Review:Shoreline + Heart Attack Man + Spanish Love Songs @ KAVKA OUDAAN

Spanish Love Songs is een indie-punkband uit Los Angeles, California die heerlijk past binnen het Midwest emo genre wat (gelukkig) in Europa ook steeds populairder wordt. Een raspende stem, geladen met emoties, indie rock riffs, strakke drumpartijen en een repertoire met scherpe teksten, Spanish Love Songs heeft het allemaal. Opvolgend van de release van hun laatste album “No Joy” in herfst van 2023, werd al snel een UK/Europa tour aangekondigd. Na het succesvolle eerste deel van de tour in de UK was het vanavond tijd om de EU tour af te trappen in de Kavka Oudaan, Antwerpen. De pop punk band ‘Heart Attack Man’ was uit de states meegenomen voor het voorprogramma en voor het Europeese gedeelte van de tour was de Duitse emo punk/hardcore band ‘Shoreline’ uitgenodigd als aanvullend voorprogramma.

Bekijk het volledige fotoverslag hier

Shoreline 

Terwijl even verderop in de Kavka Zappa de Russische deathcore band Slaughter to Prevail het pand op zijn grondvesten doet schudden is de start in Kavka Oudaan een heel stuk rustiger. Na opening stroomt het publiek onder het genot van geurende wierook langzaam de zaal binnen. Als het tijd is voor Shoreline om af te trappen is de zaal inmiddels half gevuld. De band zet de dromerige single “Needles” in om het publiek rustig aan warm te spelen en dit wordt zeker gewaardeerd. Het publiek schuift al snel richting het podium en lijkt er goede zin in te hebben vanavond. “Eat My Soul” geeft nog even een klein beetje ruimte om erin te komen maar dan is de eerste energieke explosie aanwezig op het podium met “Sanctuary”. De band weet vervolgens de mix van melodische lijnen en energieke hardcore goed te brengen en heeft het publiek goed mee.  De zanger Hansol Seung, benadruk voordat hij begint met het nummer “Konichiwa” hoeveel hij binnen de hardcore scene geniet van de algehele acceptatie en verafschuwing van racisme, geweld en homo/transfobia….maar dat we ook binnen deze scene er helaas nog lang niet zijn. Ook deze avond bestaat het publiek weer grotendeels uit witte mannen, vervolgt Hansol. Hij roept het publiek op om nog harder te werken voor acceptatie en diversiteit, wat vervolgens onder luid applaus ontvangen wordt door het publiek. De band houdt het tempo en energieniveau lekker hoog en brengt zelfs nog een kleine sneak preview met “Darius” van het het album “TO FIGURE OUT”, dat eind februari verschijnt. Een strakke set met veel diversiteit en zeer zeker een top opener van deze hopelijk geweldige avond.
 

Heart Attack Man

De zaal is voor een goede 80% volgelopen als het tijd is voor de mannen van Heart Attack Man uit Cleveland, Ohio. Met inmiddels drie albums op hun naam en een goede 150.000 maandelijkse luisteraars op Spotify is de verwachting redelijk hoog. We lijken gelijk in de hoogste versnelling te vertrekken met “Leap Year”. Het publiek gaat zeker wel mee in de poppy punk tonen van de band maar lijkt nog niet echt gepakt. Ook de volgende nummers “Pitch Black” en “Out for Blood” lijken koeltjes te worden ontvangen. Buiten het enthousiasme van zanger Eric Egan zelf, lijkt alles maar een beetje voort te sleuren. De nummers lijken een opeenstapeling van clichématige pop punk trucjes/riffjes/drumloopjes en het lijkt bijna op een persiflage 2000’s pop punk bandjes. Zowel in de muziek als zang worden veel fouten gemaakt en de aandacht van het publiek verzwakt steeds meer. De stiltes tussen de nummers worden gevuld met een soort van gitaarlooper maar duren veelste lang en die looper gaat steeds meer iriteren. Als Eric vervolgens in een van zijn weinige opvulpraatjes meldt dat voordat ze uitgenodigd werden voor deze tour, ze nog nooit van Spanish Love Songs hadden gehoord en dan snel aanvult dat ze nu wel inmiddels de grootste vrienden zijn, haakt het publiek echt volledig af. De band speelt hun setlist af, maar het publiek heeft inmiddels meer aandacht voor hun telefoon dan het saaie schouwspel op het podium. Het advies zou zijn om de bands te wisselen in het voorprogramma, zodat publiek wat later binnen stroomde in ieder geval de kans te geven om van Shoreline te genieten.

Spanish Love Songs

Net iets na kwart over negen was het dan tijd voor Spanisch Love Songs om de sfeer te redden. Dit is zoals verwacht geen enkel probleem. Vanaf het moment dat de eerste noten worden gespeeld van “Lifers”, neemt Spanish Love Songs het publiek mee op een emotionele reis. Er wordt gedanst, luidkeels meegezongen en het publiek zit er weer helemaal in. Van meeslepende refreinen tot indringende ballades, elk nummer wordt met volle overgave gebracht. De mix van oudere nummers en nummers van het laatste album  “No Joy” lijken als een warme deken over de Kavka Oudaan heen te glijden.

Met het onverwachte vertrek van hun bassist tijdens de UK tour, ontstond er een nieuwe (nood)set-up van twee gitaristen, drummer en de betoverende toetsen van Meredith Van Woert. Maar het heeft maar een minimale impact op hun liveshow. Spanisch Love Songs is erin geslaagd te experimenteren en hun muzikale canvas te verbreden zonder te verliezen waar fans verliefd op zijn geworden. Zelfs met bijvoorbeeld de meer dansbare beats van "Clean Up Crew" onstaat er nog steeds een opzwepende sing-a-long. Dylan Slocum lijkt een lange weg te hebben afgelegd ten opzichte van de wat nerveuze optredens uit het verleden. Hij belooft lacherig dit keer een extra nummer aan de setlist toe te voegen als compensatie voor het laatste optreden in Antwerpen waarbij de band eerder stopte omdat Dylan zich beroerd voelde. Dylan heeft echt controle over de zaal, maar verliest niets van zijn emotionele kracht die zo echt aanvoelt. Zoals verwacht is de set vrij gelijkmatig verdeeld tussen de oudere albums en het laatste album "No Joy", wat een uitstekende beslissing is, aangezien alle gekozen nummers ongelooflijk goed zijn.

Maar voor de “oudere” fans zijn er echte traktaties in de vorm van nummers als "Bellyache", "Kick" en "The Boy Considers His Haircut". Deze nummers zorgen voor enorme emotionele uitbarstingen bij het publiek, vooral tijdens de slotpassages van Haircut. Maar het valt niet te ontkennen dat de band een lange weg heeft afgelegd met deze meer rauwe emo-sound en dat is waardoor de set echt schittert. Als er korte stiltes vallen tussen nummers lijkt het publiek daarin mee te willen gaan, het is muisstil in de zaal en iedereen lijkt zich emotioneel op te laden voor het volgende nummer. Een fan probeert een verzoeknummer in te dienen voor haar overleden grootmoeder maar Dylan weet daar een scherpe en grappige twist aan te geven door de melden dat alle Spanish Love Songs nummers wel op een of andere manier over dood, verlies of verdriet gaan dus dat ieder nummer wat ze vanavond spelen toepasselijk is voor de situatie. 

De band bewaart het allerbeste voor het einde, zonder toevlucht te nemen tot de gebruikelijke geforceerde toegift-scene sluiten ze af met een monumentale combo van “Routine Pain” en het titelnummer “Brave Faces Everyone”. En dit is het moment waarop, als iemand nog emoties over had, het tijd was om ze los te laten. Het is gewoon geweldig om te zien dat een band als Spanish Love Songs dit niveau bereikt en een zaal als Kavka Oudaan volledig plat speelt. Ze spelen niet het soort muziek dat de grootste push zal krijgen bij het mainstream publiek en is volledig gebouwd op de liefde en steun van fans voor hen. Maar het is geweldig om te zien dat het harde werk en de briljante songwriting van een band zijn vruchten afwerpen.