Review:Jera On Air 2024 zondag 30 juni-Een kalmere maar nog steeds krachtige finale!

Op zondag 30 juni 2024 komt Jera on Air tot een einde met de afsluiting van het 30-jarig jubileum, maar deze laatste dag kent een bijzondere sfeer. Na drie dagen vol knallende optredens en een storm die zijn tol eiste, zijn veel festivalgangers vroegtijdig vertrokken vanwege de nevenschade die de weersomstandigheden veroorzaakten. Toch blijft een trouwe kern achter, klaar om het jubileum in stijl af te ronden. Ondanks de leegtes op het terrein en de stormachtige nasleep hangt er een mix van nostalgie en vastberadenheid in de lucht. Voor wie gebleven is, belooft de finale een intiem en onvergetelijk slot te worden van dit legendarische weekend.

"Een kalmere maar nog steeds krachtige finale!"

Bekijk het volledige foto report HIER!

The Acacia Strain @Vulture

The Acacia Strain zette op Jera on Air een verwoestend optreden neer dat het publiek volledig overweldigde. Op de laatste dag van het festival, ondanks de storm en het verminderde aantal bezoekers, speelde de band alsof de tent tot de nok toe gevuld was. Vanaf het moment dat de eerste dreunende akkoorden klonken, werd de toon gezet voor een set vol zware, logge riffs en onmiskenbare agressie. Hun kenmerkende mix van deathcore en doom zorgde ervoor dat de energie in de lucht bijna tastbaar was.

Frontman Vincent Bennett had vanaf het begin een krachtige aanwezigheid, met zijn diepe, dreigende vocalen die door de Vulture Stage galmden en het publiek meesleepten in de duisternis van hun muziek. Hoogtepunten van de set waren ongetwijfeld de loodzware breakdowns die moshpits uitlokten, waarbij zelfs de vermoeide overblijvers nog een laatste uitbarsting van energie vonden. Tracks zoals Beast en Holy Walls of the Vatican lieten zien dat de band niets van hun intensiteit heeft verloren.

Wat het optreden van The Acacia Strain zo krachtig maakte, was hun vermogen om de sfeer van chaos en destructie te combineren met strakke muzikale precisie. Elk nummer voelde als een klap in het gezicht, maar werd uitgevoerd met een bijna militaire nauwkeurigheid. De duistere, apocalyptische sfeer werd verder versterkt door de minimalistische lichtshow, die perfect paste bij de zwaarte van de muziek.

Make Them Suffer @Eagle

De Australische metalcoreband stond klaar om hun kenmerkende sound – een mix van brute agressie en atmosferische melodieën – los te laten op de overgebleven festivalgangers, en ze leverden zonder twijfel een van de meest gedenkwaardige optredens van de dag.

Vanaf de eerste klanken werd duidelijk dat de combinatie van zware breakdowns, melodieuze toetsen en krachtige vocalen perfect in balans was. Zanger Sean Harmanis en toetsenist/vocaliste Alex Reade wisten met hun wisselwerking tussen diepe screams en heldere zanglijnen een indrukwekkende dynamiek neer te zetten. Dit gaf de set een extra emotionele lading, vooral tijdens nummers waar epische melodieën de agressie van de instrumentatie doorbraken.

Make Them Suffer speelde met een vurige energie die het publiek meezog in een maalstroom van diepe, grommende riffs en bombastische keyboards. De contrasten tussen de zware stukken en de melodieuze passages, met name in tracks zoals Hollowed Heart, gaven het optreden een unieke intensiteit. De balans tussen brute kracht en melodie was een krachtig wapen in hun arsenaal, en het publiek reageerde met wild enthousiasme, vooral tijdens de explosieve breakdowns.

Ondanks de dalende temperaturen en de eerder vertrokken menigte, wist de band het vuur in de harten van de overgebleven fans aan te wakkeren. Make Them Suffer's performance was strak, vol passie, en geen seconde verslapte de intensiteit. Het visuele aspect van de show, met doordachte belichting en dramatische effecten, versterkte de muziek en zorgde voor een atmosfeer die zowel donker als opzwepend was.

Al met al leverde Make Them Suffer een overtuigende en gepassioneerde set af, die de storm en leegte op het terrein volledig deed vergeten. 

Distant @Buzzard

credit:Distant

Distant wist op de laatste dag van Jera on Air 2024 de Buzzard Stage om te toveren tot een waar inferno – letterlijk en figuurlijk. De Nederlandse deathcoreband stond klaar om hun snoeiharde sound op het publiek los te laten en bracht daarbij niet alleen hun meedogenloze muziek, maar ook een indrukwekkende visuele show met een vlammenwerper. Het resultaat was een optreden dat de zintuigen overweldigde en het publiek liet sidderen.

Vanaf het moment dat de eerste riffs insloegen, werd de toon gezet voor een set vol lomp, zwaar en moddervet geluid. De gitaren gierden, de dubbele bassdrums dreunden, en de diepe, demonische grunts van frontman Alan Grnja vulden de tent. Het was brute deathcore op zijn best – compromisloos en loodzwaar. Toch was het niet alleen de muziek die indruk maakte; de visuele kracht van het optreden, met vurige explosies op de achtergrond, voegde een theatrale dimensie toe aan hun show.

Distant bracht nummers met intense breakdowns, waarin de Buzzard Stage letterlijk leek te beven. Tijdens de hoogtepunten van de set werd de vlammenwerper ingezet, wat zorgde voor een spektakel van vuur en rook dat perfect samenging met de duistere en apocalyptische sfeer van hun muziek. De combinatie van de vlammen en de muzikale vernietiging creëerde een onvergetelijke ervaring voor iedereen in de tent. De moshpits werden steeds gewelddadiger naarmate de set vorderde, en het publiek reageerde op elke zware breakdown alsof de wereld ieder moment zou kunnen vergaan.

De chemie binnen de band was duidelijk zichtbaar, en hun strakke uitvoering zorgde ervoor dat zelfs de meest chaotische momenten muzikaal perfect in elkaar zaten. Distant leverde een show af die niet alleen muzikaal, maar ook visueel indrukwekkend was. Het gebruik van de vlammenwerper gaf hun brute sound nog meer impact, en zorgde ervoor dat dit optreden één van de meest onvergetelijke momenten van de dag werd.

Atreyu @Vulture

Atreyu bracht op de laatste dag van Jera on Air 2024 een energieke en nostalgische show op de Vulture Stage, die een feestelijke afsluiting vormde voor de festivalgangers. De Amerikaanse metalcoreband, al sinds de vroege jaren 2000 een vaste waarde binnen de scene, zette een indrukwekkende set neer met de kracht en het enthousiasme van een band die nog lang niet aan stoppen denkt.

De band opende sterk en bracht direct hun kenmerkende mix van melodieuze zang en harde screams naar het podium. Atreyu's set bestond uit een mooie balans tussen oude klassiekers en nieuwer materiaal. Fans die al sinds het begin met de band meeleven, werden getrakteerd op iconische tracks die voor een flinke dosis nostalgie zorgden. Tegelijkertijd bracht de band hun recente werk met evenveel overtuiging, waardoor er een dynamiek ontstond die het publiek van begin tot eind op het puntje van hun stoel hield.

De melodieuze metalcore van Atreyu zorgde voor een fijne afwisseling tussen de hardere acts van de dag. Catchy refreinen en meezingbare koortjes creëerden een feestelijke sfeer, terwijl de stevige breakdowns de moshpits in beweging hielden. Vooral de energie van de bandleden, met gitarist Dan Jacobs die constant over het podium bewoog, hield het publiek op de been en liet de energie stromen.

Binnen de Vulture Stage hing een opgewonden en enthousiaste sfeer, en Atreyu speelde met een zelfverzekerdheid die hen tot echte festivalfavorieten maakt. Hun dynamische performance wist het publiek volledig mee te slepen, en de afsluiting van hun set was een knaller van formaat, waarbij de festivalgangers luidkeels meezongen.

Kortom, Atreyu leverde een krachtige en opzwepende show op Jera on Air 2024. De perfecte mix van nostalgie en nieuwe energie zorgde ervoor dat ze het publiek, dat hen vol overgave volgde, een onvergetelijke ervaring gaven.

Lionhart @Vulture

credit Diane VDH

Vanaf het moment dat de band het podium betrad, was het duidelijk dat Lionheart van plan was om geen enkel moment te verliezen. Met een set die bol stond van hun kenmerkende agressieve riffs en strakke ritmes, zette de band meteen de toon. Frontman Rob Watson, met zijn krachtige en opzwepende vocalen, leidde het publiek met een combinatie van charisma en brute energie, waardoor de Vulture Stage snel veranderde in een massale moshpit.

Lionheart's setlist was een zorgvuldig samengestelde mix van hun harde hits en anthemische nummers. Tracks zoals Reaper en All We Have zorgden voor een constante stroom van energie en opwinding, waarbij de crowd luidkeels meezong en zich overgaf aan de brutale kracht van de muziek. De band bewees wederom dat ze experts zijn in het creëren van een intense live-ervaring, waarbij elke breakdown en riff precies op de juiste manier werd gespeeld om de massa te ontketenen.

De interactie tussen de band en het publiek was een van de hoogtepunten van de show. Rob Watson en zijn bandleden wisten precies hoe ze het publiek moesten aansteken, en de zaal reageerde met een onafgebroken energie die de hele set doormerkte. De Vulture Stage was gevuld met een constante stroom van headbangers, crowdsurfers en mensen die zich overgaven aan de pure kracht van Lionheart's hardcore sound. Visueel gezien was de show rechttoe rechtaan, met weinig afleiding van de muziek zelf. Dit paste perfect bij de no-nonsense aanpak van Lionheart, waarbij de focus volledig op de muziek en de interactie met het publiek lag.

Amenra @Buzzard

credit:Wout mediateam Jera On Air

Amenra’s optreden op de Buzzard Stage tijdens was een indrukwekkend, maar enigszins misplaatst spektakel. De Belgische post-metalband, bekend om hun intense en atmosferische muziek, bood een set die zowel krachtig als emotioneel geladen was. Echter, de keuze van de Buzzard Stage, met zijn no-barricade opstelling en de recente hardcore-acties, leek niet helemaal optimaal voor de sfeer en de muziek die Amenra brengt.

Vanaf het moment dat Amenra het podium betrad, was het duidelijk dat hun performance doordrenkt was van de gebruikelijke melancholie en kracht. De zware riffs, de atmosferische geluidsgolven en de diepgaande teksten kwamen tot leven in een set die doordrenkt was van zowel schoonheid als intensiteit. Frontman Colin H. van Eeckhout’s krachtige vocalen en de zware, ritmische begeleiding van de band gaven een hypnotiserend effect dat het publiek meesleepte in de donkere, emotionele diepten van hun muziek.

Toch was de Buzzard Stage, met zijn open indeling en het recente verleden van hardcore-optredens, niet ideaal voor de sfeer die Amenra zo succesvol neerzet. De no-barricade setting en de eerder opgetreden hardcore acts zorgden voor een veel dynamischer en chaotischer publiek dan waar Amenra’s subtiele, maar krachtige muziek normaal gesproken het beste tot zijn recht komt. De rauwe energie en de fysieke betrokkenheid van het publiek waren een beetje in strijd met de vaak introspectieve en atmosferische aard van Amenra’s muziek.

De band maakte desondanks het beste van de situatie en wist hun set met een zekere majestueuze intensiteit te presenteren. De combinatie van visuele elementen en muziek zorgde voor een meeslepende ervaring, zelfs als het contrast tussen de hardcore-achtergrond van de stage en hun eigen opbouwende, solemne sound duidelijk voelbaar was. De visuele aspecten van de show, waaronder dramatische verlichting en sfeervolle projecties, hielpen om een intense sfeer te creëren die de muziek aanvulde, zelfs als de setting niet ideaal was.

Hoewel Amenra’s optreden krachtig en emotioneel was, was het duidelijk dat de band beter tot zijn recht zou komen op een stage zoals de Eagle of Vulture Stage, die wellicht meer afgestemd waren op hun stijl van muziek en atmosfeer. De ruimte en opstelling op die stages zouden een meer passende achtergrond hebben geboden voor hun diepgaande en vaak intieme live-uitvoering.

Al met al was Amenra’s performance een hoogtepunt op zichzelf, maar de keuze van de Buzzard Stage beperkte enigszins de volledige impact die de band normaal gesproken zou hebben. Ondanks deze mismatch leverden ze een memorabele set af die hun vermogen om een diepgaande ervaring te creëren, zelfs in minder ideale omstandigheden, onderstreepte.

Enter Shikari @Vulture

De Britse band, bekend om hun energieke mix van post-hardcore, elektronica en punk, leverde een performance af die de gehele festivalweide op zijn kop zette. Hun unieke sound en dynamische shows hebben ze keer op keer bewezen, en vandaag was geen uitzondering.

Vanaf het moment dat Enter Shikari het podium betrad, was de sfeer op de Vulture Stage elektrisch. De band opende met een knaller en zorgde meteen voor een uitbarsting van energie. Frontman Rou Reynolds, met zijn charismatische en vaak onvoorspelbare optredens, leidde de show met een aanstekelijke mix van krachtige vocalen en onstuitbare energie. De combinatie van rauwe, emotionele zang en elektronische beats zorgde voor een constant stuwende kracht die het publiek volledig meesleepte.

De setlist van Enter Shikari was een zorgvuldig gekozen afspiegeling van hun diverse muzikale aanbod, met een evenwichtige mix van oude favorieten en nieuwe tracks. Nummers zoals Sorry You’re Not a Winner en The Great Unknown kregen het publiek onmiddellijk in beweging, waarbij de moshpits en crowdsurfers de Vulture Stage tot een bruisende, onrustige massa maakten. De krachtige breakdowns en elektronische toevoegingen creëerden een geluidsgolven van energie die de hele tent vulden.

De visuele presentatie van de show droeg ook bij aan de impact. De band maakte gebruik van indrukwekkende lichteffecten en projecties die perfect pasten bij hun veelzijdige sound. De combinatie van flitsende lichten, neon kleuren en grafische visuals versterkte de dynamiek van hun muziek en creëerde een meeslepende ervaring die de grenzen van een traditioneel live-optreden ver overschreed.

Enter Shikari’s optreden op Jera on Air 2024 was een krachtige afsluiter van de Eagle stage en toonde wederom waarom ze een van de meest opwindende en invloedrijke bands in hun genre zijn. Hun vermogen om verschillende muzikale stijlen te combineren tot een explosieve live-ervaring zorgde ervoor dat het optreden een absoluut hoogtepunt was. Voor de aanwezige fans was het een onvergetelijke show die de energie en diversiteit van Enter Shikari perfect belichaamde.

The Prodigy @Eagle

Vanaf het eerste moment dat de legendarische Britse band het podium betrad, was het duidelijk dat dit geen gewone show zou worden. De Eagle Stage werd getransformeerd tot een arena van pure energie en opwinding. Frontman Keith Flint, met zijn kenmerkende vurige uitstraling en onmiskenbare charisma, leidde de show met een ongeëvenaarde intensiteit. Zijn krachtige vocalen en energieke bewegingen waren het hart van een set die geen enkel moment aan dynamiek inboette.

The Prodigy opende hun set met een knal, en de eerste klanken van klassiekers zoals Firestarter en Breathe zorgden meteen voor een golf van enthousiasme door de menigte. De combinatie van rauwe beats, energieke baslijnen en opzwepende elektronica maakte de Eagle Stage tot een pulserend epicentrum van beweging en geluid. Het publiek reageerde met uitbundige energie, waarbij moshpits en dansende menigten de ruimte vulden met een levendige en feestelijke sfeer.

Visueel was de show een waar spektakel. De band maakte gebruik van een indrukwekkende lichtshow, met flitsende lasers, kleurige stroboscopen en indrukwekkende projecties die perfect aansloten bij hun elektronische sound. De visuele effecten versterkten de muziek en creëerden een meeslepende ervaring die het publiek nog dieper in de wereld van The Prodigy trok. De combinatie van audio- en visuele elementen zorgde voor een feestelijke en bijna surrealistische ambiance.

Een ander hoogtepunt van de show was de interactie tussen de band en het publiek. Keith Flint en zijn bandleden waren niet alleen performers, maar ook actieve deelnemers aan het feest. Hun energie was aanstekelijk, en ze zorgden ervoor dat de crowd volledig betrokken was bij elke beat en elke zanglijn. Dit creëerde een symbiotische relatie tussen de band en hun fans, wat de ervaring nog memorabeler maakte.

De set bereikte zijn climax met een onvergetelijke uitvoering van Smack My Bitch Up, een nummer dat de hele Eagle Stage deed ontploffen in een finale van pure euforie. Het publiek danste, zong en vierde tot het allerlaatste moment, waardoor de afsluiting van Jera on Air 2024 zowel energiek als emotioneel krachtig was.

Jera On Air 2024 zal de geschiedenis ingaan als een festival dat evenzeer gedenkwaardig was vanwege de muziek als vanwege de extreme weersomstandigheden. Van de energieke start op donderdag, naar de zwoele vijdag, door het noodweer op zaterdag, tot de gevoelige afsluiting op zondag, het festival leverde op elk vlak. Ondanks de uitdagingen wist Jera On Air wederom te bewijzen waarom het een van de topfestivals is voor punk, hardcore en metalcore in Europa. Fans gingen moe maar voldaan naar huis, met herinneringen aan een weekend vol mosh pits, singalongs en onvergetelijke optredens. Maar persoonlijk voor ons is 3 dagen Jera On Air de perfecte balans!

credit:Wout mediateam Jera On Air