Review Word Is Bond Tour @ Muziekodroom

Op de koude vrijdagavond van 27 november in 2015, stond de Muziekodroom gevuld met oud en jong publiek te wachten op een knallende affiche met bands als Louie Knuxx, Astroid Boys, Expire, Nasty en Deez Nuts. 

Men zag en keek; de zaal van de Muziekodroom was gevuld met allerlei soorten mensen overal ter wereld. De sfeer zat erin, de tussendoortjes knalden door de stereoboxen en men kon nu alleen nog maar wachten op de vijf bands die deze avond tot één van de heetste shows zou omtoveren op een koude herfstnacht.

Door andere verplichtingen en werkzaamheden kon Festivalblog niet de eerste twee bands meenemen in de review; Astroid Boys zouden een apart set hebben gespeeld en Louie Knuxx zou de zaal in vuur en vlammen hebben gezet, zo te horen.

Maar toen oldschool hardcore punk band Expire in de grote zaal zijn intrede nam, werd de zaal gevuld met violent dancers, two steppers en een paar circle pits. Expire, de oldschool hardcore punk band, gaven een voldoening in de Muziekodroom met singles als Pretty Low, Pendulum Swings, Bark, Focus en Forgetting en sloten af met de meest perfecte Expire songs Just Fine en Abyss. Het publiek was mee, en zeker met deze twee laatste nummers, maar een echt lekkere en strakke hardcore show werd het niet. De combinatie van het gevarieerde publiek maakten er van dat Expire niet één van hun beste shows speelden. De set zat niet erg strak door een paar foutjes, er stond veel feedback op de stereo, waardoor het moeilijk verstaanbaar werd. Of misschien was het grote publiek gewoon nog niet klaar voor een band als Expire? Alles was mogelijk.

Expire vervulde verwachtingen voor een deel van het publiek, maar de Duits/Belgische band Nasty sloeg de Muziekodroom tot stukken. Vier Duitse stoere mannen, met ieder een eigen excentriek karakter. Bassist Barri, drummer Nash, gitarist Paddy en zanger Matthi vormen dit spetterende kwartet, maar meer hoeft dit ook werkelijk niet te zijn. Matthi en co. sprongen op het podium, de zaal stond van voor tot achteren helemaal gevuld met stoere, grote en kleine mannen en vrouwen. Allemaal wouden ze één voor één niets van deze show missen.

Nasty begon, zag en overheerste deze koude vrijdagavond. Een intro wachtte ons op en Mr. Matthi stond er met zijn witte pull en beanie en schreeuwde door zijn microfoon: "Motherfuckers, are you ready for war?". Het publiek pakte het bij het eerste woord en de eerste violent dancers en beatdowners begonnen al tegen elkaar te gaan staan. Het werd hard, maar bij de eerste song Shokka was het niet meer te stuiten. En dit voor een set die amper was begonnen. Nasty werd echt nasty! Helaas ging het even mis toen één van de bandleden zijn snaar verloor, maar dit werd snel opgelost. Toen de tekst van Shokka door de stereoboxen knalde met ‘This is where the terror starts’, versloeg Nasty zijn publiek. Al snel volgde Chaos op, en dat werd de Muziekodroom ook. Vlotte moshpits, circle pits, violent dancers, two steppers, beatdowners, maar ook een bende heethoofden die duidelijk de overhand wouden nemen in het publiek. Nasty bleef in een set zitten waar strakheid, sfeer, liefde, vertrouwen en samenhorigheid centraal stonden. Het publiek werd van alle kanten geduwd, afgeremd, in de sfeer getrokken, sing-a-longs werden gevormd; de stage werd bestormd met stagedivers, maar vooral bestormd door de krachtige en sterke boodschappen van nummers als No, Fire On The People, Fire, Look At Me And Fuck You en Just Kind.

Maar net zoals bij een song als Slaves To The Rich waar letterlijk alles kapot ging en waar zelfs bandleden verscheurd werden door het publiek, zo hard as fuck mag een show toch wel zijn. Love gaf het mooie ballad principe van Nasty weer, een song die we niet vaak door deze band live zullen horen en met My Brain Went Terribly Wrong ging de hele keet er weer aan. Zero Tolerance werd de afsluiter van formaat toen zanger Matthi het op zijn Franse accent liet tonen hoe hij de wereld tegenwoordig beziet. Acceptatie was het grootste woord uit de hele set! Nasty gaf één van de climaxen van de avond door een pure strakke set, met een klein foutje hier en daar op ons af te lossen, maar dit mogen wij ook wel in genoegen nemen van zo’n sterke hardcore band als hen.

De Amerikaanse band Deez Nuts, die tevens de headliner was van deze avond, sprong natuurlijk in het oog voor de verstikkende menigte die in deze zaal stond. Deez Nuts speelde de Muziekodroom plat. Maar toch zijn er hier en daar wat fouten bevestigd zoals de baslijnen en zang die vaak hoger stonden, irriterende feedback vanuit de stereoboxen enz. Naarmate de show vorderde werd het veel minder en uiteindelijk heeft Deez Nuts de zaal platgespeeld met songs als Word, What’s Good, Stay True, Band Of Brothers, What I Gotta Do, Face This On My Own, Shot After Shot, enz. Stagedivers, sing-a-longs, moshpits, circle pits, violent dancers, … alles was aanwezig! En op welke manier dat ook moge zijn, Deez Nuts heeft zich standaard als één van de hoogtepunten van de affiche gemaakt. De band had er duidelijk zin in, had zijn prachtige muzikale technieken klaarstaan en ze hebben er ook een echt feest van gemaakt. Party on!

Bedankt aan de organisatie van Heartbreaktunes om deze koude vrijdagavond om te zetten naar een hete en zwoele avond waar menig mens jaloers kan op zijn!