Review Summer Breeze Open Air 2018: donderdag 16 augustus

Datum: 
donderdag, 16 augustus, 2018

De festivalzomer loopt stillaan ten einde en terwijl België zich klaarstoomde voor Pukkelpop trok GigView alweer de grens over. Dit maal naar het Duitse Dinkelsbühl waar de inmiddels 21ste editie van Summer Breeze Open Air doorging. Een veelzijdige editie waar Powerwolf, Arch Enemy, Trivium, Papa Roach en talrijke andere bands het beste van zichzelf gaven gedurende vier dagen. 

Na een korte nachtrust en een verfrissende douche was het terug begeven naar de weide. Daar ik al voor de eigenlijke opening van het terrein er al rondliep kon ik van de gelegenheid gebruik maken om aan de officiële merchandising aan te gaan schuiven. De verschillende t-shirts waren namelijk maar in beperkte oplage beschikbaar en dat zorgde voor lange wachtrijen als je toch je exemplaar wou bemachtigen. Na de aankopen begaf ik me dan voor de eerste maal naar de Breeze Stage, de main van Summer Breeze.

 

 

Daar opende Sirenia de activiteiten. Symphonische metal die we zeker in de Lage Landen goed kennen met bands als Epica, Within Temptation en After Forever. Helaas was Sirenia van een lager niveau. De stem van zangeres Emmanuelle Zoldan was vandaag niet altijd even zuiver en dat nam een serieus deel van de feestvreugde weg.

Neen, geef me dan maar de vrouwen met ballen van Nervosa. Wat een energie gooien de Braziliaanse schonen op het podium. Buiten drumster Fernanda Terra dan die vrij statisch achter haar drumkit vertoefde. Nervosa brengt lekker vurige thrash metal die je niet van deze meiden verwacht mocht je ze zonder hun intstrumenten ergens tegenkomen. Eens de instrumenten bij de hand veranderen ze in furieuze podiumbeesten en palmen ze zonder problemen het publiek in. Dat het mannelijke publiek met open monden stonden te kijken was geen verrassing en de Braziliaanse schonen speelden daar graag op in.

 

Eerder deze vakantie stonden ze nog op het kleine, gezellige Antwerp Metal Fest, nu staat Malevolence voor een pak meer volk te spelen. En hoe? De crossover die deze heren uit Sheffield brengen is van een enorm hoog niveau. Crossover ja, want een mix van hardcore zoals Hatebreed en Crowbar en andere metalstijlen die doen denken aan Pantera en zelfs At The Gates. Mokerslagen uitdelen zonder genade en een hele set lang genadeloos toeslaan. Dit was Malevolence en aan de stofwolk aan de T-Stage te zien was het publiek compleet uit het dak gegaan.

Aangezien ik Ordan Ogan eerder al op Hellfest en Alcatraz aan het werk zag koos ik ervoor om Forever Still te gaan ontdekken aan de overdekte Camel Stage. Deze Deense alternatieve metalband rond zangeres Maja Shining kon zeker bekoren. In 2016 konden ze tekenen bij Nuclear Blast en werd onder dit label hun album 'Tied Down' opnieuw uitgebracht. Dit album beschikt over enkele knappe tracks die we hier ook te horen kregen. Miss Madness, Save Me, Awake The Fire, om er enkel te noemen. Zeker een band om in de gaten te houden.

Op naar de main stage dan voor hardcore duizendpoot Jamey Jasta. Niet met Hatebreed maar met Jasta. Onder deze naam bracht Jamey vorig jaar 'The Lost Chapters' uit. Hieruit speelde hij vier nummers, The Same Flame, This Is Your Life, Parasitic en verderop in de set Chasing Demons met Howard Jones als gast. Dan waren het covers met diverse gastoptredens die de set volmaakten. Zo kregen we het beukende Destroy Everything van Hatebreed te horen, kregen we Dino Cazeras als gast op enkele Fear Factory covers en zagen we Crowbar's Kirk Winstein opdraven voor hoe kan het ook anders een Crowbar cover All I Had (I Gave) en diverse covers van het gedeelde project tussen Jasta en Winstein Kingdom of Sorrow. De hardcore fans genoten met volle teugen.

Mijn programma zat goed gevuld en ik besloot zo ook om een Duitse folkrockband een kans te geven. Wat hab ik me dit achteraf beklaagd. Ik ga er weinig woorden aan vuil maken maar ik heb wel ontdekt dat Duitsers nog grotere chauvinisten zijn dan Fransen. Zij vonden deze Schandmaul natuurlijk wel geweldig, ik begrijp het nog steeds niet goed wat dit eigenlijk op een metalfestival kwam doen. Lijkt me eerder iets voor Castlefest of andere middeleeuwse feesten.

Dan maar uitkijken naar meer plezier op de main stage met de geschifte piraten van Alestorm. Net als vorig weekend op Alcatraz stond de band ook hier vrij vroeg op de avond geprogrammerd, 17:20 namelijk, maar dat kon duidelijk de pret niet drukken. De weide aan de main stond afgeladen vol en iedereen ging volledig uit de bol op de aanstekelijke tonen van Alestorm, Mexico, No Grave But The Sea, Hangover en natuurlijk Captain Morgan's Revenge om enkele tracks uit de geweldige setlist te noemen. Een enorme wall of death gaf perfect weer hoe de show van Alestorm was, over the top and crazy as hell. Het Duitse publiek had duidelijk al wat meer alcohol in het bloed in vergelijking met de Belgen een kleine week eerder.

Nog meer fun op de main met Eisbrecher. Een band die een beetje doet denken aan Rammstein qua sound. Maar deze band geeft in vergelijking met Rammstein meer aandacht aan de fun en humor dan aan de snoeiharde riffs. De band bestaat uit ex-Megaherz leden Alexx Wesselsky, die we later in het weekend nog op de weide zouden tegenkomen en gitarist Noel Pix. Live wordt de band bijgestaan door extra muzikanten. Megaherz staat trouwens morgen geprogrammerd, misschien eens het vergelijken waard. Wat ik trouwens hier ben te weten gekomen dat ze hier niet zomaar van industrial spreken maar over 'Neue Deutsche Härte' bands en daar horen bands zoals deze Eisbrecher bij, maar ook Megaherz, Oomph, In Extremo en Rammstein. De band liet de fans genieten van hun nieuwste album 'Sturmfahrt' dat volgens het programmaboekje een pak heavier is dan hun voorganger 'Schock' en dat kunnen we als liefhebbers van zware metalen enkel maar toejuichen.

Terug naar de T-Stage dan voor Comeback Kid. De Canadese hardcore/punkband van Andrew Neufeld kon hier letterlijk veel stof doen opwaaien. De band kwam hier ter promotie van hun recentste album, 'Outsider'. Het eerste album onder label Nuclear Blast en met nieuwe drummer Loren Legare. Hardcore leeft nog steeds en dat bewijzen deze Canadezen hier met verve. Hier lust het Beierse publiek duidelijk wel pap van.

Dan konden de poorten naar de hel weer wijd worden opengezet want daar was Behemoth. Ook hier weer enkel restricties voor de geaccrediteerde fotografen door de aanwezigheid van de pyrotechnische animatie. We mochten pas de pit betreden bij het tweede nummer en dienden hierna terug van de brug om op de begane grond te fotograferen. Op Summer Breeze heb je namelijk een soort verhoogde wandelweg voor het hoofdpodium waar buiten de fotografen ook de tv-cameras heen en weer gaan. Dit zorgt soms wel voor wat irritante situaties als plots de camera in je shot terecht komt maar het heeft ook als voordeel dat je op bijna ooghoogte met de artiesten staat. Maar dat staat even buiten het geweldige optreden van Behemoth. Zanger Nergal was iets minder fotogeniek als op Alcatraz maar nog steeds verrassend interactief. De setlist bevatte geen verrassingen in vergelijking met Alcatraz en dus konden we opnieuw luisteren naar kleppers als O Father O Satan O Sun, Chant For Eschaton 2000 en nieuwe nummers God=Dog en Wolves Ov Siberia. Deze band heeft me zodanig in een greep genomen dat dit zeker niet de laatste keer is geweest dat ik ze aan het werk heb gezien. Aftellen naar hun show in de AB dus.

Afsluiter van mijn tweede festivaldag was de energieke partycore van Eskimo Callboy. Metalcore volgestouwd met electronische elementen zorgden bij het publiek voor een ware explosie aan feestvreugde. Ik zag de band eerder aan het werk op Hellfest maar dat was toen vrij vroeg op de dag. Hier kunnen ze hun feest ontketenen laat op de avond, in de duisternis en voor een thuispubliek. Al deze ingrediënten zorgen voor een waar volksfestijn. Ik keek en genoot van deze aanstekelijke feestvreugde en kon blijgemutst mijn tentje opzoeken.

Powerwolf beluisterde ik dan maar vanop mijn luchtmatras onder de slaapzak. Toch een die ik heb toegevoegd aan de bucketlist van de te fotograferen bands.

Bekijk alle foto's in het photo report.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!