet hun liefde voor horror en cult in een muzikaal jasje te gieten. Dit doen ze met invloeden van o.a The Cramps, Dead Kennedys en Nick Cave. Hun catchy tunes droegen mee bij aan een bangelijke start van de dag.

Death Lens (uit oost-LA) mochten nadien het podium betreden met hun mix van hardcore, punk en Engelse punk. Ze spelen een sterke set en proberen hun brok energie over te brengen naar het nog half slapende publiek. Met toch een beetje succes krijgen ze de eerste moshpit van de dag op gang.

In de Titty Twister stonden The Lambrini Girls klaar om iedereen even op hun geweten te shoppen. Na geslaagde passages op Glastonburry was het tijd om Sjock met hen te laten kennismaken. Deze dames uit Brighton maakten duidelijk dat ze 'angry UK girls' zijn. Eén nummer ver in de set en leadsinger Phoebe Lunny smeet haar gitaar al op de grond en dook het publiek in. Deze band is luid, hard en geëngageerd. Thema's als de genocide in Gaza, de opkomst van extreem rechts in Europa, transfobia, seksueel misbruik,... alles werd aangekaart. Dit met zoveel attitude dat je besefte welke wervelwind hier net is neergedaald. Deze band is de boost die punk nodig heeft om iedereen weer is goed wakker te schudden.

Hop hop, tijd om naar de volgende Australische band op de affiche te kijken. The Dune Rats from Queensland is here to bring some fun. Hier valt het dan ook weer op dat het publiek het op deze derde dag wel zwaar heeft. Dus hoe enthousiast de band ook rondliep op het podium, het publiek regeageerde eerder lauw. Buiten de man die in zijn rolstoel lustig mensen sigaretten liet aansteken tussen de tenen van zijn gebroken voet.

Ondertussen konden we op de Bang Bang stage wat Limburgers spotten. Barrel Smoke, een band die stevige bluesrock door de boxen van Sjock doet knallen, blijven niet onopgemerkt. Ze weten seks, drugs en rock & roll te doen heropleven. Enkele vibrators die gretig werden aangepakt door wat vrouwelijk fans. Van de jongste fans tot de oudste dozen, ze wisten iedereen te veroveren. Een covertje van The Beatles Come Together en The Sweet Fox on the run konden met hun liefde voor jaren 70 en begin jaren 80 niet ontbreken.

Tijdens de set van Dune Rats en Barrel Smoke hadden The Detroit Cobras zich klaargemaakt voor hun set op de Titty Twister. Deze garage rock band uit Michigan is vooral bekend door hun covers van de vergeten Motown uit de jaren 50 en 60. Het enige spijtige aan deze set was dat de zanger precies net uit bed was gekropen en met lichte tegenzin de show afhaspelde. Dit straalde ook af op de milde ontvangst van het publiek en zorgde ervoor dat veel mensen de aftocht aanvatten naar een van de andere podia.

Op naar punk uit de kempen, een band die Sjock en omstreken niet onbekend is. Van de Bang Bang stage naar het hoofdpodium, de enige echte Priceduifkes. Al deze kempen boys/girls gaan los en het plein staat voor het eerste van de dag een pak voller. Iedereen gezellig dicht bij elkaar een beetje vriendelijk geduw en getrek, wat gecrowsurf. De energie spatte er vanaf en de kater van de dag voorheen leek volledig te zijn weggeëbd.

Up next op de Titty Twister, niemand minder dan The Gories. De MC van Diest kondigde ze al aan als een van de bands die inspiratie waren voor The White Stripers. Een blik op de drumster die enkel een snare en een tromdrum bij had gecombineerd met een bassist en gitarist maakte dit direct duidelijk. Wat je al al heel de dag op de weide hoorde werd bevestigd. The Gories was met stop voor velen de band die ze niet wouden missen. Nummers als Feral, You don't love me en Leaving here passeerden de revue. Het waren stuk voor stuk parels om live te horen.

Op naar Authority Zero, deze Amerikaanse punkband met reggea invloeden konden dit jaar hun 30ste verjaardag vieren en de Sjockers mochten hier ook deel van uitmaken. Dit viertal weet van wanten en brengt een massa energie op het podium. De eerste regendruppels zijn er niks tegen. Het feest gaat door. Ze gaven ons een stevige set tegen 120km/u en dat niet alleen instrumentaal maar ook zanger Jason Devore dreef zijn vocale snelheid met succes op.

Vorige week was het even een kleine stress situatie voor de organisatie van Sjock. Dit omdat Sick Of It All hun tournee moest afzeggen nadat er bij zanger Lou Koller kanker werd vastgesteld. We wensen hem een spoedig herstel toe. Snel werd er een oplossing gevonden in de vorm van Madball. Al zag je even verwarde blikken toen de jongens van Born From Pain begonnen met het klaarzetten van het podium. Dit was slechts een afleiding, omdat Madball de dag ervoor hun Europese tournee hadden afgesloten mochten ze het materiaal van enkele bandleden van Born From Pain lenen. Voor de kenners onder ons viel het op dat enkel Freddu Cricien en Mike Curnari de orginele leden waren. Dit kon de sfeer zeker niet drukken want we kregen een wilde show. Freddy had er zin in en liep over het podium als een duivel in een wijwatervat. Doordat de invallers heel graag met hun helden wilden spelen gingen ze soms iets te snel. Hierdoor kreeg Freddy soms wat weinig ademruimte maar geen probleem. Het publiek genoot ervan met volle teugen. We kregen een oldschool setlist met veel nummers van het album Set It Off. Natuurlijk werden er ook enkele shout outs gegeven aan Sick Of It All en Vinnie Stigma. Nat van het zweet nam Madball afscheid van Sjock. Deze show was een genot om te zien.

Als we dachten dat we het nu wel gezien zouden hebben met enthousiaste frontmannen dan hadden we het toch weer even mis want de New Bomb Turks begonnen aan hun set. Als je wilt praten over een zanger die als een ongeleid projectiel over het podium vliegt dan is het Eric Davidson wel. Persfotografen, securitymedewerkers en het publiek werd constant betrokken in zijn moment. Niks of niemand was veilig. Het werd een festijn van punk en rotzakkenstreken, neuspeuteren, micro in de boxershort, mensen op het podium vragen om ze ne nadien weer weg te jagen. Net als in 2017 was dit een show waarvan je jezelf kon afvragen, Wat heb ik gezien en meegemaakt. Dan denk je na Madball en New Bomb Turks dat op adem komen wel even verdiend was. Dan ben je er aan voor de moeite want Bad Religion moest hun passage nog maken.

Recipe for Hate en Dearly Beloved opende hun set en lieten direct zien waarom dit een waardige aflsluiter is. De band haalde herinneringen op aan hun eerste tournee en de show die ze speelden in Hasselt waar ze de woorden koeien en autosnelweg leerden. De band had er zin in en het publiek boorde hun laatste reserves aan om bij nummers als You, No Control en My Sanity luidkeels mee te brullen. Bad Religion zorgde voor de kers op de taart door af te sluiten met 21st Century Digital Boy, Punk Rock Song en American Jesus.

Fifty Foot Combo tot slot stond dan klaar om het allerlaatste uit de kan te halen. Er is niets beter dan een lang, fijn weekend afsluiten met een (machtige goede) surf band van Gentste bodem. Ze wisten het energie reservoir van het publiek tijdelijk terug aan te vullen en maakten er een dik feestje van.

Jezus... Wat een geweldige editie was Sjock 48. Het festival zit er nog maar net op. Maar zowel bij ons als bij vele anderen staat Sjock 49 nu al met stip in de agenda van 2025.

Bekijk ook de foto's hier.