Russian Circles + Cult of Luna: in een staat van beroering

Als er twee bands zijn die eigenlijk altijd zouden samen moeten toeren, dan zijn het wel Russian Circles en Cult of Luna. Deze bands, die samen het gehele post-metal genre kenmerken, zette heel de AB in een staat van beroering. Niet iedereen was mee, niet iedereen wist wat er aan het gebueren was, maar iedereen was mee met de muziek, iedereen wist dat het een magische avond was. Die avond werd er bewezen waarom post-metal één van de meest interessante genres is op deze moment. 

Fans van het post-metal genre wisten bij het binnenkomen van de zaal al meteen waar ze zich aan moesten verwachten. Met Svalbard, een post-hardcore band, kon het al eens wat harder gaan. En dat was het ook wel. Ik ben persoonlijk iemand dat elk genre waar -core achter staat negeert, maar deze band kon mij met momenten zeker bekoren. Een zeer goede zangeres, die de grunts en de soft vocals goed kon combineren, met vlagen van zachtere post-metal stukken, gemengd met erg hardcore stukken. Je kan het dan ook al raden, die laatste stukken konden me minder bekoren, maar het was op zich een mooi begin van de avond. 

Ondanks dat het een dual-headliner show was, kreeg Russian Circles maar een klein uurtje om zich te bewijzen. Gelukkig hebben ze dat meer dan ook gedaan. Ik was al enorme fan, maar deze avond heeft die status nog meer dan goedemaakt. Ik stond meermaals met mijn mond open te kijken wat er aan het gebeuren was. En ook als in rondkeek naar de uitverkochte AB rond mij, leek het dat ik niet alleen was. De instrumentale post-metal dat dit trio naar voren bracht komt live nog veel beter over dan op plaat en staat in mijn geheugen gegrift. Deze band verdient veel meer succes dan dat het nu heeft, ook al spelen ze in een niche-genre. Vooral nummers als Youngblood of Conduit snijden door merg er been. Het was voor hen in ieder geval een avond om in te kaderen, en politiek gezien, mogen ze zich zeker Ukranian Circles noemen! 

Cult of Luna zelf bewees die avond dan weer waarom zij de meesters van het genre zijn. De precisie van de instrumenten moet niet onderdoen voor Tool, en ook de diepe vocalen van Frederik Kihlberg snijden door merg en been. Het was een concert van anderhalf uur, dat op een kwartier voorbij leek. Je werd meegevoerd naar andere dimensies, naar verre plaatsen, naar het hoge noorden in Zweden waar de goden op je neerkijken, en dat allemaal dankzij één band, die in de AB een bijna perfect concert neerzette. Er werd miniem gebruik gemaakt van decor of licht, elke noot klopte en was genoeg om je mee te nemen. En dat is ook wat post-metal doet. Het doet je hoofd op en neer bewegen in een headbang, maar doet je ook nadenken, brengt je misschien verder dan je ooit geweest bent. Cult of Luna is een band die dat allemaal in één enkele song kan doen, en dat hebben ze in Brussel nogmaals bewezen. We kijken in ieder geval uit om hen nogmaals te zien, om met hen meegevoerd te worden naar de volgende oorden, en onszelf daar te verliezen.