Review Wolvennest + Nachtmaer @ De Cinema

Snoodaards, nachtmerries en heksenmeesters te Aalst.

Vorig jaar tekende Kludde reeds voor een vroeg hoogtepunt in ons concertjaar toen ze in De Cinema een integrale uitvoering brachten van hun conceptalbum De Horla, compleet met bijhorende indrukwekkende visuals. Bij wijze van goede voornemens hebben de Aalstenaars het blijkbaar tot hun doel gesteld om 2025 met een minstens even onwaarschijnlijke prestatie in te zetten. Ceremoniemeester van dienst is gitarist/multi-instrumentalist Snoodaert die zijn handlangers heeft weten te overtuigen om het album Van De Mare Bereen van zijn soloproject Nachtmaer integraal ten berde te brengen. Omdat zulks blijkbaar nog niet voldoende noch exclusief genoeg was voor de brave man werden ook de gastzangers die een vocale bijdrage leverden aan dat solowerk gevraagd om hun muzikale gift live over het publiek uit te storten. Wat volgt is een bijzonder sterke opeenvolging van vuige hymnen ondersteund door de fine fleur van ’s vaderlandsche black metalstemmen. Nadat huidig Kludde vocalist Cerulean met Marevlechten de debatten opende mochten we ons achtereenvolgens laven aan de ranzige klanken van Acharantis (zie ook Soul Dissolution) op Mijn Vlucht Door De Nacht, de epische vertoning van Ronarg (oa bekend van zijn werk bij Antzaat, Bloedmaan, Ars Veneficium,…) tijdens I Am The Nightmare en oudgediende Ugluk, de oorspronkelijke gorgelaar van Kludde zelve in een doorleefd De Drievoudschart. De bandleden zijn in bloedvorm, de klank is quasi perfect en de bijhorende visuals dragen enkel bij tot een verhoging van de sfeer. Een waar feest voor de fijnproever en meerwaardezoeker.

Nadat het integrale werk van Nachtmaer de revue is gepasseerd volgt echter nog een verrassing van formaat. Op het scherm flakkert plots het Kludde logo en de band trakteert ons na een sfeervolle intro op beide nummers van de recent verschenen split met A Thousand Sufferings over de molenaarsfamilie De Vis en hun duistere geheimen (Slecht Geldj I & II). Ook hier maakt de band gebruik van efficiënte visuals om de boodschap kracht bij te zetten. Als klap op de vuurpijl mag tenslotte ook Ugluk nog een oude klassieker van Kludde meekwelen. Het nieuwe jaar is nauwelijks twee weken geboren en we mogen al gewagen van een vroege climax op concertgebied. En de avond is nog niet eens halfweg…

Want linea recta uit de moerassige gronden die ooit vrucht gaven aan de nederzetting Bruocsella, de latere Europese hoofdstad, meldt het collectief Wolvennest zich aan het Aalsterse front. In de voorbije jaren mochten we reeds meermaals getuige zijn van de tot ritueel verheven podiumact van deze duistere roedel. Mijn eerste kennismaking met de band was op A Thousand Lost Civilisations en ik herinner mij nog levendig hoe ik gedurende een klein uur volledig van de wereld werd geblazen door hun prestatie. Zo intens als toen is de beleving vandaag niet maar dat heeft meer met ondergetekende te maken (er is maar één keer een eerste keer) dan met de prestatie van de band. Want ook vandaag klopt het als een zwerende vinger. Onder minimale belichting en met de geur van wierook in de neus start een extra lange set die de aanwezigen in vervoering brengt met repetitieve logge riffs, bevreemdende thereminklanken en quasi tribale ritmes. Wolvennest beschrijven zal menig reviewer tot wanhoop drijven want het is tegelijk overweldigend veel en toch verrassend minimalistisch. Live mocht ik tot vandaag nog niet eerder genieten van Unreal en The Storm terwijl Void en vooral Ritual Lovers ondertussen aanvoelen als goede, weze het enigszins vreemdsoortige, vrienden. De Cinema baadt in een sfeer die bij wijlen bijna erotisch aanvoelt, een lang gerekt voorspel dat niet eindigt in een climax maar in een blijvend voelbare spanning die pas een einde neemt nadat de laatste klanken van Accabadora zijn weggestorven. Wolvennest is en blijft één van de meest unieke bands die ons land ooit heeft voortgebracht, kosmopolitisch en toch heel Brussels. Wat een avond!